1984. Bloemenhulde slotmanifestatie van deelnemers drie maal twee bij de Sporthal de Fakkel.
Ik ben gevangen genomen bij Haarzuilen waar we paarden aan het africhten waren om als trekpaard te fungeren. Er zijn daar toen wel slachtoffers bij gevallen. Als je de Duitsers een briefje kon laten zien van de een of ander waarop stond dat je agrariër was en in die sector werkte mocht je naar huis. Ik had zo’n briefje maar omdat er wel gecontroleerd werd of je daar echt werkte heb ik een poosje gewerkt bij een dijkkring, een soort waterschap, sloten schoonmaken e.d. Ik heb in de oorlog allerlei baantjes gehad en in 1945, ik had inmiddels mijn vrouw leren kennen, zij woonde op IJsselmonde aan de Kreeksehaven en was ook lid van Olympia, zaten wij samen op de leiderscursus van de Rotterdamse Turnbond en begonnen wij op te treden als leider en leidster van Olympia.
Het clubgebouw van Olympia op IJsselmonde werd gevorderd door de Duitsers en toen gingen wij naar het schaftlokaal van de Gebrs. Pot maar dat was al gauw te klein omdat we veel, vooral jeugdige, leden hadden ook van Bolnes, van 12 en 13 jaar. Dat schaftlokaal was erg geschikt voor ons want daarin zaten nog allerlei attributen om ringen op te hangen enz. van de eerste gymnastiekvereniging. Die zou nu net zo oud zijn als OKK, hij heette Santo, maar is al lang geleden opgeheven. Daarna zijn wij terechtgekomen in het Volksbelang in Bolnes dat stond aan de Beneden Rijweg ter hoogte van de hoofdingang van Schram. Dat gymmen in de oorlog was alleen mogelijk als je maar zorgde dat alle mensen met spertijd thuis waren wat inhield dat de laatste les, die soms tot 10 uur duurde, om acht uur afgelopen was om de mensen op tijd thuis te krijgen. Sommige kinderen uit IJsselmonde brachten
een pan mee om op hun hoofd te zetten voor eventuele scherven van het afweergeschut tegen de Engelse vliegtuigen, als ze niet op tijd in een portiek konden duiken.
Op een keer vielen er drie bommen in het Roergebied; een bom midden tussen de tuinen van de woningen en twee ervoor op het bouwland. Gelukkig zijn daarbij geen gewonden gevallen, wel wat schade aan glaswerk e.d. Later bleek dat het Roergebied veel leek op een kampement van de Duitsers en ze waren niet zo ver mis want het Donckse Bos werd gebruikt door Duitse regimenten die van het front kwamen om daar uit te rusten.
Het gebouw waar wij oefenden was zo oud en slecht dat als we aan de ringen zwaaiden het hele gebouw heen en weer ging. Omdat er verder niets te doen was bloeiden zang- gymnastiek en muziekverenigingen als nooit tevoren.
Vanaf 1945.
Na de oorlog heb ik dienst genomen bij de politie in Ridderkerk. Op 10 mei 1945 kwam ik Dusschoten, de veldwachter op Bolnes tegen, die zei; ‘je moet gaan solliciteren bij de politie in Ridderkerk’. Dat heb ik gedaan, ik ben aangenomen en ik ben daar gebleven tot 1977.
De eerste mogelijkheid na de oorlog om iets voor de jeugd te doen werd gerealiseerd door Pro Juventute waarvan de heer Van Wingerden voorzitter was. Hij vroeg ons, politiemensen, om iets te doen, en toen hebben wij op de beschikbare voetbalvelden van Ridderkerk, Bolnes en Slikkerveer, de eerste stappen gezet met het gewone buitenschoolse jeugdwerk. Daarna kwam ik in contact met de heer Smits van de zeilmakerij die de speeltuinver. Slikkerveer had opgericht en die ons adviseerde in Ridderkerk diverse speeltuinen te beginnen waaruit de Ridderkerkse speeltuincentrale ontstaan is. Uit die centrale is uiteindelijk de Ridderkerkse Vakantiebesteding geboren. Daaruit is weer ontstaan de Jeugdwielertour 3x2. Natuurlijk heb ik dat niet alleen gedaan, alleen de opzet is door mij ontwikkeld. 3x2 betekent: twee dagen trimmen, twee dagen fietsen en twee dagen wandelen maar omdat de kinderen op de lange duur zo’n hekel kregen aan het wandelen zijn we daarmee gestopt. Iedereen kan het ieder jaar zien dat dit een grandioos succes geworden is.
Maar nu slaan we de wandelsport over en daar is ook nog wel wat over te vertellen. Er is een tijd geweest dat er 36 wandelsportverenigingen in Ridderkerk waren. Elk wat groter bedrijf had zo’n vereniging, net zoals tegenwoordig met zaalvoetbal. Helaas zijn ze net zo snel weer verdwenen als ze opgericht zijn Alleen de wandelsportvereniging St. Joris en de Politiesportvereniging zijn gebleven en wij gaan ieder jaar naar de Vierdaagse in Nijmegen. Ikzelf heb de Vierdaagse 31 maal gelopen, ik ben nu erelid van de wandelsportvereniging Ridderkerk en een klein beetje adviseur.
Nadat ik 10 jaar voorzitter geweest was van de Vakantiebesteding heeft Jaap van der Graaf dat van mij overgenomen. Op dit moment (1988) bestaan nog: de speeltuinvereniging Oostendam, dan SVS, de speeltuinvereniging Slikkerveer en de speeltuin achter het Dillenburgplein waarvan de naam mij even ontschoten is. Deze drie speeltuinen bestaan nog. Ik heb ook nog in het carilloncomité gezeten en in de SER, in de periode 1960 -1980 zat ik zo ongeveer overal in. Daarna ben ik langzaam begonnen om het over te geven aan de jongere generatie die met frissere ideeën en meer elan te werk ging. Ik werd ook een dagje ouder en dan begin je soms de boot af te houden en daarom vond ik het nodig om afstand te nemen.
De avondvierdaagse heb ik ook meegeholpen te organiseren, ook dat is een succes geworden. Het eerste jaar waren er nog geen duizend lopers, ongeveer negenhonderd, en op dit moment zitten we al ruim aan de drieduizend en bijna heel Ridderkerk doet daaraan mee. We hebben daarbij altijd veel medewerking van de scholen. Er wordt 5, 10 en 16 kilometer gelopen. De wandelsportvereniging Ridderkerk, die inmiddels uitgegroeid is tot honderdzeventig leden, bestaat dit jaar 10 jaar. We gaan ieder jaar met veertig à vijfenveertig mensen naar de Vierdaagse in Nijmegen en dat is altijd heerlijk.
Wat ik zeker niet moet vergeten is dat ik, bij alle activiteiten die ik ondernomen heb, altijd ontzettend veel medewerking gehad heb van heel veel mensen, zonder wie ik dit allemaal niet had kunnen doen.
Teun Rijsdijk.