Een impressie van de wedstrijdbaan, die later ook is uitgegeven op een serie ansichtkaarten.
Op 19 januari 1887 was Slikkerveer het decor van internationale schaatswedstrijden. Helaas werkte het weer niet mee in de maand januari 1887. Eerst zag het er nog wel goed uit, maar invallend 'onmeedoogend dooi weder', afgewisseld door vriesweer, maakte dat de wedstrijddatum steeds meer opgeschoven moest worden. Ook op 18 januari voorspelde de grauwe lucht helaas weinig goeds. De dag ervoor hadden nog duizenden mensen geprofiteerd van de gunstige omstandigheden. Naar de wedstrijdbaan komen voor de toppers uit binnen- en buitenland in actie te zien was ineens heel moeilijk.
Aangeraden werd met de trein naar IJselmonde te gaan en dan maar verder te lopen. Dat was wel een wandeling van anderhalf uur, maar - zo schrijft Het Vaderland op 19 januari -"men moet er iets voor over hebben". Het Rotterdamsch Nieuwsblad van 18 januari vermeldde een andere route maar zei er nadrukkelijk bij dat het op de schaats een zeer lastige was.
"Gisteren deelden wij den weg mede om van hier op schaatsen Slikkerveer te bereiken, namelijk van Hillesluis langs de spoorbaan voorbij Barendrecht tot aan den eersten overweg, vervolgens regelrecht tot de watermachine achter den korenmolen van Rijsoord en zoo langs de Waal tot dicht bij de ijsvlakte van Slikkerveer. Deze route was ons door iemand opgegeven, die dien weg persoonlijk had afgelegd. Hedenmorgen hebben wij ons persoonlijk overtuigd of Slikkerveer op deze wijze op schaatsen te bereiken is, doch wij kunnen niemand aanraden dien weg te volgen. Wel is Slikkerveer op die wijze te bereiken, doch de slooten zijn met hobbelig ijs bedekt en bovendien is het bovengedeelte op vele plaatsen nog bomijs [=hol ijs dat niet op het water rust/ddew]. Hetgeen de tocht tenslotte nog zeer lastig maakt, zijn de ontelbare dammen, die men moet oversteken. Voor dames is deze reis dus in 't geheel niet aan te bevelen. De mogelijkheid om Slikkerveer over Dordrecht en vervolgens op schaatsen langs de Noord te bereiken, is ook uitgesloten, daar de Noord voor Slikkerveer open ligt."
De Nieuwe Rotterdamsche Courant van diezelfde datum gaf ook een tip: "Bij de onzekerheid, welke bij velen bestaat omtrent de beste manier om er te komen, nu de vaart langs de rivier gestremd is, kan het zijn nut hebben te herinneren, dat van Rotterdam te 8.38 en 12.34 een trein van het station Beurs vertrekt, die stopt te Barendrecht, het dichtst bij Slikkerveer gelegen station. De weg over den dijk van Barendrecht naar Slikkerveer anderhalf uur gaans lang, is zeer goed, door de bevroren sneeuw, hier en daar glad. Enkele rijtuigen waren heden, morgen zijn er waarschijnlijk meer te Barendrecht te krijgen. Van Rotterdam kan men in drie kwartier te Slikkerveer komen. Op schaatsen van Barendrecht naar Slikkerveer te komen is niet mogelijk."
Ontgoocheïing.
De dag van de wedstrijd, 19 januari 1887. Het weer was die dag ronduit slecht: regen, mist en de straten zijn levensgevaarlijk door ijzel. De toestand van het ijs: bedroevend. Er hebben zich de avond ervoor 37 amateurs uit binnen- en buitenland opgegeven; 12 laten het afweten. Het Vaderland van 20 januari schrijft: "Wel was het vanochtend een treurige
ontgoocheling, de natte straten, voor zoover de mist het zien toeliet, te aanschouwen. Maar wij verzamelden allen moed en gingen op marsch. De tocht naar Slikkerveer was niet alleen lastig, maar zelfs gevaarlijk, wegens de gladheid van de dijk [de Ringdijk/ddew]. Te negen uur van Rotterdam per rijtuig vertrokken, ging de reis over IJselmonde eerst vrij goed, doch te IJselmonde ondervonden we stoornis."
Het Rotterdamsch Nieuwsblad van diezelfde datum gaat uitgebreid in op de ondervonden 'stoornis' en de wedstrijd. We volgen het verslag: "'t Ziet er kwaad uit voor vandaag, meheer"-zeide de koetsier vanmorgen om 9 uur, toen hij voorkwam - "en ongelukkig de koetsiers die twee paarden voor hebben op dien dijk naar Slikkerveer".
En de man had gelijk. Zooals men weet is van Hillesluis Slikkerveer alleen langs een smallen, hoogen dijk te bereiken, die hedenmorgen door den ijzel spiegelglad was. Voor de koetsiers was het dus zaak te zorgen midden op den dijk te blijven, eene kleine afwijking en het rijtuig had van den dijk ge-gleden in den laag gelegen polder, of in het drijfijs van de Maas. De rijtuigen met één paard hadden vóór, dat het paard in het spoor bleef loopen en dus ook het rijtuig. de richting hield; waren er twee paarden voor het rijtuig • gespannen, zoo gleden deze, onophoudelijk uit, waarbij dikwijls een paard viel. Dit gebeurde voor een der rijtuigen van de Commissie. Het duurde een tijdlang voordat het paard weder was opgericht en daardoor ontstond een geheele opstopping van rijtuigen.
Een eind verder had weder, een algemeen oponthoud plaats en wel nabij de buitenplaats Ten Donck onder Bolnes. Een wagen der firma Borleffs & Co alh. had op de ijsvlakte de stoffeering gebracht voor de tent van H.M. de Koningin zoo Zij de wedstrijd mocht wenschen bij te wonen. De wagen keerde langs den dijk terug en moest door alle naar Slikkerveer gaande rijtuigen gepasseerd worden. Het paard stond niet voldoende scherp, zoodat de koetsier niet kon uitwijken. Door het leggen van kleeden op den gladden weg slaagde men er in, paard en wagen ter zijde te brengen en de komende rijtuigen konden passeeren.
Onderweg passeerden wij vele personen, die op de schaatsen getracht hadden naar Slikkerveer te komen, ! doch de een voor de ander na, hadden ondervonden dat, zooals wij meldden, de" ijsvlakte op schaatsen niet te bereiken was en wandelde men met de schaatsen onder ; den arm naar het ijsveld.
Het ijsveld leverde een bedroevend schouwspel op in verhouding met Zondag. Was toen alles vol beweging en opgewektheid, thans hoorde men niet ander dan: "Het ziet er treurig uit!"
Dick de Winter.