De zondag-tak van Bolnes treed aan tegen Ursus. De Schiedamse club heet tegenwoordig na een tweetal fusies: vv Kethel Spaland. Dit fotomoment toont overduidelijk aan dat de voetbalclubs in de ‘sixties’ nog gewoon op natuurgras hun wedstrijden afwerkten. Nou, ja…’gewoon’ natuurgras!
Ik wil niet beledigend overkomen op de toenmalige terreinknecht van Bolnes maar dit zou anno heden absoluut niet door de beugel kunnen. Ik heb me wel eens laten vertellen dat zelfs de koeien van boer Ary Gerritsz aan de Kievitsweg doordeweeks op dit veld met zwachtels om hun poten liepen te grazen.

 
Bleke.

Maar op deze foto graast óók iemand. Namelijk een Schiedamse keeper (rechts). Of nog beter geformuleerd: hij lijkt hier reeds te grazen genomen zijn! De foto geeft verder twee gespannen Bolnesse gezichten weer. Het zijn de bleke gelaatsuitdrukkingen van voetballers waar het moment lijkt aan te breken om op voorsprong te komen óf om de stand weer gelijk te trekken. Want naar die stand moeten we ten tijde van deze foto-opname een beetje gissen. Hoewel? Na de rust heeft kopspecialist Koos van Es, de vrij vroeg opgelopen 0-1 achterstand, met een magnifieke kopstoot weten te nivelleren. Maar het wedstrijdverslag spreekt vervolgens van een radicale misser van ‘spil’ Dries de Ridder, hetgeen een kwartier voor tijd de 1-2 voor Ursus oplevert. Het feit dat verdediger Jan Zoeteman (midden) zich in de frontlinie meldt lijkt er dus eerder op dat de stand nú 1-2 is.

Bemodderde.

De reeds kansloze doelman ziet de bal van het schietgrage, bemodderde linkerbeen van Frans van den Herik vertrekken.  Het schot lijkt op weg naar goud en gepassioneerd staart ook de mee opgekomen Jan Zoeteman de bal na. Het verhaal vertelt niet of de bal te hoog gemikt is (al ben ik bang van wel) óf dat er nog verdedigers van Ursus ter plekke zijn om het gevaar op de doellijn te doen keren. Want het bleef uiteindelijk 1-2, na het door Ursus  onverwacht uitgepakte cadeautje (de fout van De Ridder).

Joekels.

Het na de pauze sterk spelende Bolnes, dat nog een paar joekels van kansen miste, beloonde zichzelf helaas niet. De scheidsrechter slaat het tafereel op veel te grote afstand allemaal gade. Hij zoekt lekker een plek op waar zijn enkels niet onder het gras verdwijnen. Eén ding heeft deze foto wel duidelijk gemaakt! Er zijn legio tegenstanders van nep-gras vandaag de dag. Maar laten we koesteren dat er kunstgrasvelden zijn. Naar de knollentuinen van toen wil geen enkele voetballer meer terug. Wel leerzaam dat deze ludieke prent, het tegenovergestelde van een biljartlaken, weer eens onder onze ogen brengt.

Oeps! Heeft de redactie vandaag bij deze rubriek een foutieve foto geplakt? Je zou de vraag bijna met ‘ja’ gaan beantwoorden. Er valt namelijk geen bal te zien! Maar, voetballiefhebbers, leest alstublieft toch nog even verder. U ziet hier niet het nieuwe schoolhoofd van de Churchill-school. Het is ook niet een zojuist aangestelde professor. Is dit dan de opvolger van onze burgermeester Cornelis Jan van der Hoeven? Allemaal fout! Het betreft ook niet de aankondiging van een nieuwe predikant van de wijkgemeente Slikkerveer. Nee, dit is een introductie-foto van de nieuwe trainer van de voetbalclub Slikkerveer. Zijn naam? Gijs Stuurman! Op deze plaat slechts 23 lentes jong! De heer Stuurman is de opvolger van Johan van Knijff.

Zitbankje.

Gijs woont in Ammerstol en trainde hiervoor de voetbalvereniging Stolwijk. Kennelijk is Gijs voor het poseren van deze plaat tussen de middag even vanuit zijn werk naar het dichtstbijzijnde voetbalveld gelopen om in elk geval iets van een op voetbal lijkende voetbalsituatie uit te kunnen dragen. Want gelukkig showt de achtergrond van de kiek ons een opperbest grasveld inclusief omheining en een uitnodigend zitbankje. We nemen Gijs het gemis van een trainingsoutfit derhalve maar even voor lief! Het is niet anders. Gijs heeft afgelopen weekend zijn eerste trip met zijn nieuwe club en hoofdgroep erop zitten. Dat werd meteen een heldere en energieke kennismaking! Slikkerveer verbleef een lang weekend in Bad Neuenahr. Daar streek de selectie neer voor een mini-toernooi tegen het Duitse Homberger S V en het Italiaanse Astrea. Nou, Gijs is meteen in het diepe gegooid, daar hoef je niet voor gestudeerd te hebben! Een vrijgezelle trainer van 23 met enkele jongens van de gestampte pot van dertigers! Hou dat maar ‘es in het handje als voetballers ver van huis zijn! Gijs smijt het in het interview met typische oneliners van startende nieuwe oefenmeesters bij hun nieuwe club: ‘kameraadschap is de beste binding’ én ‘niet alleen aanwezig op de trainingen máár ook beseffen waarvóór je gekomen bent’ ! Gijs prefereert het 1-4-2-4 systeem maar opteert ook het 1-3-4-3 als kansrijke speelwijze.

Laptoptrainer.

Eigenlijk was Gijs met zijn moderne insteek en vernieuwingen misschien wel een van de eerste laptoptrainers zonder laptop! En wat leverde al deze nieuwe tactische ingrediënten nu uiteindelijk op? Dat zal ik u verklappen. Een kampioenschap! Een plek richting de tweede klasse! Op 7 mei 1970 was het tot in de laatste uurtjes stampvol in de roodzwarte établissementen Sint Joris en Den Dill. Gijs Stuurman kwam, zag en overwon! Een citaat van Slikkerveerspeler en sterkhouder Karel Striegel over Stuurman accentueert de affiniteit met de piepjonge trainer: “Dat hij nog zo jong was had in elk geval geen invloed op de resultaten. Gijs was een rechtvaardige trainer die hield van een geintje op z’n tijd en prima in de groep lag. Hij was één van de beste trainers die ik heb meegemaakt.” Je zou het maar op je trainers-cv hebben staan. Kampioen en promotie naar de 2e klasse! Na 2 seizoenen bleek zijn visie voor het bestuur van Slikkerveer kennelijk alweer uitgewerkt. In die periode verruilden overigens alle 5 Ridderkerkse voetbalclubs hun 1e elftaltrainer. Best een uniek feit! Bob Maaskant nam het stokje van Gijs over en zou een indrukwekkende loopbaan neerzetten o.a. als trainer in het betaalde voetbal.

Op voorhand excuses voor deze wazige prent uit 1971. Maar de vaagheid van dit fragment mag zich beroepen op een plausibel alibi. Het is namelijk behoorlijk mistig op het oude terrein van Bolnes. De site: weerverleden.nl spreekt van een zaterdag waarin ‘iemand’ zich de gehele dag niet liet zien: de zon! Bovendien hebben we een gevoelstemperatuur van hooguit 1 graadje. Bepaald geen smeuïge ingrediënten vooraf om een warme pot voetbal voorgeschoteld te krijgen. Je moet wel heel erg weinig te doen hebben om hier vanmiddag, aan de gure Kievitsweg, in te gaan op de uitnodiging voor een potje voetbal. Bolnes speelt een thuiswedstrijd tegen HSSC ’61. Wel handig dat HSSC in 4 letters wordt weergegeven. Hei- en Boeicopse Schoonrewoerdse Sport Combinatie '61, voluit…; dát zou echt te veel van het goeie zijn voor zo’n cluppie. Hulde voor degene die de afkortingen heeft uitgevonden.

Middenstip.

Had deze wedstrijd eigenlijk wel gespeeld mogen worden? Dit neigt naar dichte mist toch zeker? Zou de fotograaf groot licht op z’n camera hebben gehad? We weten het niet. Wat wel bekend is dat het verslag nadrukkelijk meldt dat bij aanvang van dit competitieduel de mist nog niet zo dik was als bij het vereeuwigen van deze foto. Arbiter Ten Brinke zal ongetwijfeld vóóraf, vanaf de middenstip gekeken hebben of beide doelen zichtbaar waren, althans voor de ogen van de fluitist. Bolnes speelt overigens een prima wedstrijd! Eigenlijk heeft HSSC niet al te veel in te brengen. Het gevaar komt voornamelijk vanuit de blauwwitte hoek! De foto is mooi vanwege z’n eenvoud. We zien de vergeefs duikende ‘zwarte panter’ HSSC-goalie Van Dijk. Hij heeft de afstandspegel van Bolnes middenvelder Kees Liedorp waarschijnlijk, ondanks de mist, wel zien aankomen.

Vaag.

Overigens had Kees daarbij vroeger echt de hulp van die vette nevel niet voor nodig! Oh, zeker te weten van niet! Die vuurde ook vaak bij een heldere atmosfeer raak! Bij de verste 2e paal doemen nog wat contouren van een vaag mannetje op. Dat zou de grensrechter van HSSC kunnen zijn. Als dat zo is, dan heeft hij gezien zijn apathische houding ook niet veel meegekregen van de uithaal van Kees vanwege die witte nevelflarden. Achter de eerste paal is nog een arm zichtbaar van Bolnes-speler Jan van Hees. Niet dat ik zijn arm herken maar simpelweg omdat het authentieke foto-onderschrift uit De Combinatie Jan ’s naam vermeldt. Uiterst rechts laat Arie Troost nog zien hoe je moet juichen. Het lijkt wel een gewichtheffer wiens halter in de mist verdwijnt! Samen blij zijn om een goal van je ploeggenoot, dát verraadt teamspirit.

Zuma.

Omdat Bolnes reeds voor de pauze verzuimde het duel te beslissen bleef het onnodig spannend deze middag. Uitblinker Jan Kooij besliste de sportieve tweekamp. Tien minuten voor tijd schoot Jan deze wedstrijd met zijn rake 2-0, de geschiedenisboeken in. Altijd lekker om de laatste wedstrijd van 1971 winnend af te sluiten. Bij een lange winterstop blijft zo’n overwinning extra lang hangen. De toenmalige Bolnes-trainer Herbert Zuma, een man met Zuid-Afrikaanse roots en tevens oud-Heracles speler zal met goed gevoel de kerstdagen zijn ingegaan. 

Het moet niet veel gekker worden! Wat is er hier in vredesnaam aan de hand? Niet gelijk naar de volgende bladzij toe a.u.b. omdat u een keertje geen voetbalactieplaatje krijgt voorgeschoteld. We zijn hier ‘live’ getuige van een opening! Weliswaar geen opening na een splijtende pass op een diepgaande aanvaller. Nee, het betreft hier de officiële ingebruikneming van een etablissement. De naam is “De Nieuwe Bellevue”. Gevestigd aan de Lagendijk 371. En daarmee krijgt het nostalgisch café ook een toepasselijke verzonnen, nieuwe naam: ‘Bellevue’ heet voortaan ‘Nieuwe Bellevue’. Daar horen uiteraard ook nieuwbakken eigenaren bij. Hun naam? De familie Basoski. Twee broers met hun beider aanhang bestieren over enkele seconden definitief hun nieuwe eetcafé. Want weldra, nadat de bal het juiste mikpunt heeft bereikt, zal de voetbal de zaak binnen rollen en het signaal ‘officieel geopend’ door het luide applaus heen klinken.

Uitbaters.

Op de foto zien we een geconcentreerde Johnny Djermor. Het is een slimme zet van de uitbaters geweest om juist Djermor voor deze act op te roepen. Johnny is namelijk de parel van het huidige Rijsoord. De 24-jarige, aanvallende middenvelder, is bovendien dé publiekslieveling van zijn club. Dit trekt ongetwijfeld aanhangers die de zaak ook wel eens van binnen willen zien! Nieuwe klandizie dankzij deze Rijsoordse dribbelkoning. Johnny Djermor: een speler die zijn gebrek aan lengte en power compenseerde met snelheid. Hij was een opeiser van zijn vriend: de bal! Bovendien etaleerde Johnny scorend vermogen en beschikte hij over een briljante passeertechniek. Te veel superlatieven? Nou hier geldt eerder: ‘ere wie ere toekomt’! Voor Johnny staat er een druk weekje gepland. Zaterdag competitie, dinsdag en donderdag trainen, dan zaterdag weer competitie en vandaag moet Rijsoords-oogappel zelfs ook nog een keer op een woensdag aan de bak. Het enige wat hij niet kan en eigenlijk ook vrijwel nooit doet is: koppen! En van zijn ploeggenoot, vriend en Rijsoord-doelman Martin Basoski krijgt Johnny nota bene de opdracht om deze makke hier verdorie ter plekke, tóch uit te voeren.

1 April.

Als deze opening één dag later gepland zou staan (1 april) had geen hond in deze invitatie, aan de begaafde technicus geloofd en was er vermoedelijk ook niemand op komen draven. Kijk, als Martin nu tegen Johnny had gezegd: ‘ik wil dat je de bal vanaf de overkant strak door dat witte kruis schiet’, dan had Johnny daar z’n schouders nauwelijks voor opgehaald en had je hem zelfs nog mogen blinddoeken óók. Dan had-ie waarschijnlijk bewust de bal nog met een boogje in de spoelbak van de tap tot stilstaan laten komen! Nu moet hij op Covid19-afstand een bal door het crêpepapier koppen! Nou ja zeg! Dat zal toch wél gelukt zijn? Die vraag toch nog maar even zelf bij Johnny neergelegd: “ Haha, nou dat is inderdaad gelukt toen! Goh, het was op woensdagmiddag. Al tegen de avond herinner ik me. Van mijn kopsterkte moest ik het inderdaad niet hebben! Toch heb ik ooit één keertje koppend gescoord maar vraag me niet meer tegen wie?”.

Bardot.

Djermor acteerde heel z’n voetballoopbaan bij Rijsoord. Vanaf zijn 17e tot begin dertig acteerde hij in het keurkorps van de ‘kraaien’. Ook zo’n speler waarvoor je naar de velden kwam. En tot slot nog even voor onze jongere lezers (zie google-maps). De plaats van handeling van deze openingsprent is de hoek Lagendijk/Rijksstraatweg waar momenteel restaurant ‘Bardot’ is gevestigd. Voorheen in de perioden 1904 t/m begin april 1941 was op deze plaats ook een halte van de stoomtram van de Rotterdamse Tramweg Maatschappij (RTM). Dat lijkt mij een linke stopplaats geweest zo dicht bij het café, dat toen dus nog Bellevue heette.

Vanmiddag speelt het prima presterende Rijsoord de 13e competitiebeurt tegen streekgenoot Barendrecht. Op sportpark ‘Ziedewij’ treed Rijsoord als trotse koploper aan tegen het in de onderste regionen bungelende Barendrecht. Langs de lijn is het drukker dan normaal. Meer dan 1200 kijkers zijn op deze kille 2e zaterdagmiddag, van het pas begonnen jaar 1967, afgekomen voor deze glibberige tweekamp. Het grotere aantal bezoekers heeft de penningmeester van Barendrecht blij verrast. De reden van de onverwacht grote opkomst is een ‘mysterieuze’ afkeuring van het toptreffen tussen ‘buurman’ Heerjansdam-RVVH. Een citaat uit het Vrije Volk predikt een stellige mening voor het niet doorgaan van dit duel: ’een wethouder uit Heerjansdam wilde niet laten spelen, terwijl het veld in prima conditie was’. Poeh, daar is meer aan de hand geweest natuurlijk. Bij de ‘Dammers’ zullen ze wellicht wat geblesseerde spelers hebben gehad. Als thuisspelende ploeg hebben ze wellicht wat lobbywerk moeten verrichten richting de consul. Kennelijk is er zelfs een plaatselijke wethouder bijgehaald. Consul van Es bestrijdt dat het om een gefingeerde afkeuring gaat. Wethouder Plaizier heeft de knoop vanwege de twijfel uiteindelijk hoogstpersoonlijk doorgehakt. Het is al de tweede keer dat er een streep door dit cruciale treffen gaat.

Kramer.

In feite beschikken ze in Barendrecht over een slechtere ‘mat’ dan die in Heerjansdam en hier zijn kennelijk wat regenbuitjes overgewaaid. Want hier is vanmiddag gewoon afgetrapt. De koude douche is voor de fans van Heerjansdam en RVVH. Maar de warme waterstraaltjes zijn voor de penningmeester van Barendrecht. Want voetballiefhebbers zijn inventief en zoeken dan hun potje simpelweg elders, in dit geval voor zowel de supporters van Heerjansdam als RVVH hooguit een paar kilometer verder. Het brengt ons bij het fotofragment van vandaag. De fotograaf heeft alle tijd gekregen om er eens goed voor te gaan zitten. Elke voetbalkenner herkent meteen wat hier loos is. We zijn getuige van een strafschop. De nemer daarvan is daarin zelfs gespecialiseerd. En  Rijsoordspeler Henk Hartsema neemt hier niet voor het eerst zijn verantwoordelijkheid.
Het meest frappante is dat de prima keeper van Barendrecht, Cees Kramer na zijn actieve loopbaan als doelman bij de gemeente Ridderkerk in dienst zou treden o.a. als consul. Veel later was Cees warempel zelf hoogstpersoonlijk verantwoordelijk of de wedstrijden van het gemeentelijk sportpark bij slecht weer toch doorgang konden vinden. Dat was bij dergelijke thuiswedstrijden vroeg uit de veren op de zaterdag- of zondagmorgen. En ook bij Cees werd er wel eens vanuit de clubs aangedrongen op een geënsceneerde, ‘noodzakelijke’ afkeuring.

Afbraakvoetbal.

Welnu en hier duikt diezelfde Kramer vergeefs de modder in op een uithaal van Hartsema. Wellicht had Cees een wedstrijd als deze vanmiddag hoogstpersoonlijk afgekeurd! De foto belicht de belangrijke 0-2. Kees Rutten had zijn ploeg daarvoor al knap naar 0-1 geknald! Volgens de plaatselijke journalist is het een bar en boos duel. Langs de lijn heeft hij opmerkingen in het verslag geciteerd. ‘Als Rijsoord zo naar de 2e klasse moet kunnen ze direct wel op dak gaan zitten’. En deze: ‘ Afbraak-voetbal van Barendrecht; anders niet’. En kennelijk van een RVVH-supporter: ‘ Was Heerjansdam-RVVH maar doorgegaan, dan had je wat anders gezien’. En zelfs nog een opmerking over de Barendrecht-goalie: ‘Goeie keeper die Kramer al neemt-ie wel veel risico hè’. Terug naar het wedstrijdverloop. Barendrecht heeft zich in de tweede helft na een goal van verdediger Wijtman terug in de wedstrijd gevochten en Rijsoord aan het wankelen weten te brengen. Het maakt de partij er zeker niet mooier maar wel spannender op.
Gelukkig is daar in de slotfase dan toch weer Rutten. Daarvoor was een voor iedereen hoorbaar meningsverschil met aanvoerder Jaap Roos aan vooraf gegaan. De kennelijk noodzakelijke oppepper heeft Kees tot een inspirerende solo langs een horde Barendrechters doen sjezen met de bevrijdende 1-3 als resultaat.

Staand: v.l.n.r. Guus Wolbach (verzorger), Marcel Sturrus, Cees Heiden (trainer), Jan de Kok, Henk Geene, Sjaak Onderdelinden (grenrechter), Nees Flach (elftalleider), Hans Schippers, Kiki Velasquez Camera. 
Zittend: v.l.n.r. Joop van Raalte (materiaalman), Jacco Zoutewelle, Robin van de Berg, Aad de Sterke, Henk de Ruiter, Hans Weij, Niels Weij.
Vooraan zittend: Reinier Rijndorp, Cor Bak, Ton Sturrus.
Vooraan staand: Natascha Bak.

Er valt eindelijk weer eens wat te lachen aan de Kievitsweg. Het is een kostelijke, warme zaterdagmiddag en als je dan ook nog eens tegen Rockanje moet spelen, proef je al een vleugje van het naderende vakantiegevoel. De zaterdagvoetballers van Bolnes heroveren na een 4-1 zege op de knusse badplaats-tegenstander het verloren gegane terrein. Verleden seizoen nog degradeerde Bolnes naar de hoofdklasse van de R.V.B. ‘Zo snel mogelijk weer weg uit die vermaledijde   ‘onderbond’! ‘Voetballen in de KNVB!’ Zo luidde ongetwijfeld de doelstelling van de club van voorzitter Hans Santcroos. En we mogen meegenieten van het startsein van een feest! We zien de teamfoto die na zo’n kampioenswedstrijd doorgaans wordt geschoten. Geef voetballers nooit bloemen want ze weten echt niet hoe ze met zo’n bouquet moeten omgaan.

Somberder.

Het gezicht van trainer Cees Heiden zal er een seizoen hiervoor ongetwijfeld een stuk somberder hebben uitgezien. Maar dát boek is vanmiddag definitief dichtgeslagen. Henk de Ruiter, Ton Sturrus, Robin van de Berg en Jan de Kok bleken verantwoordelijk voor de vier kampioenstreffers. De Bergbewoners kunnen opgelucht op vakantie om de komende voetbaljaargang ouderwets in de 4e klasse K.N.V.B op te starten. De promotie was overigens al een weekje eerder binnengesleept maar zo’n kampioenschap zorgt toch voor die verrukkelijke kers op de taart. Nog even wat détails van dit mooie fragment.

Lintje.

Bolnesser Joop van Raalte draait trots z’n hoofd om richting een andere ras-Bolnesser Nees Flach. Trots en blijdschap zijn dé ingrediënten die deze foto uitstraalt. Maar het meisje links op de voorgrond steelt de show en wellicht wel de harten van uitgelaten boys. Het sierlijke lintje in haar haar zorgt voor extra glans. Exact één maand later valt er nog een titel te vieren in Nederland. Ná het Oranje van Rockanje wordt ons aller Oranje glorieus Europees Kampioen. Het voorpretje op dát unieke succes wordt alvast tentoongespreid door deze kampioenen.
1988, dát was pas een memorabel voetbaljaar!

RVVH speelt een zogenaamde ‘paasdubbel’! Of beter gezegd, de ‘blauwwitten’ hebben in dit paasweekend tot twee maal toe een competitieverplichting. Vanmiddag bezoekt amateur-grootmacht Ijsselmeervogels het Sportpark. En na de rustdag wordt de geplande tweeluik voortgezet in Nieuwendijk. Het betreft een lastige uitbeurt tegen het plaatselijke Altena. Maar vanmiddag dus eerst De Vogels uit Spakenburg. De mannen van trainer Ton Pronk strijden zoals te doen gebruikelijk om de titel en kunnen zich vandaag geen puntenverlies permitteren in hun nek-aan-nekrace met aartsrivaal, buurman Spakenburg. Het is een zonrijke voetbalmiddag. De meeste toeschouwers bekijken deze kraker al lekker in hun overhempies waarvan velen zelfs in korte mouwen. Laten we meteen de koe bij de horens vatten en het schitterende fotomoment onder de loep nemen.

Kap.

Er is amper 2 minuten gespeeld of RVVH-er Henk van der Ent schat een pass van de hier (nog) niet zichtbare Erik den Hartog op juiste controleerbare wijze in. Maar Henk heeft zojuist ook op magnifieke wijze zijn handelsmerk aan de fotograaf (en dus ook aan ons) geëtaleerd: de vlijmscherpe kap! Let even op de keeper (die had al een schotje verwacht hoor!) en nog erger…kijk even naar de volledig het bos ingestuurde liggende, zwemmende verdediger. Dit moet natuurlijk zo’n verdediger geweest zijn die er altijd al gretig invliegt en dat is dus kaassie om zo’n messcherpe kap te doen slagen. Als het geregend zou hebben zou een reclamebord voor deze Vogel als eindstation voor zijn glijpartij gediend hebben. Rechts is de behendige linkerspits John van der Giessen, keurig aanspeelbaar, meegelopen om een aventuele aflegger van Henk binnen te werken.

…en afmaken die handel…. 

 

De napret met de supporters en de hereniging met de aangever.

 

Maar Henk van der Ent is een echte spits. Hoewel, zeker niet zelfzuchtig, heeft hij dit klusje met zijn linkervoet toch maar zélf geklaard. Met veel gevoel voor entertainment lijkt Henk deze treffer met de uit hun dak gaande fans te willen vieren (alles wat niet juicht komt uit Spakenburg). Echter neemt u van mij aan dat Henk eerst op weg gaat voor een dankbetuiging richting voorbereider Erik den Hartog, die glimmend van trots, nog juist zichtbaar bij de eerste doelpaal, de omgekeeerde weg richting de afwerker maakt. Het zijn kostelijke foto’s waar elke voetballer blij van wordt als het hem overkomt. Rechts zien we John van der Giessen een juichend vingergebaar maken en links stormt een jonge supporter het veld op.

Krayo.

Tussen zijn benen ligt het witte speeltuig met de zwarte stippen hetwelk dit keer beheerst tegen het nylon tot stilstand is gekomen. Complimenten aan de fotograaf die deze goal, wat na negentig minuten ook de enige treffer bleek te zijn, voor ons heeft vereeuwigd. Arbiter Krayo die geheel onverwacht de leiding van deze ‘risicowedstrijd’ in de schoenen geschoven kreeg (de oorspronkelijke arbiter liet zonder bericht verstek gaan) offreerde RVVH diep in de tweede helft nog een elfmeter. Gerard Plaisier poeierde de strafschop echter tegen de lat waardoor het, zoals al eerder gememoreerd, bij 1-0 bleef. En 2e Paasdag zou eveneens een zege geboekt worden voor de mannen van trainer John Huengenin. Het werd warempel weer 0-1. Ditmaal bekroonde Erik den Hartog zichzelf tot matchwinner. Vier punten behaald in een Paasdubbel. Tegenwoordig zou het met 6 punten nog beter kunnen!  

Bij voetbalclub Rijsoord lijkt een getalenteerde generatie voetballers bezig aan een onstuitbare opmars om de vereniging naar alsmaar hogere regionen te stuwen. Ga maar na! Nauwelijks twee jaar geleden bekroonde het elftal van legende, trainer Aart van Dijl een ongeslagen seizoen met een kampioenschap in de toenmalige 4e klasse D als beloning. Die prijs leverde dus al een ticket op voor de 3e klasse. En na een seizoentje proefdraaien in deze hogere categorie is het warempel in het seizoen 67/68 alweer raak! Een straatlengte voorsprong op naaste belager Zuidland staat garant voor de dik verdiende volgende titel. Eén puntje in de lastige uitbeurt tegen Capelle had reeds volstaan. Dit ongenaakbare Rijsoord laat echter niets aan het toeval over en sluit een zinderende pot voetbal af met een 1-2 zege. Voor de pauze schat Dammes Dorsman een lepe steekbal van Kees Rutten op de juiste waarde in en met die 0-1 ruststand gaat Rijsoord een kopje thee drinken.

Andries.

In het ‘durp’ kwam dat bericht van de voorsprong via de telefoonlijn inmiddels ook bij het thuisfront door “en bij Zuidland is de stand nog gelijk” ventileert de verslaggever de zenuwslopende wachttijd van de achtergebleven ‘Kraaien’. Maar 2500 aanwezige toeschouwers hadden inmiddels bij de wedstrijd in Capelle de 1-1 van Capelle-aanvoerder Maas live op hun netvlies meegekregen en dat minder behaaglijke bericht bezorgde het thuisvolk weer een extra portie, pittige stress. Maar al die nervositeit knalde Andries Lagendijk, met een machtige uithaal, na een hoge voorzet van Henk de Koning, ruim een kwartier voor tijd tot het verleden. Andries gooide op sportpark ’t Slot de wedstrijd ook definitief in het slot. Rijsoord was 2e klasser! Hoger spelen in het zaterdagvoetbal kon als amateurclub destijds niet! Nu kon je ze in Rijsoord als het om een ‘feessie’ bouwen ging, in die tijd, wel om een boodschap sturen (nu nog trouwens) maar de jolijt in het dorp bereikte een absoluut hoogtepunt.

Knuffel.

Tamboers- en muziekkorps Sursum Corda zorgde voor een vorstelijk onthaal. Eén van de omstanders, niet bij name genoemd, offreerde 20 briefjes van 5 gulden voor het bouwfonds en de oergezellige instuif in De Theetuin van de heer Van Ooijen werd uiteindelijk pas onderbroken door de klok. Het citaat van een feestvierder vastgelegd via de pen van de reporter spreekt boekdelen over die onvergetelijke dag: “O, rot klok, wie heeft jouw plaat en wijzers uitgevonden?” De foto straalt uit alle hoeken en gaten. Twee jonge spelers op de schouders en armen van supporters. Dammes Dorsman (links) zoekt heel ondeugend de cameralens. Kees Rutten (rechts) lijkt op weg voor een knuffel naar z’n maatje Dammes. Beiden waren de grondleggers voor de belangrijke 0-1. De 3 dragende supporters op de voorgrond ‘kraaien’ het uit van plezier. Bij een titel ga je ouderwets op de schouders richting de kleedkamer. Links zien we de nog piepjonge Arie van Wingerden. Midden staat mijnheer Tiemens die waarschijnlijk met de motor naar Capelle is gekomen en rechts lijkt Dick Alblas het linkerbeen van Rutten te koesteren. Wat een verrukkelijke nostalgie!  

We zijn getuige van een heerlijk fotofragment uit een waanzinnige wedstrijd. Rijsoord speelt thuis tegen de buurman van de ‘overkant’ RVVH! Hoewel er in de sterke 2e klasse B, waar Quick Boys strak aan de leiding gaat, voor beide regio-clubs niet veel meer op het spel staat, mag vooral niet worden voorbijgegaan aan het woord ‘prestige’. Meer dan 1000 toeschouwers hebben een gure zaterdagmiddag getrotseerd om deze derby bij te wonen. De daken van de Mauritsweg vormen het achtergronddécor voor dik aangeklede supporters. Dit is een wedstrijd die leeft! Onderling heerst grote rivaliteit. 

Josje.

De verslaggever plaats in een apart kader dat de populaire RVVH-topverdediger Lam Mak afwezig is vanwege de geboorte van zijn zoon ‘Josje’. De redacteur noemt dat enerzijds een enorme defensieve verzwakking maar anderzijds zorgt de afwezige Mak ook weer voor een nieuwe versterking voor zijn club RVVH! En deze middag zou er nog wat geboren worden: ‘het RVVH-kwartiertje’. De wedstrijd kabbelt zich tot aan de rust richting een bedenkelijk niveau voort. Toparbiter Bos stuurt de 22 acteurs met een dubbelblanke score naar de knusse kleedkamers. Het fragment toont een enorme kans voor spits Bas Huizer van RVVH. Die kon je, wat killend afronden betreft, destijds wel om een boodschap sturen maar déze doelpoging wordt door doelman Henk Schouten (links) met een knappe reflex verijdeld. Verder op de foto zien ook aanvoerder Jaap Roos en Piet van Kooten het dreigende gevaar. Uiterst links is nog net dribbelkoning Dammes Dorsman zichtbaar. Het gestreepte shirt in de verte toont de contouren van RVVH-er Han van Loon.

Geintje.

Na de thee breekt Rijsoord de wedstrijd open en brandt de strijd pas echt los! Verantwoordelijk hiervoor zijn de altijd lastig te bespelen Rijsoord-aanvallers Henk Bestebreurtje en Arie Baas. Eerstgenoemde soleert ouderwets langs wat tegenstanders en weet Arie Baas te bereiken. Arie speelt zich vervolgens zelf vrij en fopt heel beheerst Hercules-doelman én voornaam-genoot Arie Rijsdijk, 1-0. Twaalf minuten voor sluitingstijd wordt dit geintje door beide aanvallers opnieuw uitgehaald met als enig verschil dat Baas nú zijn hoofd koeltjes tegen de voorzet van maatje Bestebreurtje aandrukt. Ook hier lijkt weer wat te zijn geboren, namelijk: de alles beslissend 2-0. De eerste Hercules-fans zoeken met nog 10 minuten te spelen de warmere oorden op: thuis!

De ontknoping van een unieke Ridderkerkse derby. Ik verliet u verleden week bij een twee nul voorsprong van Rijsoord. En dat met nog slechts 10 minuten speeltijd op de klok. Op de parkeerplaats krijgt ras-RVVH-supporter Piet Heijman, eigenaar van het legendarische RVVH-Café Sport nog vaag wat juichkreten mee. Piet kan slecht tegen nederlagen en al helemaal niet tegen aartsrivaal Rijsoord. Hij rijdt vast naar zijn ‘werk’, het café aan het Raadhuisplein. Nederlagen als deze moet je snel wegspoelen! Hij mist derhalve de aansluitingstreffer van Bas Huizer, die een voorzet van Han van Loon meesterlijk binnenkopt waardoor het in de 83e minuut 1-2 wordt. Maar de legendarische Piet Heijman mist nog veel meer! Twee minuten later schampt, de lange, mee opgekomen RVVH-verdediger Arnold Monster, een cornerbal van Han van Loon, met het hoofd, tot de nooit meer verwachte 2-2. En vervolgens besluit de gerenommeerde scheidsrechter Bos nog één minuutje blessuretijd bij te trekken! U voelt ‘em al aankomen. Ex-RVVH-er, de stoere en onverzettelijke Rijsoord-verdediger Piet van Kooten veroorzaakt in de ‘dying seconds’ een vrije trap op het randje van de zestien.

Rouw.

En bij Hercules liep er destijds eentje in het veld die bij zo’n ‘directe’ minimaal het houtwerk raakte: Han van Loon! Met dodelijke precisie krult Han de bal om de muur en stijf in de kruising achter een verbouwereerde Henk Schouten, twee-drie!!! Een wonder is geschied, nee, hét wonder is geschied! De laatste trap van de wedstrijd dompelt heel Rijsoord in diepe rouw. 
De foto neemt ons mee kort ná de inslag van Han van Loon. Het contrast kan nauwelijks beter in beeld worden gebracht. Links: hangende koppies. Het ongeloof bij Andries Lagendijk, dan het gebogen lichaam van Henk Bestebreurtje. Arie Baas kijkt ook bedrukt naar het gras en Ad van Nes, met de kousen op de enkels, weet ook dat dit regelrechte horror is. En uiterst rechts is de stemming 180 graden anders. Daar gillen ze het uit van plezier. 

Heijman.

Cees den Hartog probeert zich tussen z’n juichende ploegmaten in te wurmen om Han van Loon te omhelzen. Laatstgenoemde heft tussen het feestgedruis beide armen uitgestrekt naar de hemel. Wat een apotheose! En hoe zou het Piet Heijman zijn vergaan? Ehm, er was geen whatss app hoor! En ook geen twitter! Wél een telefoonlijn. Maar bij Rijsoord werd niet opgenomen! Piet moest het vooral doen met de jubelverhalen van terugkerende supporters in het café! Een onvergetelijke derby, althans, als je supporter was van RVVH.

Het is een kille zondagmiddag op het Reijerpark, de thuishaven van de SV Slikkerveer. Het elftal van trainer Hans Bentzon is bezig aan een aardige serie. De voorgaande twee duels, een gelijkspel tegen LMO en een 0-4 uitzege bij SSW hebben de roodhemden weer wat lucht gegeven om niet al te dichtbij de gevarenzone terecht te komen. Vanmiddag staat de klassieker tegen Overmaas op het programma. ‘THRILLER OP REIJERPARK’, kopt de sportpagina! Een pegel van Sven Tump en een kopbal van Michel Kooijman brengt Slikkerveer al vroeg op een 2-0 voorsprong, maar de aansluiter van Marcel Roodbergen nodigt onverwacht weer uit tot onrust. Als Marco van de Burg kort hierna ook de 2-2 produceert kan Slikkerveer weer opnieuw beginnen. Typisch een potje van: insluipende onzekerheid bij de thuisploeg en een groeiend zelfvertrouwen bij de bezoekers. En jawel, nog voor de pauze is daar de 2-3 van Overmaas-speler Erwin de Pree.

VAR.

Clubgrensrechter Van der Meyden van Overmaas speelt voor VAR. Hij weet in speldeel één de scheidsrechter over te halen om een reeds gegeven strafschop aan Slikkerveer te laten ‘omturnen’ tot een vrije trap net buiten de ‘zestien’. Een vrije trap zonder scorend succes. Trainer Hans Bentzon zal er wellicht een donderspeech tegenaan gegooid hebben in de rust die kennelijk niet aan dovemans oren is besteed. Bentzon’s  PepTalk geeft zijn ploeg namelijk vleugels met een sprankelende 2e helft als gevolg. Waar Overmaas eerst nog een droomkans op 2-4 onbenut laat, drukt Michel Kooijman met een echte spitsengoal de 3-3 af! En daarna is het Ivo van der Sluis die het ontketende Slikkerveer zelfs op 4-3 zet. En dan zijn we aanbeland bij het fotomoment. De fotograaf beschikt inmiddels ook over steeds modernere apparatuur want zijn Canon drukt hier twee, kort na elkaar, geflitste fragmenten af! We zien twee keer Danny Noorlander. Op het linkse plaatje heeft de begaafde linkspoot zijn ploeg zojuist naar een bevrijdende 5-3 geschoten. Op het rechterplaatje is de ranke nummer 3 juichend op zoek naar z’n ploeggenoten.

Hans Textiel.

Maar we observeren nog iets! Waar medespeler Ivo van der Sluis en Overmaas-doelman Teun Lugtigheid, met ongetwijfeld voor beiden, gemengde gevoelens het gescoorde doelpunt gadeslaan dreigt er toch nog een kink in de kabel. Overmaas grensrechter Van der Meyden probeert het nóg een keertje, na z’n eerdere geslaagde poging voor rust. Want niet geschoten…(lees: niet gevlagd!), is tenslotte altijd mis! Hoppe ta! Zó steek je je vlaggetje kaarsrecht in de lucht! Overtuigender kan bijna niet! Honderd procent buitenspel! Geen enkele twijfel. En op de foto rechts, toch echt al weer wat seconden geleden, houdt de clubgrens voet bij stuk! En geloof mij nou maar. Deze mijnheer heeft door de jaartjes heen heel wat punten voor zíjn Overmaas gepakt hoor! Hans Textiel is er een stille getuige van. Gelukkig voor Slikkerveer meldt het verslag uiteindelijk geen annulering van Danny’s treffer. Bovendien fleurt Johan Fokkens zijn invalbeurt nog op met een gave 6-3. Slikkerveer verloor de eerste helft met 2-3 maar won het tweede deel met maar liefst 4-0! De beloning? Een stijging op de ranglijst, van positie 10 naar plek 7. 

RVVH treedt vanmiddag thuis aan tegen SHO. Bij Hercules staat er een nieuwe trainer-coach voor de groep. Het is Henk den Boer. Zijn voorganger, de aimabele oefenmeester Henk Molenveld wist RVVH in zijn 2e jaar als trainer vanuit de 3e naar de tweede klasse te brengen. Vanmiddag volgt de competitie-ouverture van het seizoen 66/67 zoals gezegd tegen het gerenommeerde Steeds Hooger Oud-Beijerland. De Hoeksche Waarders zijn verleden jaar kampioen geworden in de hoogste afdeling en beschikken over een formatie van kaliber. Gek genoeg verschillen de krantenkoppen van de gerenommeerde dagbladen uit die tijd van mening over de daadwerkelijke faam van de bezoekers.

Trouw.

Vergelijkt u zelf het citaat uit Trouw: ’RVVH had geen respect voor de reputatie van SHO en won met 2-1’…. met enkele regels uit Het Vrije Volk. Daar schrijft de journalist van dienst: ’SHO moest de zware reis ondernemen naar Ridderkerk om RVVH partij te geven en de 2-1 nederlaag die de Beijerlanders leden mag zeker eervol genoemd worden.’ De samenvattende, enigszins paradoxale conclusie luidt dus dat een ploeg met reputatie een eervolle nederlaag leed! Zo wordt maar weer eens bevestigd dat die journalisten maar wat schrijven joh! Onze eigen man ter plekke is een tikkeltje beduusd van de hardheid van deze tweekamp. De wedstrijd zit dicht tegen een schoppartij aan. De redactie vindt het kennelijk dusdanig groot nieuws dat het fotofragment en het verslag een plek op de voorpagina verdient. De kop luidt ‘RVVH wint verdiend in harde voetbalwedstrijd  met veel incidenten’. Nou lekker hoor zo’n start van een nieuwe competitie. Bijgaand fotofragment dient ongetwijfeld als bewijs voerend cachet voor de ‘kop’ van het artikel. Op de grond ligt verdediger Arnold Monster. Neem van mij aan dat Arnold niet zomaar ging liggen. Sportiviteit stond zeer hoog in het vaandel bij deze rustige, klasse rijke centrale verdediger.  Twee teamgenoten van hem spelen voor één keer de rol van de ‘twee’ barmhartige Samaritanen. Links ontfermt linkerspits Joop Huizer zich buigend over de behoorlijk aangeslagen verdediger en rechts vervult middenvelder Jan Schouten ook even de rol van eerste hulp. Beiden doen dat bijna synchroon geknield op één schijf. Het fragment doet best liefdevol aan.

Pinguïndans.

Of je dat ook kunt zeggen over de lichaamstaal van arbiter Overkleeft heb ik zo mijn bedenkingen. Het lijkt wel of-ie bezig is aan een pinguïndans. De man-in-het-zwart had zijn handen vol aan het leiden van deze veel te harde wedstrijd en je ziet hem denken: ‘als dit maar niet uit de klauw gaat lopen, leuk is anders’! Het is dat de leidsman in een korte broek loopt want met dit tenue heeft hij ook wel iets weg van een tuchtrechter die over enkele momenten een vonnis moet gaan vellen. Rechts toont SHO-speler Gerard de Groot ook zijn warme betrokkenheid aan dit incident. In de verte voor de tribune heeft Jan van Leening nog even contact met de SHO-bank. En dan toch nog maar even terug naar het wedstrijdverloop. SHO-er Piet van der Tol haalde het einde van dit spijkerharde potje niet. Hij kwam namelijk onderweg ergens ene Arie Dekker tegen! Handenbinder Cees van Bennekom schoot SHO een kwartier voor tijd vanuit het niets naar de 1-1. Dat was het sein voor de thuisclub om de pressie nog meer op te voeren. Doelman Johan de Groot van de gasten werd bestookt maar ranselde alles uit zijn doel wat op hem afkwam. Op de laatste inzet van Cees den Hartog moest hij zich 3 minuten voor sluitingstijd echter toch gewonnen geven. RVVH-SHO eindigde zodoende in een zwaarbevochten 2-1. Deze overwinning zou het startsein worden van een onvergetelijk seizoen!   

Eindelijk kan er weer eens gespeeld worden om het ‘echie’. Na een lange voorbereiding met vriendschappelijk wedstrijden ontmoet Rijsoord in de eerste competitiewedstrijd van een fonkelnieuw seizoen het Hoekschewaardse Heinenoord. Wim Kalt begint aan zijn 3e seizoen als hoofdtrainer bij Rijsoord. Bij Heinenoord gaat de ook bij Rijsoord niet onbekende oefenmeester Leen Tump aan zijn 6e seizoen als hoofdcoach beginnen. De enige dissonant, na de voorbereiding is de ‘gemeente’ Ridderkerk, die het niet voor elkaar heeft gekregen om het gerenoveerde hoofdveld op het ‘moment suprême’ speelklaar te krijgen. Het b-veld dient derhalve als centercourt. De foto is aan tweeën geplakt en geeft ons meteen een fijn kijkje uit een andere invalshoek van de thuishaven aan de Vlasstraat. We aanschouwen de kantine van een zijde die we niet altijd kunnen waarnemen.

Kaliber.

We kijken naar volle bebossing zien geen reclameborden en de stang van de omheining dient als een lang ‘knaapje’ voor de jasjes en truitjes van de supporters. Het is lekker weer en Rijsoord gaat als een speer van quitte. Op de foto links zien we de inleiding tot de eerste seizoen-treffer van de ‘kraaien’’. Nummer 10 is Louis van Kleef. Een spits van kaliber. Hij draagt het stempel geen gemakkelijke joch te zijn. Ik zou zeggen: houden zó! Dan maar lastig! Heerlijk om zo’n speler in je elftal te hebben. Louis is een beresterk aanspeelpunt en bovendien een koele afronder! Dat laatste showt hij hier ook op deze tweeluik. Het lijkt erop dat hij bijtijds een schuine loopactie richting eerste paal heeft ingezet na een voorzet van Casper Westerveld. Van Kleef is gewoon eerder bij de bal dan de mis timende Heinenoord-goalie Frank Anemaat. Frank was overigens een goeie, atletische doelman en had als Ridderkerker ook een RVVH-verleden.

Duveltje.

Als een duveltje uit het bekende doosje snoept Louis dit buitenkansje doeltreffend af en enkele seconden later viert hij dit feestje met twee uitzinnige supporters die slechts één hand over hebben om mee te juichen. Met die andere hand wordt namelijk het flesje bier, bijna ambachtelijk, gekoesterd. Maar wát graag zou Louis al een beetje van het gerstenat hebben willen proeven…maar hem kennende gaat de route allereerst naar de voorbereider van deze 1-0. Eerst alle credit naar de aangever! De hier pas 20 jarige Van Kleef zou seizoenen later de overstap naar ‘buurman’ A.S.W.H. maken. Daar vierde hij, met o.a. het behaalde Algeheel Kampioenschap voor amateurs, het allergrootste succes uit zijn voetballoopbaan. En hoe eindigde deze competitieouverture? 
Anemaat
Tot groot ongenoegen van trainer Kalt verspeelde Rijsoord een 2-0 (via Bas Heiden) voorsprong. Na de pauze nivelleerde Heinenoord-aanvaller Ricardo Laures binnen een kwartier met 2 goals de stand tot 2-2. Maar tijdens de meeslepende slotfase leek Rijsoord alsnog de volle winst te gaan boeken. Casper Westerveld mocht namelijk aanleggen voor een elfmetertrap. De doorgaans trefzekere Westerveld vond echter een sta-in-de-weg in doelman Frank Anemaat. Frank stopte zijn ingeschoten penalty en behoedde Heinenoord zodoende voor een nederlaag, 2-2.

Bolnes-zondag speelt op maandag! Zoiets kan eigenlijk alleen met Pasen! En inderdaad het is 2e Paasdag. De zon zoekt niet tevergeefs door het wolkendek naar gaatjes om haar prikkende zonnestraaltjes aan te bieden aan de toeschouwers. De gevoelstemperatuur is helaas nog een graadje of drie lager dan de vastgestelde 10 graden, die vanmiddag officieel door ‘mijnheer’ Celsius worden gemeten. Voor Bolnes nadert de ontknoping van het seizoen 71/72. Onder de bezielende leiding van trainer Henk in ’t Veld flirt het elftal voorzichtig met de nakende titel.

 

Sjors.

Henk in ’t Veld was in zijn actieve voetballoopbaan een kanjer van een aanvaller bij RVVH. Hij speelde ooit nog betaald voetbal bij N.O.A.D. Zoon George (‘Sjors’) kreeg er de genen van pa gratis bij en pikte rond de tijd van deze belichte wedstrijd, als 26 jarige spits, zélf, met grote regelmaat zijn doelpuntjes mee bij Hercules. Maar terug naar Bolnes. De ‘blauwwitten’ staan er goed voor. Samen met De Groenwitten deelt Bolnes de koppositie met een gelijk aantal punten. Echter de Groenwitten gaan vrijwel zeker 2 punten in mindering krijgen. Het eerder gestaakte duel tegen Metro heeft de tuchtcommissie hiertoe doen besluiten. Vanmiddag komt V.O.B. (Voetbal OpBouw) naar De Kievitsweg. De Rotterdammers hebben zelf nog een piepkleine titelkans maar elk puntverlies in de resterende wedstrijden zal bijkans fataal zijn.

Theepotten.

De Zebra’s starten zenuwachtig. Als V.O.B. via Schouten ook nog eens de 0-1 scoort wordt die nervositeit alleen maar meer gevoed. Maar Bolnes voert de druk zélf ook op. En er wordt daarbij ook nog iets opgestapeld: kansen! En dan breekt het fotomoment van hierboven aan! Het is vlak voor rust. De dampende theepotten worden al naar de kleedkamers gebracht. Frans van den Herik dribbelt weer eens ouderwets diep in de V.O.B. defensie en weet met een afgemeten pass de lopende Verstegen te bereiken. Links heeft Kor Verstegen deze assist zojuist verzilverd tot de 1-1 én de juichende Van de Herik viert deze belangrijke gelijkmaker uiteraard volop mee. De verdediger van V.O.B. weet genoeg: niks meer aan te doen! Dan drinkt een bakkie thee in de rust ook ineens een stuk smaakvoller dan bij een 0-1 achterstand. En wat denkt u van dat geweldige houten doel? De vierkante, ietwat doorgezakte lat? Een doelpunt binnenkant-paal kwam echt niet zo vaak voor als tegenwoordig hoor? 

Het Vierkantje.

Sommige supporters van Bolnes hebben hun bekkie al open en over enige seconden gaan ook de handjes ongetwijfeld de lucht in. Achter het doel is nog net het uitlopertje van het klassieke dak van de kantine zichtbaar. En ziet u dat betonnen achtergronddecor? Een deel van de bewoners van De Rijnsingel heeft gewoon gratis meegekeken. Na de rust laat Bolnes zien dat het menens is. Twee treffers van Van den Herik en nog eentje van Verstegen zetten een 4-1 eindstand op het scorebord. En nauwelijks 2 weken later viert Bolnes het kampioenschap. Zonder zelf te spelen is de ploeg als toeschouwer getuige van een nederlaag van De Groenwitten bij OVV. De 1e klasse afdelingstitel wordt behaald. Met de andere afdelingskampioenen Ursus en RWR wordt in een drieluik nog om de ‘gouden plak’ gespeeld. Maar belangrijker: het nieuwe seizoen komen de zondagamateurs uit in 4e klasse van de KNVB. Deze mijlpaal werd later ook uitbundig gevierd in hét sportcafé van Bolnes: ‘Het Vierkantje’! Nou dan weet ik genoeg. Dát  heeft ingecalculeerde snipperdagen geregend bij de werkgevers van de spelers de volgende dag.

Het is 9 oktober 1966. Met een graadje of 15 is het bepaald geen onaangename middag om een potje voetbal te kijken. En na 90 minuten prijkt er ook een aangename uitslag voor de spelers en supporters, van het afgelopen seizoen naar de 3e klasse gedegradeerde Slikkerveer, op het scorebord (als er toen al een scorebord was…). Slikkerveer neemt het thuis op tegen HVV. De oude troetelnaam voor de bezoekers: de ‘Leeuwen van Wassenaar’, kunnen de geel-zwarte-streepjes vandaag nauwelijks waarmaken. De thuisclub kan in deze 5e competitieronde een ‘tweepunter’ goed gebruiken. Winnen betekent: een wat stevigere positie in de middenmoot en tevens de bezoekers onder je houden!

Leeuwentemmer.

Het scoreverloop is vooral voor de neutrale kijker een waar genoegen. De toenmalige redacteur noteert dat de ‘Leeuwen’ weliswaar brullen, en ook technisch, over meer bagage beschikken dan Slikkerveer maar dat met name Slikkerveer-doelman Hans Plaat als ‘leeuwentemmer’ fungeert. Hans kent een ouderwetse topdag waarin hij heel veel tegenhoudt. Maar niet álles, want na de snelle 1-0 (vrije trap van Ruud van Beek) en een geweldige afstandsstreep van Wim Blok, gaan de roodhemden weliswaar met 2-0 rusten maar na de thee, heeft HVV een kwartiertje nodig om de boel te repareren. Het is Wim Vlasblom, die met een harde bal, onbedoeld zijn eigen doelman verrast en daarmee sluipt er ongewild, dat geldt voor elke voetbalploeg, altijd die vermaledijde benauwdheid in een team. En jawel hoor, HVV nivelleert, via een houdbaar lijkende schuiver en Slikkerveer kan weer opnieuw beginnen. Het elftal van trainer Henk Evergroen, die later in het seizoen zou worden ontslagen, wankelt.

Scheurwater.

De lat en wederom een katachtige save van Plaat redden wat er te redden valt. En even later wordt inderdaad het vonnis voltrokken. Ehm… voor de goeie orde, vóór HVV. Het is Ad Scheurwater die deze wedstrijd opnieuw doet kantelen. Zijn zuiver genomen vrije trap vindt rust tegen het net van het HVV-doel, 3-2. De koek is hiermee nog niet op want Ad neemt vlak voor tijd ook de 4-2 voor zijn rekening na een voorzet van rechtsbuiten Arie Rijsdijk (niet te verwarren met keeper Arie Rijsdijk). Daarmee scoorde Scheurwater alweer zijn 6e en 7e competitietreffer. Het fotofragment brengt ons bij Slikkerveer-crack Cor van der Wal. De, tijdens deze actie, 24 jarige aanvallende middenvelder met zijn onverwoestbare drang om bij te sluiten komt hier weliswaar te laat om scorend af te ronden maar deze man draafde maar liefst 526 (!) keer op in de hoofdmacht van zijn Slikkerveer.

Shaggie.

Cor was een echte teamplayer. Met zijn gave techniek en prima schot droeg hij als 17-jarig talent al voor de eerste maal het shirt van de hoofmacht. Na afloop van de trainingen en wedstrijden rookte Cor snel z’n gemiste shaggie en pakte hij z’n biertje. Op 28 maart 1976 werd hij voor zijn 500e wedstrijd tegen Fluks in het zonnetje gezet. ‘Een sieraard voor de vereniging’ prees de toenmalige Slikkerveer-voorzitter aangaande Cor, meer dan terecht, die bewuste dag, als huldeblijk.

Het is zaterdagavond circa 19.30 uur. Dit ongebruikelijke tijdstip voor een voetbalwedstrijd heeft warempel meer dan 2500 toeschouwers naar ‘Het Gemeentelijk Sportpark’ gelokt. Het Ridderkerks elftal zou vanavond oorspronkelijk aantreden tegen een selectie van eredivisie-spelers waaronder enkele Feyenoord-prominenten. Tsja, en topspelers van het in deze tijd, ongekend succesvolle Feyenoord vallen nu eenmaal niet elke week te bewonderen in Ridderkerk. De voorverkoop bleek reeds een daverend succes. Dik duizend mensen hadden al een kaartje bij zowel boekhandel Sanders (op de locaties Ridderkerk en Bolnes) als bij sigarenhandel Bakker in Slikkerveer aangeschaft. De entreeprijzen? Vijf gulden voor volwassenen, een ‘knaak’ voor de aow-ers, en drie kwartjes voor de kinderen. En de baten? Allemaal voor het goede doel: de Commissie Vakantiebesteding Ridderkerk.

Guus Brox.

Maar de initiatiefnemers Fred Helderman en Aart van Dijl krijgen begin deze week een bittere pil te slikken. Feyenoord’s voetbalmanager Guus Brox is niet van gisteren. Guus is er hoogstpersoonlijk voor gaan liggen dat ‘zijn’ spelers voor zo’n potje worden opgeroepen. Het is te link om eventueel geblesseerd te raken voor het nieuwe seizoen. Geen Rinus Israël, Wim van Hanegem, Wim Jansen of Coen Moulijn in Ridderkerk. Poeh, dat zal me schakelen geweest zijn voor de organisatoren. Maar Fred Helderman was natuurlijk wél een mannetjesputter! Lelijke strepen door de rekening wegpoetsen… dáár was Fred een meester in! Hals over kop moest aan een gerepareerde selectie worden gewerkt. Zoiets komt aan op netwerken en goede relaties. En in die opzet slaagde de organisatie wonderwel.

Ruud Geels.

Oké, weliswaar geen sprankelende namen maar met o.a. eredivisie-topschutter Ruud Geels, de Holland Sport Ikonen Hans Dorjee en Frans van der Heide én Go Ahead toppers als Nico van Zoghel, André van der Ley en Ridderkerker Henk Warnas stond de organisatie niet in hun hemd. En gelukkig gaf er toch óók nog één Feyenoord-prominent acte de précence, namelijk: Theo Laseroms, alias Theo de ‘tank’. Theo bestierde een drankenservicezaak aan de Kerkweg (trouwens ook een succesvol voorverkoopadres voor tickets) en treedt vandaag op als coach van het ‘prof-elftal’. En dan zijn we zo’n beetje aanbeland bij het foto-moment. Kennelijk had de organisatie vanwege het afzeggen van de Feyenoord-elite nog wat centjes over voor een stuntje. Niemand minder dan de op dát moment twee-voudig wereldkampioen allround schaatsen Ard Schenk zou om 18.30 uur de aftrap verrichten. Maar ook deze stunt dreigt in eerste instantie in het honderd te lopen. Hoewel bijtijds uit Anna Paulowna vertrokken gooit de openstaande brug bij Dordrecht roet in het eten.

Fred Helderman.

Ik ga er vanuit dat Ard, initiatiefnemer Helderman ergens vanuit een telefooncel, van zijn vertraging op de hoogte heeft gebracht. En dus werd Ard’s aftrap een uur (nú bij aanvang 2e helft), verlaat! Gentleman-Ard had deze keer niet zijn schaatsen, maar z’n zomerse colbert uit het vet gehaald. En hier staat-ie dan, weliswaar met de rug naar de camera, maar ga er maar aanstaan als fotograaf om tussen zoveel gebiologeerde kinderogen de juiste prent te schieten. Hij drukt hier de hand van een andere Ceessie met wie Ard doorgaans het illustere duo Ard en Keessie (Verkerk) vormde, namelijk Cees Steketee. De hand onder de kin van Steketee is hoogstwaarschijnlijk die van Fred Helderman die de spelers netjes aan Ard voorstelt.

Cor van Driel.

Links, met de bal in de hand staart Slikkerveer-verdediger Leen de Ruiter de schaatskoning vol bewondering aan. Het zou trouwens een onvergetelijke juni-avond worden. De volop voor de winst gaande profs namen binnen het kwartier de leiding. Maar kort voor rust schat Rijsoord-speler Dammes Dorsman een voorzet van RVVH-er Kees Steketee op juiste waarde, 1-1. En na de thee neemt Slikkerveer ‘krullebol’ Cor van Driel, een voorzet van RVVH-er Cees den Hartog, zelf ineens op zijn ‘schaats’ waarna de bal achter een verbouwereerde Go Ahead keeper Nico van Zoghel ploft. Dat hebben die mannen uit de eredivisie niet leuk gevonden. En Ard? Hij had een lamme hand van het handtekeningen zetten en klûnde zich op z’n lakschoenen door de opdringerige, jonge fans heen, richting uitgang. Hij had namelijk nog een schnabbel deze avond. Of hij daar op tijd was verteld het verhaal niet. Maar twee valse starts achter elkaar waren zeldzaam in Schenk’s loopbaan.

Op de ‘Bolnesser Berg’ prijkt vandaag de derby Bolnes-Rijsoord op de voetbalkalender. Waar het elftal van Rijsoord zich middels een fraaie 3e plaats een zorgeloos seizoen heeft doen welgevallen, staan er voor de ‘zebra’s‘ heel wat minder leuke belangen op het spel. De formatie van trainer Herman Hartgers heeft nog minimaal een zege nodig om een sluimerende degradatie te ontwijken. Met helpende handjes vanuit het Rijsoord-kamp wordt uiteraard geen rekening gehouden want in de Ridderkerkse ‘old-firm’ draait het immers altijd om het hooghouden van de eer. Eerlijk gezegd komen dergelijke geplande ‘weggeef-partijtjes’ vrijwel nooit voor. Hoe kun je zoiets nou vooraf dealen? Dan heb je 22 man nodig die allemaal op de hoogte moeten zijn. Ga er maar aan staan! En bovendien wordt deze wedstrijd ook niet in Napels gespeeld. En eventueel geïnteresseerde bel-Chinezen hadden echt nog nooit van De Kievitsweg gehoord. Het is als altijd lekker ‘ballen’ als je weet dat je dorpsgenoten nog in de gevarenzone zitten en jezelf, als ploeg, niks meer hebt te winnen of te verliezen. Bolnes weet wat het doen staat. De opdracht luidt: winnen=veilig! Voor de pauze bereikt een goed aangesneden vrije trap van Henk de Ruiter het hoofd van Arie van Gent. De goaltjesdief van Bolnes weet hier wel raad mee, 1-0! Met die stand wordt ook gezamenlijk een bakkie thee gedronken. De voorsprong is kwetsbaar. Bolnes past in het zenuwslopende 2e bedrijf de tactiek toe die niet voor niets ook vandaag de dag nog als pakkend voetbal-gezegde hout snijdt: ‘de aanval is de beste verdediging’! Het fotomoment zet deze eerder genoemde stelling kracht bij. Rechts zien we een typische passeeractie die deze voetballer vaak kenmerkte. Het is aanvaller Leen Blom, die, met z’n bijsturende handjes, vanuit links komend zijn tegenstander Gerard Sluimers op het verkeerde been zet. Even later zal Leen zijn ‘rechter’ zelf in stelling brengen. Een onderdeel van zijn handelsmerk: zelf kansen creëren én schieten! Vooral dat laatste liep als een rode draad door zijn voetballeven! Overigens was hij ook niet beroerd om bruikbare voorzetten met ‘links’ af te leveren. Leen beschikte over een dodelijke pegel!  Zijn zeldzaam hoge pijngrens maakte van hem hét prototype van een winnaar. Koste wat kost wilde hij winnen! Wellicht was hij daardoor ook niet bij iedereen geliefd maar wel verrukkelijk om zo’n knoepert in je team te hebben. Leen was voornamelijk rechtsbenig en na de wedstrijd in de kantine dronk hij zijn pils sowieso stijf rechts uit het handje. In zijn voetballoopbaan maakte hij o.a. furore bij Slikkerveer (jeugd), Bolnes (zowel de zondag-als de zaterdagafdeling), Alblasserdam, D.R.L en Doto. Overigens zou deze foto-actie niet de bevrijdende 2-0 opleveren. Rijsoord-goalie Anton van der Steen zal Leen’s uithaal met moeite tot hoekschop verwerken. Bovendien kreeg alles en iedereen wat Bolnes lief was, vijf minuten voor sluitingstijd, nog iets op de kop, namelijk: de kous! Steven van Driel peurde er nog een deling (1-1) uit voor Rijsoord. Nou da’s lekker! Bolnes alsnog een week in de puree achterlatend, met nog een laatste wedstrijd tegen het eveneens niet veilige VVGZ in het vooruitzicht. Maar in die wedstrijd van de waarheid eiste Leen Blom zijn verantwoordelijke voortrekkersrol als een veldheer op! Hij produceerde de 1-0 en 2-0. Arie van Gent deed met zijn 3-0 de alles beslissende duit in het zakje. Bolnes veilig en oefenmeester Hartgers kon met een gerust gevoel weer aan een nieuw seizoen in de 3e klasse starten met Bolnes.

De Pasen staat behoorlijk vroeg op de agenda deze jaargang. Vandaar dat Bolnes-zondag de uitwijk heeft genomen om op zaterdag te spelen. Bolnes draait volop mee in de strijd om de bovenste plek. D.E.H. staat echter op polepositie en is de te kloppen ploeg maar de ranglijst geeft een vertekend beeld weer. Lager geklasseerde teams behouden namelijk ook nog hun titelkansen vanwege een minder aantal gespeelde wedstrijden. Bolnes komt uit in de afdeling Rotterdam 1A. Als je zo’n competitie-indeling met destijds 10 deelnemende clubs nog eens de revue laat passeren zijn er 8 verenigingen die niet meer onder dezelfde naam ressorteren of zelfs helemaal niet meer bestaan.

Parel.

Eén zo’n club is NADO-V. NADO staat voor Niets Anders Dan Overwinningen. Voor zo’n club zou ik niet willen voetballen. Dat kan toch geen enkele voetballer waarmaken? En dan ook nog die letter V? Die losse letter duidt de V van Vooruitgang aan. Nou gezien de belabberde klassering had de V ook als Voorlaatste dienst kunnen doen. Ik zou bijna willen zeggen, haal die letter O weg en laat die V maar staan! Want het was vrijwel Niets Anders Dan Verliezen geblazen dit seizoen voor de bezoekers. Overigens is de getoonde afbeelding een parel van een foto! Bolnesspeler Dick Munter, die in de beginjaren zestig nog met plaatsgenoot Slikkerveer naar de 1e klasse KNVB promoveerde, schotelt ons een fraai staaltje koptechniek voor. Alle basis elementen van het koppen passeren de revue. De getrainde sprongkracht om hoogte te maken. Het geconcentreerd naar de bal blijven kijken. De juiste timing om met die prachtige kop toe te slaan! Overigens had een beetje meer tegenstand van de mandekker van NADO V in dit duel niet misstaan.

Piet van Dijk.

Bolnes-teamgenoot Piet van Dijk (links) is meegelopen om een eventuele afvallende bal nog op te pikken. Het flinterdunne aanvoerdersbandje (of is het een elastiek) op de linkerarm van de doelman van NADO accentueert zijn imposante verschijning op deze foto. De voorbereidende pose straalt haarfijn uit dat de keeper in een snel naderende split-second vol aan de bak moet! Of deze coole momentopname een treffer oplevert vermeldt het verslag niet. Overigens wordt het vanmiddag een vrij eenvoudige overwinning voor de goed spelende thuisclub. Dick Munter (2) en Koos van Es (1) verzorgen de productie voor het met 3-1 zegevierende Bolnes. En NADO VERLIEST weer eens!

Hartelijk welkom bij de rentree van Slikkerveer in de 2e klasse! In de ouverture van de competitie staat meteen een kraker op het programma. De voetbalvereniging Capelse Kralingseveer Combinatie, in de volksmond beter bekend als CKC, fungeert als opponent. De eerste zin van het clublied van CKC luidt: “Wij CKC-ers pakken aan”. Nou, die kennismaking hebben de roodhemden aan den lijve ondervonden deze middag. Het werd een behoorlijk schoppartijtje. Overigens bleek Slikkerveer met die stevige aanpak van de bezoekers, de meeste moeite te hebben. Bovendien bleek arbiter Jansen, deze irritante tweekamp, ook niet echt in de hand te hebben.

Theo Klootwijk.

Slikkerveer aanvoerder Theo klootwijk krijgt van de verslaggever ter plekke een pluim voor z’n optreden als leider en vredestichter. En wat voor een foto wordt ons hier voorgeschoteld? Is dit dan een momentopname van die veldslag? Wat is hier gebeurd joh? Welnu, een veldslag was het zeker niet, deze ‘dertiende’ september. Het was gewoon een vervelend, bij vlagen, gemeen potje voetbal. De chaos spat werkelijk van deze prent af. Maar liefst zes Kralingseveerse voetballers, waaronder de absoluut legendarische topkeeper Hugo Rook (geheel rechts) liggen en stáán verslagen op de grond. Zij hebben zojuist het eerste competitiedoelpunt van dit seizoen moeten incasseren. En bij de eerste paal ligt de ‘boosdoener’ van deze wanorde: Albert Rolloos. ‘Appie’ heeft zojuist koppend!!! geprofiteerd van zeldzaam mistasten van Hugo Rook.

Will van Blijderveen.
 
Een CKC verdediger heeft via een omhaal nog getracht dat onheil te voorkomen maar heeft in zijn ultieme actie-drift ook ‘n stukkie van Alberts hoofd per ongeluk meegenomen. Dus niet alleen Hugo ligt hier uitgeteld maar ook Albert. Gelukkig hadden ze in die tijd bij Slikkerveer een wonderdokter met een wonderspons: Will van Blijderveen! Hij lapte de tengere aanvaller van Slikkerveer op waardoor Albert verder kon gaan met waar hij vanmiddag mee bezig was: behendig en snel over de soms gestrekte benen van de wilde CKC-verdedigers jumpen! Wat zien we nog meer? Tussen de mazen van het net nemen we nog de juichende armen waar van Johan Kruithof. De aardappelboer uit ‘Strien’ heeft voor alle zekerheid de bal nóg een keer tegen de touwen gejaagd.

Kees van der Steen.

Kees van der Steen in de verte (tussen 4 CKC-spelers zichtbaar) is door het dolle heen. Dit heet nu ouderwets juichen! Zijn voorzet bleek goed voor de bizarre 1-1 en zijn blijdschap is té verrukkelijk om het niet te vermelden. En wat dacht u van scheidsrechter Jansen. Let even op die rechterhand van hem en zijn ingezette sprint. Als je zo richting middenstip terug sjeest, dan ben je partijdig hoor! Dan vind je het leuk dat het 1-1 is geworden…
En kwam er nog een winnaar? Jazeker. Na de 0-1 van CKC (een ongelukkige own-goal van verdediger Leen de Ruiter) en de reeds uitvoerig omschreven, gecompliceerde gelijkmaker, scoorde Kees van der Steen met een juweeltje van een treffer de zwaarbevochten 2-1.

Opnieuw een zeer fraaie plaat uit de wedstrijd Slikkerveer CKC. Gewoon omdat de foto te mooi is om er niets van te zeggen. Zagen we verleden week nog Albert Rolloos en Hugo Rook beiden uitgeteld op de grond liggen, hier krijgt u de kans om beide hoofdrolspelers nog eens goed in hun ogen of beter gezegd: gezichten, aan te kijken. Het is het pracht duel tussen een 17 jarige, tengere aanvaller van Slikkerveer: Albert Rolloos (in de volksmond ‘Appie’) en de vierkante verschijning van de 25 jarige CKC-doelman Hugo Rook (in de volksmond ‘Huug’). Albert Rolloos etaleerde zich als een talentvolle speler van Slikkerveer. Snelheid, behendigheid, techniek, voorzetten en scoren. De ietwat fragiel ogende rechter - of linkeraanvaller speelde heel wat wedstrijden in het eerste elftal van zijn club.

George Best.

Op de foto toont de look-a-like van George Best hier toch wat benauwde trekjes. Oogjes dicht, z’n handen afwerend. Hij lijkt op de ergste botsing voorbereid. Méér kun je jezelf er trouwens ook instinctief niet tegen wapenen. Nou, die schrik is niet geheel onterecht want er komt ook wel het één en ander op de bedreven flankaanvaller afstormen. Die één en ander heeft ook een naam: Hugo Rook!
 

Hugo Rook.

‘Huug´ was echt een legendarische amateur-keeper in Rotterdam, de Ijsselstreek en omstreken. Aangaande zijn machtige uitstraling valt aan dit plaatje dan ook niet veel toe te voegen. Bij een wat diepere analyse lijkt het net of Hugo toch ook een tikkeltje beducht is voor Albert. Ook bij de doelwachter lijken diens ogen ook een vleugje te knipperen en bovendien showen zijn handen de beweging dat hij de bal wilde opvangen. ‘Zoom’ maar eens in op het gemaakte kommetje met z’n vingers. De bal zoekt echter zijn eigen weg en laat het tweegevecht tussen ‘Appie’ en Goliath aan zich voorbij gaan.

Matchday in Ridderkerk! Klokslag 15.00 uur! Arbiter Van der Linden blaast, voor elke aanwezige duidelijk hoorbaar, de erwt snerpend door zijn scheidsrechterfluitje. De eerste omwenteling van de bal is een feit. Het is vanmiddag half bewolkt op het Sportpark te Ridderkerk. RVVH speelt een thuiswedstrijd tegen Altena. Er staat een te vergeven periodetitel op het spel. Wie wint pakt de periode sowieso, maar de thuisclub kan via een gelijkspel, deze eerste prijs van het seizoen eveneens binnen hengelen. Het betreft namelijk de 1e te vergeven ‘periode’ in deze 2e klasse. De vorige voetbaljaargang sloten de blauwwitten af met een rechtstreekse degradatie uit de 1e klasse. Een afdaling waarmee werkelijk niemand van het blauwwitte supportersgilde destijds vooraf ook maar één seconde rekening had gehouden.

 
Maarten de Keizer.

Er stond namelijk gewoon een prima selectie en toptrainer Maarten de Keizer beschikte over een cv met louter successen. Maar het degradatiespook won met de week meer terrein en het ontslag van de Dordtse oefenmeester bleek onvermijdelijk. De interim trainers Krijn Legerstee en Han van Loon kregen de haperende motor echter ook niet meer aan de praat. Het gevolg: na 5 seizoenen 1e klasse: een stap terug! En juist vanmiddag is één punt voldoende om weer verzekerd te zijn van een nacompetitie voor een plek in die zo begeerde 1e klasse. Hoewel de foto hierboven niet aangeeft hoe laat het precies is kunt uzelf, als doorgewinterde voetballiefhebber, ook wel een goeie inschatting maken van het mogelijke tijdstip. Het moet rond kwart voor 5 zijn! Voor RVVH is dát, in deze fase, ongeveer gelijk aan: 5 vóór twaalf óf wellicht zelfs al één minuut voor twaalf! Maar hoezo dan? 

John Fraanje.

Welnu, hier loopt namelijk iemand met handschoenen aan in de spits. Keepershandschoenen wel te verstaan! Het reclamebord rechtsboven verklapt de voornaam van de sleutelfiguur op deze meeslepende foto: John! Het is John Fraanje! Nou een beetje voetbalkenner weet dan ongetwijfeld wel hoe laat het is! Dat doet een keeper niet als zijn ploeg aan de leiding staat. Zoiets gebeurt in uiterste nood. En die nood is hoog! Het zwoegende Altena heeft via Rini Capelle een 0-1 voorsprong genomen. Zoals reeds gememoreerd: RVVH heeft minstens één punt nodig om die periode te pakken anders gaat Altena er met deze eerste seizoenbuit vandoor. John heeft zijn vaste stek; het doel, verlaten. De doelman heeft eerst met een schuin oogje naar de bank gekeken om van de nieuwe trainer Ad Bakker toestemming voor deze escapade te krijgen. Het simpele knikje van Bakker bleek voldoende en de atletisch gebouwde keeper is zijn voorwaartsen in de frontlinie gaan ondersteunen.

Bouwbedrijf .

Op doordeweekse trainingen liet John zich ook wel in onderlinge partijen als ‘voetballer’ gelden. Gewoon omdat hij dát ook erg leuk vond. Ik kan u verzekeren: dit was niet altijd even leuk voor zijn medespelers. Beheerste hij dat (mee)voetballen dan niet? Zeker wel. Maar het was altijd een stuk veiliger om Fraanje toch vooral tussen het ‘houtwerk’ terug te vinden. Want keepen kon hij als de beste en als (mee)voetballer kwam dat atletische vermogen van John een stuk minder uit de verf. En John was bovendien een vooraanstaand telg uit een gerenommeerd Ridderkerks bouwbedrijf; dus laat hem nou maar gewoon tussen de palen en de lat staan! Toch nog maar even terug naar de foto. Wierp het ‘vliegende kiepwerk’ van John nog vruchten af? Het super fanatieke gezicht van Fraanje verraadt dat er nog wat te halen lijkt uit dit fragment. Maar het mocht niet zo zijn. Altena hield stand. Het bleef 0-1. Een domper in Ridderkerk! Feest in Nieuwendijk!  

Als je deze foto eens goed op je laat inwerken dan denk je: wat is het leven toch mooi!
Elf volop in een deuk liggende jochies van, wat zal het zijn, rond de tien jaar oud?
Het leven lacht de lachers toe! Oh ja, maar het gaat hier natuurlijk wel over het bloedserieuze spelletje: voetbal! Dit is de E3 formatie van RVVH. De reden van deze schaterende prent is simpel. Namelijk reclame! 
Sponsor Scheepsonderhoudsbedrijf “De Jong” heeft het ‘jonge’ spul van een spiksplinternieuwe outfit voorzien. Reden genoeg om een plaatje te schieten, want De Combinatie plaatst het wel!

 

Billetjes.

En kijk ze daar nou zitten joh! De bovenste rij heeft de billetjes lekker op de leunstang van de voetbalomheining geplant terwijl de voorste vijf een stuk comfortabeler van de bank gebruik maken. De beste plaatsen zitten nu eenmaal altijd luxer! Nou ik weet niet wat die fotograaf heeft geroepen óf wellicht heeft er één zo’n snuiter wel een hoorbaar windje gelaten (…en lachen ze om een scheet..!) maar één ding is duidelijk: deze gasten hebben geen lol voor tien, maar voor elf. Theo Reitsma’s legendarische woorden van 1988 zouden voor dit elftal kunnen gelden: ‘dit is een goed stel hoor’! 

Brendon Tholenaars.

Je vraagt jezelf af, wie van deze inmiddels volwassen knapen heeft nu daadwerkelijk de top van het amateurvoetbal weten te bereiken? Brendon Tholenaars zit boven als 2e van links. Is hij de enige van deze giechelbende die op niveau heeft gespeeld? Omdat Brendon, zeker te weten wel een paar honderd wedstrijden in RVVH 1 speelde hebben we hem die hamvraag maar eens voorgelegd. “Ehm, heeft deze ooit in De Combinatie gestaan? Wat ontzettend leuk zeg! Nou, bij mijn weten heeft Peter nog wel es in een eerste team elders gespeeld en Martin heeft dacht ik wel ooit de a-selectie gehaald en ook ergens anders wel in een 1e team gespeeld. Maar de rest is mij eerlijk gezegd niet bekend. Wat prachtig zeg deze foto!” 
Tholenaars was in zijn actieve voetbaljaren een loopsterke middenvelder met een gave techniek en etaleerde aanvallend ingestelde ideeën. Hij kwam seizoenen lang uit voor RVVH 1.
Laatste tip! Kijk nog maar even naar foto als u in een chagrijnige bui dreigt te blijven hangen! 

Slikkerveer moet in de loodzware derde klasse D, waarin het kampioenschap nadrukkelijk lonkt, de koppositie verdedigen in de lastige uitwedstrijd tegen D.C.L. Aan de Oldegaarde in Rotterdam Zuid staat én zit een behoorlijke prak toeschouwers. De Charloise Leeuw oftewel D.C.L. is anno heden alweer wat decennia failliet verklaard. De verslaggever hekelt in zijn verslag één Ridderkerker! Dat betreft in dit geval geen speler, maar arbiter Van de Burg. Kennelijk is de reporter prima geïnformeerd want hij vermeldt dat de leidsman in Ridderkerk woonachtig is. Uiteindelijk biedt dit gegeven voor Slikkerveer nauwelijks voordeel omdat de scheidsrechter met name zijn eigen autoritaire houding profileert boven het wel en wee van alle 22 acteurs, waardoor ook tegenstander D.C.L. meegezogen wordt in zijn bazige beslissingen.

Kiezelhard.

Deze puike foto herinnert ons aan eveneens prachtige tijden van weleer! We zien hier Slikkerveerspeler Kees van der Steen. Kees haalt hier kiezelhard uit met zijn linker…! Dat was volgens mij toch echt z’n chocoladebeen. Toch maar even nagevraagd bij de oud-Slikkerveer-crack. “Nou deze foto toont nu niet bepaald aan wat mijn beste kwaliteit was. Ik heb vanaf m’n 18e tot mijn 29e in Slikkerveer 1 gespeeld. Begonnen als rechtsback en later vanwege mijn snelheid als rechterspits. Ik was ook een kopsterke speler. Kennelijk moest ik ook noodgedwongen wat wedstrijden als linkerspits fungeren. Ik was dan wel tweebenig maar met links had ik mezelf maar wat aangeleerd hoor! Nou de foto is inderdaad mooi maar dat schot kan nooit veel opgeleverd hebben, ha, ha.” 

Aardappelboer.

De liefde voerde Kees uiteindelijk naar Hardinxveld waar hij bij de plaatselijke voetbalvereniging nog vier seizoenen voetbalde. Nog even terug naar het fotomoment. In het midden krijgt D.C.L-verdediger Frans de jong de doelpoging van Kees niet meer geblokt maar achteraf maakte dat dus allemaal niet zo veel uit volgens de eigen kritische analyse van Kees. Ook zichtbaar op de foto de meegekomen Arie Rijsdijk, links met de afgezakte sok op z’n linkerbeen. Naast scheidsrechter Van de Burg is de lopende Strijense aardappelboer Johan Kruithof nog zichtbaar. Nog even het scoreverloop van deze pittige ‘pot’. 

Teus van Vliet.

Spits Teus van Vliet zette Slikkerveer op 0-1 maar Buddenberg en Jansen bogen de stand in Rotterdams voordeel om. Wederom Van Vliet nivelleerde de ruststand tot 2-2. Van Vliet bleek in de 2e acte een meer dan waardevolle schakel. Zijn ijvervolle actie werd  binnen de ‘zestien’ onreglementair gestuit waarna, de veelbesproken arbiter, Slikkerveer een terechte elfmeter toekende. Voor dat karwei meldde zich Theo Klootwijk. Hij maakte met een welgemikt schot de Rotterdamse Leeuw ‘af’ en zette de 2-3 eindstand op het scorebord. Slikkerveer schurkte weer een stapje dichter de 2e klasse aan.

En wat is hier letterlijk aan de hand? Welnu, dit zijn twee voetbaltrainers. Deze kiek is vereeuwigd vlak voor de thuiswedstrijd Rijsoord tegen Unicum. Op zich is deze foto ook een unicum want deze kiek visualiseert toch een wedstrijd met een verhaal. Op zaterdag 30 augustus 1986 stond deze competitiewedstrijd namelijk officieel gepland. De tweekamp kende echter, na slechts 27 minuten spelen, een voortijdig einde. Rijsoord-speler Hugo van Leenen raakte, nota bene bij het maken van de gelijkmaker (eerder had Unicum speler Hans van der Hoeven zijn ploeg op 0-1 gezet), weliswaar ongelukkig, maar pittig geblesseerd. De diagnose luidde: een afgescheurde knieband. Beide teams raakten door dit nare voorval dusdanig van de leg dat werd besloten niet verder te spelen.

Warner.

En nú, 28 februari 1987 wordt de wedstrijd alsnog uitgespeeld. De fotograaf ter plekke heeft zijn huiswerk perfect gedaan want hij zet beide heren niet zonder reden op de foto. Rechts zien we Wim Kooiman en links Joop Warner. Joop verlaat ná dit seizoen Rijsoord. Hij wordt in de nieuwe voetbaljaargang trainer van Capelle. Zijn aanstaande nieuwe club is toevallig koploper in deze 3e klasse en de kans dat Joop bij een tweedeklasser komend seizoen de scepter zwaait is, gezien de grote punten voorsprong op toevalligerwijze Rijsoord, zeer groot. En Wim verruilt zijn huidige ploeg Unicum (na enkele fusies het huidige Neptunus-Schiebroek) toevalligerwijze voor Rijsoord. Vóór aanvang van het restant van de wedstrijd schudden beide oefenmeesters elkaar de hand.

Ted de Braak.

Hun beider linkerhanden verdwijnen bijna synchroon in de linker zak. Beide mannen showen hun snor en Joop is hier toch n’ beetje de look-a-like van de in die tijd populaire presentator en cabaretier Ted de Braak. Het meest markante verschil is overduidelijk de waanzinnig grote regenjas van Joop. Als dit voor Rijsoord, de staf-teamkleding is, dan is het voor Wim te hopen dat er over een paar maandjes een milder maatje voor hem klaarligt. In zo’n jas gaat Wim natuurlijk kopje onder. Gevoelsmatig gaan we er maar van uit dat dit Joop ‘s eigen kledingstuk is.

Kooiman.

Wim Kooiman was in z’n actieve voetballoopbaan een degelijke verdediger van RVVH. Een knieblessure verkorte zijn actieve voetbalactiviteiten waarna hij zich tot het trainersgilde vervoegde. Na zijn trainersloopbaan volgde ‘Willem’ als supporter van Hercules veelvuldig de verrichtingen van zijn zoon Robert die het tot record-eerste elftalspeler bij de club schopte. 
Tot slot nog wat détails. In deze wedstrijd, welke dus 63 minuten duurde werd niet meer gescoord. De goal die Hugo van Leenen in het eerste part van de wedstrijd maakte leverde uiteindelijk nog een punt op. Voor Hugo wellicht toch nog een verlate pleister op de zere wond.

Trotse maar vooral ook serieuze gezichten van Slikkerveerspelers vanaf het voetbalterrein aan de Veerweg. Deze mannen hebben het onmogelijke geflikt. Het gelijke spel (0-0) tegen Excelsior ’20 is voldoende om de kampioensvlag te hijsen. Naaste belager RFC is op de slotdag op twee punten achterstand gezet. Een werkelijk ongekende opmars na twee super seizoenen heeft de club aan de Noord het hoogste bereikbare opgeleverd: komend seizoen gaat dit succesvolle team de eerste klasse in. Grootmachten als Xerxes, CVV, Spartaan’20 en Unitas komen naar Slikkerveer om de degens te kruisen. En dan te bedenken dat Slikkerveer in seizoen 59’60 degradeerde naar de 3e klasse!

 

Janus Plaisier.

Het bestuur smeet het na, dat desastreus verlopen seizoen, over een andere boeg. In clubman Janus Plaisier werd een trainer aangesteld die voor de wederopbouw van de status van het eerste elftal diende te zorgdragen. Nou, dat is een geweldige zet geweest. In 60’61 werd namelijk het verloren gegane terrein na promotie meteen heroverd. Vanuit die flow schakelde de hoofdmacht het seizoen daarna via de behaalde titel linea recta door richting eerste klasse. De schitterende foto van de kampioenen passeert vandaag ons netvlies. Als we de prachtige koppen analyseren zien we staande links, als enige keurig met de armen over elkaar, het brein van dit elftal: trainer Janus Plaisier. ‘Niet trainen is niet spelen’, luidde zijn motto. En trainen op zich was nu niet bepaald een pretje in de knollentuin van Ridderkerk en omstreken.

Cor Trouwborst.

Janus Plaisier was een alom gerespecteerd mensenmens. Hij volgde de befaamde oud speler van Feyenoord en Oranje-international  Leen Vente op, die dus daarvoor  met Slikkerveer naar de 3e klasse was afgezakt. Staande verder naast Janus ontwaren we een risje winnaars waar je ‘U’ tegen zegt. Ondanks zijn rijzige gestalte was snelheid het belangrijkste wapen van Cor Trouwborst. Cor speelde alle 22 wedstrijden in de basis dit seizoen. Middenvelder Huug de Graaf maakte 18 duels mee en ‘stopper’ Wim Hagendijk stond 20 keer aan de aftrap dit seizoen. De kopsterke aanvaller Dick Munter en veelvuldig scorende ‘linksbinnen’ Paul Ambachtsheer draafden respectievelijk 21 en 22 maal op in deze succesvolle voetbaljaargang. ‘Krommen Aai’, een bijnaam vanwege zijn krom aangesneden voorzetten, Arie van Beek speelde dit seizoen 20 wedstrijden mee van de circa 600!! die de voormalig melkboer uiteindelijk totaal voor zijn club speelde.

Basketbalgympies.

Grensrechter Huig Lodder showt zijn ragfijn gestrikte basketbalgympies. Perfect gehurkt links zit loper en doelpuntenmaker Cor van der Wal die 20 wedstrijden meedeed. Verdediger Cor (whatt’s In A Name?) Slikkerveer acteerde 18 competitieduels en de handenwrijvende Arie Rijsdijk maakte alle 22 duels ook vol. Rots in de branding en aanvoerder Ruud van Beek en krullenbol Arie van Driel verschenen beiden ook alle wedstrijden (22) aan de aftrap. Kampioenswedstrijden zijn meestal niet om aan te gluren. Dat gold ook voor Slikkerveer tegen Excelsior’20. In een heuse modderpoel tweekamp bleek met name Excelsior-doelman Heesbeen een voortdurende sta-in-de-weg. Maar nul-nul was genoeg. Slikkerveer nam in record tempo afscheid van de 3e en de 2e klasse. Maar het mooiste afscheid was wellicht wel het inruilen van de erbarmelijke accommodatie van De Veerweg naar het over enkele maanden geopende Gemeentelijke Sportpark aan de Sportlaan. Eindelijk eens normale trainingsfaciliteiten. Eindelijk eens een warm doucheje. Eindelijk eens gras onder de kicksen.

RVVH kent een moeizame competitiestart in de 2e klasse B. Dat is niet geheel onlogisch. Het elftal torst een loden last met zich mee. Het unieke, nog kakelverse landskampioenschap, schept verplichtingen. Het verwachtingspatroon bij de aanhang is vanzelfsprekend gigantisch hoog. Maar ja, elke tegenstander wil juist nú graag van de huidige landskampioen winnen. Vandaag is de 3e competitiewedstrijd én de 2e thuisbeurt in het gloednieuwe seizoen. S.S.C. uit Sprang-Capelle wierp zich een paar weken terug reeds als eerste reuzendoder op; 1-2! Het herstel in Klaaswaal tegen S.S.S. (1-2 voor RVVH) blijkt een opleving van korte duur want de opponent van vandaag (Noordwijk) zet RVVH, na nauwelijks 20 minuten spelen ná rust al op een 1-4 achterstand. En dan duurt een wedstrijd natuurlijk nog best lang.

 

Jan van der Lippe.

De tweede thuisnederlaag op rij lijkt onoverkomenlijk. De iets in tweeën verknipte foto laat aan duidelijkheid dan ook niets te wensen over. We zien rechts drie uitzinnige kustbewoners die één van 3 treffers van spits Jan van der Lippe eens lekker overdreven gaan bejubelen. Je kunt het lezen op hun gezichten: ‘wat gebeurt hier’? Maar we lezen nog veel meer op een ánder gezicht, of beter gezegd, het hele lichaam: dat van doelman Arie Rijsdijk. Dit is overduidelijk een gezicht dat op onweer staat! Arie heeft als 33-jarige sluitpost al heel wat meegemaakt in zijn voetballoopbaan. Verliezen vindt Arie één van de meest verderfelijke woorden uit onze Nederlandse taal. Hij is een keeper die heden ten dage ook een prima doelman zou zijn, in de door ons trainersgilde bewierookte moderne spelopvatting. Arie kon namelijk gewoon goed voetballen! Oké, dat overdreef hij soms in een bloedlinke, (te) lange pingelactie waardoor sommige pacemakerdragers onder de supporters, op een beoogde, ontspannen zaterdagmiddag, ineens te maken kregen met overuren.

Rare snijboon.

Je kunt van Arie zeggen of vinden wat je wilt, hij was misschien een rare snijboon, maar keepen kon-ie als de beste! Dat hij tijdens wedstrijden ook aan de publiekelijke vermakelijksfactor dacht maakte zijn uitstraling nóg indrukwekkender. Want waar voetballers wel eens een schot van achter-het-standbeen-langs trappen had Arie daarop een keepersvariant bedacht. Dan gooide hij de bal met z’n rechterarm-achter-zijn-rug-langs naar een nietsvermoedende linksback toe! En dat deed-ie doodleuk met zijn gezicht op recht vooruit gericht! Zoiets heb ik nooit meer op de velden gezien! En was er een strafschop aan de overkant…dan zette Arie een sprintje in en schoot het speeltuig vervolgens vrolijk en glaszuiver achter z’n collega-doelman. Dat heette een zekerheidje! En moest er een doeltrap worden genomen vanaf de grond en de scheids lette even niet op, dan trapte hij het leer met een stalen gezicht geraffineerd uit z’n handen. Dan maakt zo’n bal toch wat meer meters! 

Cornelis Verolme.

Hij droeg ook altijd meesterlijke tenue’s. Soms compleet in een spierwitte outfit. Dan stak die mooie kop, met brylcreem ingevette, zwarte coupe, daar cool bij af. Wat een uitstraling! Hij was ook enige tijd de privé chauffeur van Cornelis Verolme. Die woonde destijds in Ridderkerk. Dat zullen gesprekken geweest zijn zeg! De scheepswerfmagnaat op de pluche achterbank vragend aan de chauffeur: “En wat heb je zaterdag gedaan Arie?” “Met 2-4 verloren Cor”…..
Nou dat brengt ons terug bij de foto. Arie’s rechterhandje ondersteunt nog een tikkeltje, de zich uit een spagaat worstelende Wim Schipper. Peet Brouwer scoorde beide Ridderkerkse doelpunten maar de ontketende Jan van der Lippe was vanmiddag met zijn hattrick het goudhaantje voor de Noordwijkers, 2-4! Overigens verloor RVVH ook later het uitduel in Noordwijk (2-0) ondanks een grandioos keepende Arie Rijsdijk! 
  

Het is een prachtige zondagmiddag. Het zonnetje staat laag. Eén toeschouwer in de verte heeft zijn linkerhand nodig om de zonscherpte te pareren. Hier dreigt een goal aan te komen! Dit spannende moment wil deze supporter voor geen goud missen. Slikkerveer speelt op eigen terrein tegen D.R.L. Een tegenstander waar je op voorhand van zou schrikken als je de betekenis van de letters gaat ontleden: De Rotterdamse Leeuw! Maar Slikkerveer gaat deze leeuw vanmiddag eigenhandig temmen. De competitiestart in de zware 2e klasse B, valt, met 4 uit 4 niet goed en niet slecht te noemen. Het D.R.L. van oefenmeester Wim Kalt telt slechts 1 puntje minder.

 
Piet Roozen.

Een zege zou de formatie van Slikkerveer-trainer Piet Roozen vanmiddag niet slecht uitkomen. En die overwinning zal er dus uiteindelijk ook van komen! Al na drie minuten kunnen de ‘roodhemden’ een feestje bouwen. Leo van Buren verlengt een haarscherpe voorzet van de opgestoomde Jaap Verhoeven, koppend tot 1-0. Doelman Peter van de Munnik van D.R.L. is kansloos. ‘T is nooit leuk voor een keeper, als je eerste aanraking van de wedstrijdbal er eentje is om het speeltuig meteen uit het netje te halen. En op het bovenstaande fotomoment zien we diezelfde doelman Van der Munnik, vrijwel zeker, opnieuw te laat komen. Het middelpunt van de foto is Edwin van Buren.

Parel.

Edwin was parel van een voetballer. Een aanvallende middenvelder, die dynamiek koppelde aan techniek en uitstraling. Hij was meester over de bal. Zo’n nummer 10 op de voetbalbroek, dat moest je wel verdienen natuurlijk! Hij is hier als 21-jarige bezig aan een voor hem typerende actie. Solootje, concentratie, oog op de bal, mouwtjes opgestroopt, mondje open, stijlvol, kromme ‘pootjes’, recht lichaam, borst vooruit, altijd sturende armen én vaak …..vertwijfelde verdedigers achter zich latend. Zoals ook hier met de wanhopige kruipende Ben van Drunen. Ben was in zijn loopbaan trouwens ook een klasbak. Een kopsterke allrounder. Als je hem in zo’n positie dwingt, zoals hier op de foto, dan heb je dus wel wat in je mars! Het lijkt er wellicht op dat Ben doet alsof ie z’n contactlens zoekt…maar zou er geluid bij deze opname mogelijk zijn dan kon je Ben nú horen brommen! Het enige wat eigenlijk aan deze elegante plaat ontbreekt is de kers op de taart. Edwin gaat deze smaakvolle actie namelijk niet bekronen met een doelpunt.

Excelsior.

Zou Peter van der Munnik dan toch als overwinnaar uit de bus gekomen zijn? Het maakt de foto er gelukkig niet minder fraai om! Edwin ’s kwaliteiten bleven bij de scouts uit het betaalde voetbal uiteraard ook niet onopgemerkt. In 1990 pikte Excelsior Edwin op. Als semi-professional speelde de aanvallende middenvelder vervolgens 3 seizoenen bij de Kralingers. Na een uitstapje bij Kozakken Boys vertoonde hij ‘gelukkig’ ook weer zijn kunsten op het ‘Sliknest’. Ook D.C.V. en het Nederlands zaalvoetbalteam genoten nog van zijn begaafde voetbalkunsten. Voor dergelijke voetballers kwam je als liefhebber graag naar de amateurvelden.

 
Hugo de Vries.

Tenslotte nog wat info over het restant van deze belichte tweekamp. De amusementswaarde van de wedstrijd zakte in de tweede helft naar een bedenkelijk niveau. De magere 1-0 voorsprong werd vrij kort na rust, door een treffer van Hugo de Vries, op aangeven van Ronald Harms, naar een 2-0 eindstand geschoten. Slikkerveer mengde zich na deze winst in de kopgroep van de 2B en D.R.L. voelde na de nederlaag aan dat dit een zwaar seizoen ging worden.

Een schitterend plaatje van drie RVVH-toppers die zojuist de eerste wedstrijd om de landstitel 1967 voor amateurs, tot een goed einde hebben gebracht. RVVH strijdt als afdelingskampioen samen met nog drie andere, gerenommeerde zaterdag-amateurclubs DOVO, Huizen en WHC om het hoogst haalbare wat een amateurvoetballer kan bereiken. Deze puike momentopname is gemaakt vlak na het eindsignaal van de eerste wedstrijd: de uitbeurt bij Huizen! De Ridderkerkers hebben via twee goals van spits George in ’t Veld en het vasthouden van een eigen clean-sheet, klus één zojuist foutloos geklaard: 0-2! 

 

Arnold Monster.

De foto straalt voldoening maar ook iets onverslaanbaars uit. Let vooral op het voetbaltenue van deze kerels. De shirts zitten onberispelijk in de glimmende, veel te strakke voetbalbroekjes geklemd. Links, kijkt de onverstoorbare middenvelder Cor Vlegaard vergenoegd richting camera. Cor was in 1967 de motor van een uniek elftal waarin werkelijk alles tot in de laatste wedstrijd om de landstitel klopte. Rechts, betovert een brede glimlach, het frisse gezicht van een andere middenvelder en noeste arbeider, Jan Schouten. Zijn opgestroopte mouwen vertellen u alles over een belangrijk onderdeel van zijn capaciteiten! En midden, neemt het rijzige postuur van centrale verdediger Arnold Monster ons allen nog eens mee naar zeldzaam mooie tijden uit de Ridderkerkse voetbalhistorie. Achter dit moe gestreden, maar voldaan ogende trio huppelt de Ridderkerkse jeugd met spandoeken en begeleiden hun helden richting kleedkamer. De eerste lastige klip om de felbegeerde landstitel van 1967 is winnend omzeild! De drie blauwwitte musketiers stappen straks met een voldaan gevoel in de spelersbus. Zo’n eerste zege, en dan ook nog tegen en in Huizen zal de terugreis naar Ridderkerk er ongetwijfeld een stuk gezelliger opmaken. 

Het is matchday in Ridderkerk! En bovendien is het de competitiestart van een splinternieuw seizoen. RVVH speelt een thuiswedstrijd tegen het Gelderse Roda Boys. Het is weer even wennen dat het om het ‘echie’ gaat, na een best wel lange, wisselvalige oefenperiode van Hercules. En dat het vanaf vandaag weer om de knikkers gaat valt al snel op te maken uit de verbeten strijd die de 22 acteurs op de grasmat leggen. Hoewel er pittige duels worden uitgevochten kent de tweekamp wel degelijk een fair karakter.
 

Edwin van Kessel.

Het is een partij waarin RVVH-doelman Edwin van Kessel een sterk debuut maakt. Edwin gaat uiteindelijk met een clean-sheet richting de kleedkamer maar omdat de frontlinie van RVVH ook het net niet weet te vinden is er sprake van een onvervalste ‘Frits-van-Turenhout-uitslag’ (voor de jongere lezers: NUL-NUL!). Een ‘brilstand’ waar de nieuwe trainer van RVVH, André van Gelderen, meer mee kan leven dan zijn collega Vladimir Ciric. Het Gelderse driftkikkertje had inderdaad recht op méér, gezien het vertoonde spelbeeld, maar aan overwicht heb je niets, als je dat niet in een winnende score weet uit te drukken!

Gerrit Rijsdijk.

Het brengt ons bij de kolderieke plaat van vandaag. Heethoofd Ciric (midden) gaat verhaal halen bij grensrechter Gerrit Rijsdijk van RVVH. Wat is hier gebeurd? Gerrit is altijd een eerlijke ‘vlagger’ geweest. Met name als RVVH al ver vóór stond! Dus bij 0-0 handel je als assistent-scheidsrechter wellicht altijd ietsjes scherper. Altijd een tikkeltje geniepiger. En bovendien vermeldt het verslag dat de Roda Boys grensjager, het aan de overzijde van het veld, ook niet al te nauw met de eerlijkheidsfactor neemt. Tsja, die ‘clubgrenzen’ hebben al wat aangericht op de amateurvelden. Maar wat een job ook! Al die malloten in je rug die je voor rotte vis uitmaken omdat jij nu eenmaal voor je eigen club vlagt. Ze bestaan wel hoor, de oprechte grensjagers, maar in de meeste gevallen worden die dan weer door hun eigen supporters verafschuwd. Maar goed, Gerrit moet zich hier kennelijk onderwerpen aan een streng verhoor door mijnheer Ciric die van zichzelf ook wel weet dat-ie bekend staat als een driftkop. Dus houdt de voormalig FC den Bosch-speler uit pure zelfbescherming in elk geval beide handjes strak gevouwen op de rug. Het oogt allemaal keurig. Geen agressie, hij spuwt niet….(alleen z’n ogen dan, namelijk: vuur!) Maar elk moment lijkt de verbale discussie te kunnen escaleren. Gerrit’s  lichaamstaal lijkt iets weer te geven in de trant van ”zeg het eens mijnheertje”. 
 

Harry Nugteren.

Gerrit heeft wel eens verklapt dat-ie tegen zijn eigen aanvallers als tip meegaf: ‘altijd door blijven sprinten ook als je zelf denkt dat de bal over de uitlijn is gegaan’. Vleugelaanvaller Harry Nugteren zou zo ooit eens aangespeeld zijn via een in het speelveld terugkaatsende bal van nota bene een reclamebord! Gerrit had op dat ultieme moment een keer de andere kant opgekeken! Was dat hier het geval? We hebben hem het tafereel toch zelf maar even voorgelegd. “Nou dit voorval kan ik me nog heel goed herinneren. Mijn werkmaten hebben deze prent namelijk opgeplakt boven m’n werkplek bij de Holec vroeger. En inderdaad, de aanleiding tot een enorme kans voor RVVH was dat de bal na een touché van een reclamebord bij Peter Stassen terecht kwam. Uiteindelijk ging die kans maar net naast. Die trainer kwam dus terecht verhaal halen. Ik vertelde hem rustig dat ik op dat moment net even met m’n ogen stond te knipperen. Anders had ik wel gevlagd uiteraard! Overigens scoorde Harry Nugteren ooit n’ keer uit zo’n situatie in een wedstrijd tegen Sliedrecht om de RD-cup! Een collega van mij zat toen op de bank bij Sliedrecht. Dat voorval heb ik uiteraard jaren achtereen van hem moeten aanhoren,” biecht Gerrit in elk geval nu wél eerlijk op. Saillant détail van deze bepaald niet saaie 0-0 wedstrijd is de achternaam van de arbiter uit Middelburg: scheidsrechter Henk Rijsdijk!!!! Geen familie trouwens van Gerrit. Het knipoog-slotakkoord is weer van Gerrit: ”De bal moet altijd helemaal over de lijn geweest zijn”.

Op de Bolnesser ‘Berg’ wordt onder een behaaglijk schijnend zonnetje de 1e wedstrijd in de nacompetitie gespeeld. Het streven is een toegangsticket te bemachtigen voor een plek in de begeerde 3e klasse. Maar de weg is lang om deze promotie ook daadwerkelijk af te dwingen. Allereerst moet de nacompetitie worden gewonnen. Als dát lukt volgt er een beslissende tweekamp tegen de winnaar van een ándere nacompetitie. In deze poule van Bolnes huisvesten de periodewinnaars ROHDA’76 en Groot Ammers. Vanmiddag staat als eerste de gelote thuiswedstijd tegen ROHDA’76 op het programma. 
 

Piet Korteweg.

Voorafgaande aan deze ontmoeting is er een gedenkwaardige 1-minuut stilte, voor de veel te jong overleden ras-Bolnesser, maar ook in overige Ridderkerkse sportkringen bekende, Piet Korteweg. Sedert lange tijd kan de thuisploeg gelukkig weer eens op oorlogssterkte aantreden voor deze belangrijke ‘pot.’ Kosten noch moeite zijn gespaard want zelfs de Ridderkerkse Spanjaard Jaime Lorenzo, die anderhalf uur voor de aftrap nog door een vliegtuigslurf op Schiphol marcheerde, verschijnt aan de aftrap. We zitten in de extra tijd van de eerste helft als we aanbelanden bij bovenstaand foto-moment.
 

Henk Geene.

Hoewel beide ploegen vergeefs pogingen hebben ondernomen om tot score te komen vindt Henk Geene de tijd aangebroken om daar maar eens verandering in aan te brengen. Uit een afgeslagen aanval pikt de bonkige verdediger een ‘tweede bal’ op om deze vervolgens zonder nadenken vanaf zo’n dertig meter verwoestend binnen te strepen. Pang…1-0! Dat je zo’n ingeslagen bom niet kunt vereeuwigen verwijten we de fotograaf niet, want het moment daarna staat gelukkig wel pico bello op de plaat. Henk (op de rug nog net met nummer 4 zichtbaar) laat zich, in zijn 251e wedstrijd voor Bolnes 1, welgevallig knuffelen door ultra-blije medespelers. Danny Verkade rechts laat zien hoe blij een voetballer soms kan zijn! Mario Verwijs met rugnummer 3 gaat enkele seconden later ook het sprongetje naar de feestvierders maken. 

Marcel Tameris.

Doelman Marcel Tamerius (links) hoeft niet eens zo veel meters te maken om de matchwinnaar (want het bleef uiteindelijk bij 1-0) te fêteren. En met Marcel Tamerius is tevens de man van deze wedstrijd genoemd. Hij keepte een bere-wedstrijd. Het Bodengravense ROHDA deed de clubnaam alle eer aan en sjeesde met regelmaat Recht Op Het Doel Af van de onvermurwbare keeper Tamerius. Ook Marcel deed zijn door Clean=Clean gesponsorde equipe alle eer aan door het duel met een Clean-sheet af te sluiten. De eerste klap is een daalder waard! En de eerste stap voor het goede doel: een plaats in de 3e klasse, is gezet. Op naar de volgende klus: Groot Ammers!

Het is de zaterdagvoetballers van Bolnes gelukt om de nacompetitie als winnaar af te sluiten. Over de verdiende, maar moeizame winst (1-0) tegen ROHDA berichtte ik u eerder in deel 1. Hierna werd ook het volgende obstakel, Groot Ammers, na een deling (2-2) in de Alblasserwaard van hun laatste restje hoop beroofd. Een beslissingswedstrijd op neutraal terrein moet het felbegeerde ticket naar de 3e klasse op gaan leveren.
 

De Bongerd.

De tegenstander heet Zuidland en de arena voor het allesbeslissende treffen is sportpark De Bongerd, normaliter de thuishaven van de VV Barendrecht. Nou… als we de prent hierboven bekijken behoeven we er eigenlijk geen verdere woorden meer over vuil te maken. Dit zijn géén juichende Bolnes-supporters. Helaas! Het zijn de Zuidlandse aanhangers die iets kraaien: victorie! De betekenis van dit belegen spreekwoord laat aan duidelijk niets te wensen over: ‘het laten horen dat je gewonnen hebt’. Deze geluiden doen pijn bij elke verliezer. De zichtbare teleurgestelde Bolnesspelers Edwin van Weijen (uiterst links) en aanvoerder Danny Verkade (uiterst rechts) kunnen wel wat opbeuring gebruiken. Het laatste fluitsignaal van arbiter Jan Hell (what’s in a name) komt voor beide zwaar teleurgestelde Bolnes-spelers trouwens ook niet ongelegen. Het zat er simpelweg geen moment in vanmiddag. 
 

Danny Verkade.

Het Zuidlandse gejubel strooit weliswaar wat extra zout in de ‘zebra-wonden’ maar affluiten bij een 5-0 achterstand inhaleert ook een vorm van opluchting. Naast Danny Verkade (als 2e van rechts), is nog net zichtbaar doelman Marcel Tamerius. Ook hij toont een aangeslagen houding en lijkt op zoek naar zijn waterfles, pet of handschoenen. Marcel keepte een geweldige nacompetitie maar ook hij kon vanmiddag geen dwingende stempel op deze kraker drukken. Ach, wat maakt het ook uit! Verliezen hoort bij dit spelletje maar het blijft een verdraaid moeilijk item om dat op dit moment een plek te geven. De tegenstelling tussen winnen en verliezen brengt de Zuidlandse fan met pet op, tussen de twee Bolnes-strijders  Edwin en Danny indringend in beeld.
 

René Breve.

Toch mag de selectie van trainer René Brevé zich en masse een schouderklop van jewelste geven. Dit seizoen debuterend in de 4e klasse en meteen meedoen om promotie voor de 3e klasse. Dat is gewoon heel knap! Op dan maar naar een nieuw seizoen! En tijd voor een clichéetje: ‘nieuw seizoen, nieuwe kansen’.  Oh, ja voor de goede orde nog de doelpuntenmakers van de kersverse promovendus Zuidland. Van Sintmaartensdijk, Bevaart en de familie Kweekel verzorgde de gehele productie vanmiddag in Barendrecht. 
Veel Zuidlandser kan het niet!

Slikkerveer is onder leiding van trainer Piet Roozen aan een knappe inhaalrace in de competitie bezig. Het is vandaag dubbel feest op ‘Het Sliknest’. Allereerst is het ‘Bevrijdingsdag’ en bovendien heeft de hoofdmacht zojuist een uiterst lastige hindernis succesvol genomen. Het bezoekende S.V.W. (Steeds Voorwaarts Wilhelmina) wordt met een verdiende 2-0 nederlaag terug naar ‘Gorkum’ gestuurd. In dit SVW doen vanmiddag trouwens geen kinderachtige spelers mee. Anne Smit, Ad van der Gijp en Loek Bijl zijn ‘amateurs’ die het klappen van de zweep kennen. Die feitelijke constatering geeft zo’n zege nog wat extra glans! En het interessante gevolg is dat Slikkerveer na dit duel nog slechts 1 puntje achterstand heeft op koploper Sparta. De brilstand bij rust kreeg in het 2e speldeel een gunstige wending middels twee fraaie kopgoals. Eerst liet Michiel van de Luitgaren, na een ragfijne voorzet van Leo van Buren zijn roodzwarte aanhang juichen waarna Leo’s broertje Edwin, op aangeven van Ronald Harms de eindstand binnen knikte. 
 

Bart Melsert.

De ‘streepjes’, de stokoude koosnaam van de bezoekers, wisten doelman Bart Melsert van Slikkerveer niet te passeren. En dat brengt ons bij de niet alledaagse actiefoto van ná dit duel. We ontwaren links, de legendarische Slikkerveer-voorzitter Fred Helderman en rechts Bart Melsert. Het mooie van de foto lijkt het onverwachte moment van het ‘schieten’ van dit meesterlijke kiekje. Beiden kijken ietwat geschrokken omhoog naar de maker van de foto. Het is warempel net of ze zojuist, stik onverwachts, door een paparazzi-fotograaf zijn betrapt. Er moet een lokseintje van ‘boven’ af gekomen zijn. Op de ‘staantribune’, de gezellige uitloop van de kantine, heeft de fotograaf zich, ongetwijfeld, tussen wat ‘happende’ supporters verschanst om dit heimelijke onderonsje vast te leggen. 
 

Fred Helderman.

Maar kunnen we deze prent nu als een actiefoto kenschetsen? Zeker wel! Fred Helderman realiseert zich maar al te goed dat een felicitatie, zo kort na afloop, elke voetballer goed doet! Zo’n compliment geeft zelfs nog meer glans bij het weten dat de keeper ook nog eens de ‘nul’ heeft gehouden! Beide rechterhanden kunnen elk moment in elkaar vlechten en de linkerhand van Fred is ongetwijfeld aan het schouderkloppen! Bart Melsert verdedigde circa 8 seizoenen lang het doel van  Slikkerveer 1. Juist deze middag liet hij zijn fans even schrikken. De aanhang had Bart namelijk zo maar niet, één-twee-drie, herkend. De goalie had afgelopen week namelijk een bezoek aan de kapper gebracht met maar één opdracht: ‘doe maar es een matje!’ Da’s nog een behoorlijke klus geweest voor de barbier want Melsert keepte zowat al zijn wedstrijden met een behoorlijk portie, lang haar. “Oei, wat grappig deze foto, nou het echte verhaal is anders,” biecht de pas met prepensioen gegane Melsert op. “Ik kwam er op zaterdagnamiddag achter dat er wat haren voor mijn ogen hingen. En dat is niet wenselijk voor een keeper. 
 

Kapper Jan Kooiman.

De winkel van mijn vaste kapper Jan Kooiman op het Margrietplein was al gesloten. Mijn vriendin Edith is toen aan de slag gegaan. Helaas had zij niet dat fingerspitzengevoel van kapper Kooiman. In plaats van bijpunten werd het een maaiklus waar tuincentrum Kooiman trots op zou zijn geweest. Wat een boeventronie joh”! En met een dosis humor: “Misschien speelde ik toen wel met een enkelband?” Zijn specifieke keeperskwaliteiten formuleert, de ooit nog 3 jaar bij Slikkerveer als bestuurslid secretariaat functionerende ex-doelman als volgt: ”Ik was het type van de meevoetballende keeper. Géén echte lijnkeeper. Ik stond vooral garant voor een goeie wisselwerking met mijn teamgenoten. Het kijken naar wedstrijden van Slikkerveer 1 is er de laatste jaren wel wat bij ingeschoten,” besluit Bart, die zijn ex-trainer Jan Verhoeven roemt als één van de beste oefenmeesters onder wie hij speelde. Tenslotte terug naar de reporter van toentertijd. Hij heeft het in het verslag over ‘Bart-new-wave’. Je kunt natuurlijk zelf wel invullen dat deze prent echt een ‘bewussie’ is geweest van de fotograaf. Met zo’n plaatje kun je namelijk ook scoren zónder dat de bal het net raakt. Dit noemen we simpelweg lekker, ontspannen nieuws. Welnu, gelukt, zullen we maar zeggen want we hebben het er vandaag opnieuw over. 

U bent getuige van een fraaie plaat uit de  5e speelronde van de 2e klasse B. Twee zaterdag-grootmachten uit die tijd steken hun onderlinge, pittige rivaliteit niet onder stoelen of banken. Het betreft hier de thuiswedstrijd van RVVH tegen het roemruchte Zwart Wit’28. Onze plaatselijke correspondent spreekt over een draak van een wedstrijd. Dik 2000 toeschouwers omzomen het Ridderkerkse Sportpark en op de stampvolle zittribune is werkelijk geen plekje meer vrij. De ogen van zowat alle toeschouwers zijn gericht op het spelmoment dat zich vlak hun neuzen afspeelt. Da’s ook wel logisch want dat is ook exact de bedoeling waarvoor dit publiek is gekomen. Er is namelijk niemand die het in z’n hoofd haalt om naar een tussenstandje, via teletekstpagina 833 of 894, op z’n mobieltje te koekeloeren. En de reden is simpel! We hadden geen mobiel! De aandacht van de supporters is overweldigend. 
 

Han van Loon.

De foto toont een duel tussen de staande Han van Loon (nr.10) een zittende en zichzelf met beide handen ondersteunende Zwart Wit’28 verdediger. Het zou mij niet verbazen als Van Loon een paar seconden later zelf ook op de grond zal liggen, want zo leep schatte ik Han wel in! Overigens is de foto sowieso al uniek vanwege het feit dat Han hier echt duelleert met een tegenstander! Dat ging-ie namelijk doorgaans gewiekst vrij vaak uit de weg. De twee andere afwachtende acteurs schatten op gepaste afstand in, hoe dit grondduel gaat aflopen. Tweede van rechts is het jonge bekkie van Zwart Wit’28 speler Joop Hak en uiterst rechts met rugnummer 5 staat Willem K. Schipper. Afgezakte kousen, shirtje beetje uit de broek. Die K. stond altijd in alle programmaboekjes als extra hoofdletter na Willem. Zou het de ‘K’ van Krullenbol geweest zijn. Of was het gewoon Kees, z’n tweede voornaam! 
 

Pelikaan.

Willem verruilde het Zwijndrechtse Pelikaan om bij RVVH op een hoger niveau te kunnen spelen en dat heeft de moderne, linkervleugelverdediger uiteindelijk geen windeieren gelegd. De zeldzaam behaalde landstitel in 1967 is de overstap naar Ridderkerk dubbel en dwars waard geweest. Je zal het maar op je C.V. hebben staan! De foto is natuurlijk schitterend en heel even hunkert het gevoel van ‘kon ik maar even tussen het legioen gaan zitten’ want inmiddels behoort ook deze tribune tot het verleden. Oh ja, hoe eindigde deze draak van een wedstrijd? Zwart Wit’28, inmiddels sinds 2004 opgeheven met name vanwege financieel wanbeleid, ging aan de haal met de punten. Juist in de seizoenen ná 1969 reeg, de ongetwijfeld als meest succesrijke zaterdagvoetbalvereniging van Rotterdam bekendstaande club, de prijzen aaneen. Zwart Wit’28 verdediger Arie van der Giessen schoot halverwege de 2e helft een vrije trap dermate hard richting het doel van RVVH dat, een ongelukkige touché van RVVH-verdediger Lam Mak, geheel onbedoeld, achter zijn eigen doelman Arie Rijsdijk plofte, 0-1. En dat bleek tevens de eindstand.

Hoewel de zon vanmiddag dik 4 uurtjes de kans wordt geboden haar eerste warmte van 1968 door een dun wolkendekje kwijt te raken is er wel degelijk sprake van een koude februaridag. Slikkerveer speelt thuis tegen het Haagse H.V.V. (het tegenwoordige Kon. HC&VV). Deze tegenstander is één van de oudste clubs in Nederland. Opgericht in 1883! De betekenis van de ‘kapitalen’ onthult de ouderdom van de heden ten dage nog altijd roemruchte club: Haagsche Voetbal Vereeniging (met dubbel e). Op papier moet deze klus voor Slikkerveer geklaard kunnen worden. En uiteindelijk zal het ook daadwerkelijk een uiterst zonnige, zondagmiddag worden voor de club. Allereerst is daar de 3-1 overwinning van het keurkorps. Maar er staat deze middag nog een fraai protocol gepland. 
 

Theo Jagt.

De supportersvereniging van Slikkerveer biedt de club een vlag aan! Het letterlijke citaat van de redacteur bij bovenstaande foto: ‘de “trouwe aanhang” reeds samengebundeld in de Supportersvereniging “Slikkerveer” gaat in vervolg onder “eigen vaan” hun weg. Voortaan zal de vlag bij elke thuiswedstrijd van Slikkerveer 1 worden gehesen als symbool dat de supporters er bij horen en sterker nog: er ook bij zullen zijn!` En kijk hier nu alstublieft eens gedétailleerd naar deze zo ontzettend échte plaat, beste mensen! De trots druipt van de gezichten van de twee, pur sang clubmannen op de voorgrond, hier toch werkelijk van af! We zien rechts de heer Arie de Bruin, die tijdens dit moment, al meer dan 10 jaar lang voorzitter van de ‘rood-zwarten’ is en links de heer Theo Jagt. Mijnheer Jagt is de preses  van de supportersvereniging! Dit heet nu: glimmen! En wat mij betreft van oor tot oor! Dit noemen ze nu foutloos poseren voor de fotograaf. Prachtig ook, de stijlvolle hoeden met die fraaie deuken erin! Hier staat wat te gebeuren! Straks wappert er namelijk een vlag in de mast. Over de linkerschouder van de heer Jagt is die sneeuwwitte poot van de vlaggenmast al zichtbaar. Het wachten is slechts op het hijsen van het vaandel. Hoe blij kan een mens zijn met een vlag. 
 

Clubliefde.

Wat een ultiem, écht uitstralende clubliefde! Als we het ontwerp van het dundoek analyseren dan is over het design best nagedacht. Oké, het woord vereniging ging kennelijk te ver en is dientengevolge afgekort tot ver. Maar de letter S daarentegen wordt heel inventief tot een abnormale bijna dwingend, grote hoofdletter misbruikt waardoor deze meteen spitsvondig dienst doet voor de beginletter van twee woorden. Het oude Sportpark diende in deze jaren tot zowel de thuislocatie van RVVH als die van Slikkerveer. RVVH trainde dan op maandag- en woensdagavond terwijl Slikkerveer op de dinsdag- en donderdagavonden hun oefensessies afwerkte. RVVH speelde dan zaterdagmiddag en Slikkerveer op zondagmiddag. Ik vraag me nu wel eens af: dan moet Slikkerveer op de zondagmiddagen toch regelmatig last van de kwaliteit van de grasmat ondervonden hebben als RVVH een dag eerder bij slecht weer hun wedstrijd had gespeeld? 
 

Theo Neeskens.

Er was één gemeenschappelijke bestuurskamer en kantine. De voetbaltassen werden altijd bij de toiletten (de gang tussen bestuurskamer en kantine) in een hoek op een hoopje gegooid. De supportersvereniging ontpopte zich meestal als een feestelijk lijntje tussen supporters en de club. De Bingo-dansant ’s bij restaurant Punt e.a. activiteiten gingen er in als koek. Het brengt ons terug naar de trotse plaat van hierboven. Omdat ze er die dag stonden geven we ze een erenaam. Te herkennen o.a. links de mooie vetkuif van Slikkerveer-verdediger Leen de Ruiter en nog net tussen de heer Jagt en de vlaggenmast, het markante hoofd van Theo Neeskens. Tussen het echtpaar Trouwborst door werpt ook topscorer Ad Scheurwater een blik in de camera. Voorts volgen Bas Munter, Jan Huyser en Piet Goedegebuure streng controlerend het vervolg van de manifestatie. De man met de alpinopet is Cees Stolk. Dat is me een zonnige 1e zondag van februari geweest in 1968. We sluiten af met een kort gedicht. De zon scheen volop! Na de overwinning op H.V.V. stond Slikkerveer bijna op kop! En de fonkelnieuwe vlag… deze wapperde fier in de top! 

Het is een fraaie lentedag. En opnieuw prijkt op de aanplakbiljetten de derby: Rijsoord tegen RVVH! Ditmaal betreft het een ouderwetse ‘bekerkraker. Nota bene voor de 3e keer dit seizoen ontmoeten de aartsrivalen elkaar in een onderling treffen. Hercules trok in de competitie tot twee maal toe aan het langste eind. In Ridderkerk werd het 2-1 en in Rijsoord trokken de mannen van trainer Henk den Boer met 2-3 aan het langste eind. Dus moet vanmiddag het kwartje (voor de jongeren: een muntstukje van 25 cent uit de vorige eeuw…) maar eens een keer de kant van Rijsoord opvallen. Althans zo hopen uiteraard de Rijsoordsupporters. 

 

Andries Lagendijk.

En wederom lokt dit Ridderkerks onderonsje bijna 2000 toeschouwers naar het knusse maar inmiddels wel hobbelige hoofdveld van Rijsoord. Voor de pauze is Rijsoord veruit de betere ploeg. Het overwicht levert in de 18e speelminuut een fraaie treffer op van Andries Lagendijk. Die 1-0, koestert Rijsoord en het rustsignaal van de gerenommeerde arbiter Piet Wolfenbuttel klinkt al redelijk muzikaal in menige oren van de ‘kraaien’. Na de pauze domineert Hercules en krijgt de thuisclub het zwaar te verduren. Met name Rijsoord-goalie Henk Schouten moet al zijn keeperstalenten aanwenden om RVVH van de gelijkmaker af te houden. Maar over deze kwaliteiten beschikt Henk in overvloed. Het brengt ons bij het schitterende fotomoment. Elke voetbalkenner weet wat zich op dit moment afspeelt! 
 

Henk Schouten.

Henk Schouten laat zijn armen spreken! ‘Los, laat gaan! Die bal gaat achter’. Iets in die trend moet Henk z’n mede-kornuiten, attent coachend hebben toegeschreeuwd. Bezwerende ondersteuning van beide armen, met twee synchroon gestuurde handen zetten Henk ’s juiste inschatting kracht bij. De vier hoofdrolspelers kijken de bal ongetwijfeld na én naast! Een typisch voorbeeld van: luisteren naar wat de sluitpost zegt en uitstraalt en zijn bevel uitvoeren! Voor Schouten lijkt zijn attitude wel op die van een soort van overgave, nadat er iemand heeft geroepen: ‘handen omhoog of ik schiet’. Welnu het is ook een overgave, namelijk: aan de voor het doel langs rollende bal. Beide Rijsoordverdedigers, de snelle en beschaafde mandekker Arie van Antwerpen (2e van links) én verdedigende middenvelder én zwoeger Henk Hartsema (3e van links) staren het speeltuig, dat weldra over de witte achterlijn zal rollen gespannen en gebiologeerd na. Rechts zien we het destijds jonge RVVH-talent, de aanvallende middenvelder en stylist Jan Vlasblom. En, oh ja! De formatie van trainer Jan van Isendoorn knikkerde RVVH uit het bekertoernooi want het bleef bij die ene treffer van Andries Lagendijk. Rijsoord had z’n revanche dan toch te pakken.

Het is de vierde competitiebeurt voor de zondagamateurs van Bolnes. De zebra’s kunnen zich deze voetbaljaargang geen betere start wensen. Drie keer gespeeld! Drie keer gewonnen! Dat is drie keer twee punten! Eén nadeeltje: punt(en)verlies komt met de week dichterbij! Oppassen geblazen dus. Tegenstander S.C.R. telt slechts 2 puntjes minder en bij winst kan SportClubRotterdam langszij komen. De bezoekers zijn vanmiddag niet naar de Kievitsweg afgereisd met een rode loper. Eerder met een rode lap! Vooral na de theepauze kleunen de Rotterdammers er behoorlijk in. Dit gaat vaak tot over het randje van het toelaatbare maar de arbiter van dienst ziet het niet omdat het telkens achter zijn rug gebeurt. Tsja, en ook in 1967 hadden de leidsmannen geen ogen in de rug. 
 

 

Geleld.

Bolnes loopt na een kwartier spelen de tegenslag van een achterstand op. Een verkeerde terugspeelbal wordt door een attente aanvaller van S.C.R. koelbloedig afgestraft en de 0-1 is een feit. Dat betekent werk aan de winkel voor de koploper Bolnes. Maar ga er maar aanstaan. SCR past de tactiek van het ingraven toe. Bij balbezit wordt het speeltuig zonder enig gevoel van precisie naar voren, over de achter- of zijlijn geleld. Bolnes heeft het loeizwaar. Wellicht dat na de rust, met de stevige bries in de rug, de schade alsnog gerepareerd kan worden. Het wordt er na de thee uiteindelijk allemaal niet makkelijker op. SCR voelt zich heerlijk in de rol van tegenhouden en Bolnes komt simpelweg inventiviteit te kort om op z’n minst nog langszij te komen. Het brengt ons naar het fraaie actiemoment van de foto. 
 

Koos van Es.

Waar SCR volop aan het leunen is imiteren ook enkele leunende toeschouwers het spelfragment. Dries de Ridder heeft in elk geval één hinderlijke lastpost van SCR achter zich gelaten. Stijlvol dribbelt Dries, met opgestroopte mouwtjes, richting vijandelijk doel. Dries was een robuuste verdediger en zijn handelsmerk was de perfect uitvoerde sliding. Midden slaat ‘karakter boy’ André Smitshoek het moment ogenschijnlijk een beetje zuchtend gade. En kijk nog maar eens wat gedetailleerder, op het gelaat van deze oer-Bolnes-terriër, staat in elk geval duidelijk een achterstand gegraveerd. De elegante, technische begaafde linkspoot en ook om zijn kopkracht geroemde Koos van Es (rechts) staat in de overname- of in de ruimte-creëren-stand. Koos was ook een begenadigd zaalvoetballer bij Stormvogels. Die clubnaam werd later na een fusie het huidige Telstar. 
 

Boele.

Vanwege zijn werk bij Boele scheepswerven, vroeg hij, in zijn nadagen als voetballer, overschrijving naar Bolnes aan. Als Boele dan in de bedrijfsvoetbalcompetitie tegen Schram geprogrammeerd stond speelde Koos rechtstreeks tegen ploeggenoot Dries. Welnu daar vlogen de vonken doordeweeks vanaf kan ik u garanderen. Want op beide acteurs stond ‘wel een kop’ hoor!  Maar terug naar het fotofragment. Bolnes vecht volop voor een beter resultaat maar uiteindelijk vecht het tegen de bierkaai. Want als uit één van de zeldzame uitbraken, de bezoekers nog een corner weten te peuren, lukt het SCR vanuit die hoekschop, na een ouderwetse scrimmage, warempel ook nog om de 0-2 te forceren. Bolnes laat vanmiddag het net van het vijandelijke doel niet bewegen. Dit zijn van die zondagmiddagen die je als voetballer heel snel wilt vergeten, ehm…als je voor Bolnes speelt uiteraard. 

U aanschouwt een cool fotomoment uit de wedstrijd RVVH versus WHC. (Wezep-Hattemerbroek-Combinatie). De Ridderkerkers mogen als absolute ‘underdog’ deelnemen aan de landscompetitie voor zaterdagamateurs. De vier kampioenen uit de 2e klasses strijden om de allerhoogste eer welke haalbaar is voor een amateurvoetbalclub. Vier ‘bonken’ van clubs wedijveren om deze te vergeven titel. DOVO uit Veenendaal, Huizen uit Huizen, WHC uit Wezep en RVVH uit Ridderkerk. We zien een fragment uit de 3e wedstrijd van deze reeks. Zoals u weet, geldt in dit eindtoernooi de oude puntentelling: 2 punten voor een overwinning en 1 punt voor een gelijkspel. Het uitduel bij Huizen leverde RVVH een 0-2 zege op. Twee weekjes later moest ook DOVO met nul punten terugkeren naar Veenendaal, 2-1. 
 

WHC.

En vandaag, wederom thuis, komt WHC op bezoek. Die mannen zijn in de afgelopen 4 seizoenen, 3!! keer afdelingskampioen geworden. In de reguliere competitie schrokten de gulzigaards uit Gelderland maar liefst 37 punten op. Één schamel nederlaagje werd er geleden (Harkemase Boys; 1-0) en het doelsaldo 75 goals vóór en slechts 16 tegen accentueert de klasserijke bagage van de opponent van hedenmiddag. Vanmiddag speelt zich een super-kraker af op het Gemeentelijk Sportpark. Want waar RVVH dus tot nu toe de volle mep pakte (4 punten) daar hijgt WHC met 3 punten de thuisclub in de nek. Bakken vol publiek (4.500) hebben zich voor deze happening langs de lijnen gemeld. De pas enkele weken oude staantribune wordt meteen op een juiste BMI getest. En het niveau van de wedstrijd? Deze tweekamp is er eentje om van te smullen! 
 

Henk den Boer.

Hercules steekt zonder enig gevoel van ontzag van wal. Het vaste elftal van trainer Henk den Boer pakt de prominenten uit Wezep meteen bij de strot. Na 45 minuten lijkt de thuisclub uitgeraasd en staat het 3-0! George in t‘ Veld weet, na dik een kwartier spelen, voorbereidend werk van ‘Peet’ Brouwer te verzilveren (1-0) en Jan Schouten kopt een lekkere voorzet van Cees den Hartog naar 2-0. En dan volgt vlak voor rust de 3-0! Die goal heeft de fotograaf op de plaat vastgelegd. De in de vorm van z’n leven verkerende George in ’t Veld kopt, met behulp van de binnenkant-vierkante-paal, de 3-0 binnen. ‘Sjors,’ tweede van rechts, in het reservetenue van RVVH getooid, zal over enkele seconden een brede grijns op z’n blossige wangen toveren. George fabriceert hier al weer zijn 6e goal in deze nacompetitie. En dat gezicht van doelman Zwier Brommer, (wat een geweldige naam voor een doelwachter) nog deels zichtbaar achter de eerste paal, zal er wellicht wel net zo bleekscheterig uitgezien hebben áls de paal zelf. Drie keer een bal uit het net halen in één speelhelft: Zwier heeft wel eens lolliger momenten in zijn loopbaan gekend! 
 

W.C.

Bij WHC doen ze het bijkans dun in de broek. Drie!! nul!! áchter tegen een ploegje dat voorafgaande aan deze nacompetitie niet al te serieus werd genomen. In de rust heetten ze een kwartiertje gekscherend W.C. in plaats van WHC. Maar…. een wedstrijd duurt 90 minuten. Er restte nog altijd 3 kwartier om deze vernedering in spé te doen kantelen. Het prima in balans zijnde RVVH zet zich uiteraard schrap voor een lastige 2e akte. Topschutter Gerrit Wessels zorgt met zijn 3-1 toch voor een enigszins herstel aan Wezepse zijde. Maar dan is daar wederom ‘King George’ die als een duveltje uit een doosje, randje buitenspel een diepe bal van Jan Schouten opraapt. Zijn versnelling is voor de achtervolgers te machtig en een frase uit de Wezeper dichtbundel zegt: ‘Zwier’ gaat naar het net voor nummer vier! De ontlading bij de blauwwitte aanhang is machtig. Maar de veerkracht van WHC verdient toch ook een dikke pluim. Dezelfde Wessels scoort namelijk toch nog de 4-2 en kort daarna zwijnt RVVH als een glaszuivere treffer van Freman Goudbeek, door toedoen van een neutrale grensrechter, alsnog vanwege buitenspel wordt geannuleerd. Vlak voor tijd houdt doelman Arie Rijsdijk tegenstander Kees van Pijkeren nog van een aansluitingstreffer af. En een frase uit de Ridderkerkse dichtbundel zegt: de helft van de nacompetitie zit erop met een ongeslagen RVVH aan kop!

Voetbalvereniging Rijsoord heeft een turbulent seizoen achter de rug. Na een serie opzienbarende voetbaljaargangen waarin de club het hoogste podium van het zaterdagvoetbal wist te bereiken, hebben de ‘kraaien’ ook kennis gemaakt met een nieuw fenomeen: degradatie! Da’s even wennen! Teruggeworpen naar de 3e klasse! In de persoon van Leo van Graafeiland staat er ook een gloednieuwe oefenmeester voor de groep. Hij volgt trainer Jan Isendoorn op, die zijn club na een teleurstellend seizoen, niet kon behouden voor de 2e klasse. Vanmiddag staat de eerste competitiewedstrijd van de nieuwe voetbaljaargang 71/72 op de wedstrijdkalender.
 

 

De 3 B’s.

Rijsoord speelt thuis. De tegenstander heet ‘bijna-buurman-Barendrecht’(de drie b’s). Op papier moet Rijsoord deze klus kunnen klaren. En na negentig minuten, weliswaar niet al te best voetbal, is dit karwei ook daadwerkelijk gefikst: 3-0! De foto geeft de karakteristieke houding weer van linkerspits Henk Bestebreurtje. In het artikel wordt de hier pas 28 jarige aanvaller, door de reporter reeds good-old Henk Bestebreurtje genoemd. Dát zegt wel iets over je verworven status. Henk belichaamde een sterke Rijsoord-generatie-voetballers, die schitterende prijzen veroverde in de vorm van titels. Maar zoals gememoreerd, de nog verse degradatie, noopt nu tot herovering van het verloren gegane terrein. Barendrecht zal daarin het eerste varkentje heten dat gewassen moet worden. Het fotofragment dateert van, ongeveer een kwartiertje spelen, na rust. 
 

Glamour.

Het draait allemaal om de man met de schuine witte band op het shirt. De foto toont al een tikkeltje inleidende glamour, die de gezichtspieren van Henk, over enkele seconden gaan opsieren, met een forse glimlach. De bal moet weliswaar nog Barendrecht-doelman Kees Kramer én de doellijn passeren, maar de eerste symptomen van blijheid krijgen kleur op Henk ’s wangen. Hoe anders is de gelaatsuitdrukking bij tegenstander Hennie Kruithof (links). Hij maakte het afgelopen seizoen nog deel uit van Rijsoord maar keerde weer terug op zijn oude nest: Barendrecht! Hij is kroongetuige van de beslissende dreun die zijn ex-ploegmakker hier uitdeelt. Hennie’s  gezicht spreekt ook iets: boekdelen! Of nog iets genuanceerder: dit potje is over en uit! Vanuit de  harde kern bij het reclamebord van bakkerij (Cees) Stehouwer en (Geerling) Visch is er één ‘hooligan’ die de 3-0 als eerste, met open gesperde mond  bejubeld. De overige aanhang, waarvan opvallend veel mannen met keurig gestrikte stropdasjes, showen een minder snelle interactie. Terug naar het middelpunt van dit artikel. Henk Bestebreurtje was een gentleman onder de zaterdagvoetballers. Een echte, ietwat introverte, maar zeer sportieve, ouderwetse linksbuiten. Op zijn manier wel degelijk fanatiek en op de eerste meters nauwelijks te achterhalen voor een verdediger. Buiten het feit dat hij over een heerlijke voorzet beschikte had hij ook een prima status opgebouwd qua scorend vermogen. Eén daarvan wordt ons vandaag nog eens optimaal voorgeschoteld.
 

Trouw.

Henk Bestebreurtje is zijn club Rijsoord altijd trouw gebleven ondanks vrijages van andere clubs die vergeefs naar een overschrijving van deze gewilde linkspoot hengelden. Het gerenommeerde Rotterdamse Zwart Wit ’28 waagde ooit zo’n vergeefs poging. Henk prevaleerde zijn studie echter boven voetbal op niveau. Na zijn actieve voetballoopbaan werd Henk zelden gesignaleerd langs de lijn. Hij was niet namelijk van het type: kijker! Voor de volledigheid nog de andere doelpuntenmakers van deze derby. Goals van Piet van Genderen en Rob van der Stelt bezorgden de thuisploeg een 2-0 ruststand. De maker van de 3-0 kreeg u zojuist uitgebreid ‘live’ mee!

Zo’n 900 toeschouwers hebben op deze herfstachtige maar droge zaterdagmiddag de weg naar het sportpark gevonden. Een ouderwetse zaterdag-klassieker siert de blauwwitte-affiche: RVVH-Zwart Wit ’28. De Rotterdamse bezoekers hebben nog één puntje nodig om de eerste periode weg te kapen voor nog twee op de loer liggende andere concurrenten, te weten Capelle en het Zeeuwse Hoek. Hercules doet in deze strijd niet mee maar het is pas de 8e competitiewedstrijd. Bij winst hijgt de équipe van trainer Ad Bakker wel meteen weer volop in de nek van deze eerder genoemde top-drie! De wedstrijd golft uiterst vermakelijk op en neer en het is een mirakel dat er voor de rust, door beide, vol op de aanval spelende teams geen treffers vallen te bewonderen. 
 

 

Schutter.

Die improductiviteit krijgt echter na de pauze een revolutionaire ommezwaai. In 45 minuten wordt er maar liefst ‘zes’ keer gescoord. De sportparkbewoners gaan helemaal los en als arbiter Willy van Gremberghe uit Axel voor de laatste keer de erwt blazend door z’n fluit laat gieren staat er 4-2 op het scorebord! Zwart Wit-goalie Hylke Brugts moet maar liefst vier tegentreffers in één helft incasseren en dan te bedenken dat deze topkeeper in de 7 voorgaande competitieduels slechts 3 keer werd gepasseerd! Zo zie je maar weer! Voetbal is en blijft gelukkig een grillig spelletje. Grote meevaller voor RVVH lijkt het wegvallen van aanvoerder Ed Molsbergen van de Vaanbewoners. Hij blijft in de rust met een blessure achter in de kleedkamer en daarmee valt de rots in de branding, uit de Rotterdamse laatste linie, weg. Het brengt ons bij de fantastisch actie-afdruk van schutter John van Leeuwen. John heeft bij alle clubs waar hij speelde, het doelpunten maken, bijna uitgevonden. Hij verruilde deze voetbaljaargang Rijsoord voor RVVH en in deze wedstrijd is hij dodelijk scherp voor het doel. Op de kiek heeft hij zojuist een machtige poef losgelaten. Het is echt een buitenkant-wreef-granaat. De bal is buiten bereik van de camera op weg naar het gaas! John’s gelaatstrekken lijken het woord ‘boem’ uit te drukken. Zwart Wit’28-verdediger Daniël Casanova is niet helemaal op z’n achterhoofd gevallen. Hij wil wel graag ongeschonden de Don Juan uithangen als dat enigszins mogelijk is.
 

Peter Stassen.

Dus oogjes dicht en lekker met z’n kont naar het gevaar gekeerd hoopt hij op deze wijze een blokkade tegen beter weten in, in te zetten. De angst druipt er vanaf. Waar Casanova niet durft te kijken tuurt klasbak-verdediger Fred Lagendijk de afgevuurde pegel wél na! Fred heeft de aanvoerdersband tijdens de pauze overgenomen van captain Molsbergen en signaleert het directe gevaar van heel dichtbij. Van Leeuwen jast hier verwoestend de 3-1 binnen. Nog wat andere détails op de foto. Tussen de Zwart Wit-verdedigers is de attent meegelopen scheidsrechter Van Gremsberghe zichtbaar. Helemaal links zien we RVVH-er Peter Stassen en helemaal rechts zijn de vertrouwde contouren van RVVH-‘s clubgrensrechter Cor Snijders zichtbaar.
 

Bill Tukker.

Nog even kort het scoreverloop. Fred Daane en John van Leeuwen loodsten RVVH naar 2-0 waarna Bill Tukker uit een strafschop de tweekamp weer even spannend maakte. Daarna kwam het fotomoment met de reeds omschreven, betoverende 3-1. John fabriceerde ook zelf de 4-1 waarna Bill Tukker uiteindelijk voor het slotakkoord zorgde, 4-2! Zwart Wit’28 moest na deze ‘pot’ in een driekamp met Capelle en Hoek gaan uitmaken wie de 1e periode zou gaan bemachtigen. RVVH vond na dit boeiende duel met 8 gespeeld 10 weer aansluiting bij de reeds genoemde top-drie (8 gespeeld 12).

Een behaaglijk lentezonnetje warmt de supporters van Slikkerveer deze middag op. Hun ‘roodzwarte’ favorieten zijn stiekem aan een onverwachte mooie serie bezig sedert de winterstop. Vooraf aan dit lopende seizoen vreesde de aanhang nog voor een nakende duikeling welke voornamelijk werd ingegeven vanwege de kwalitatief uitgedunde selectie. Met een goed resultaat vanmiddag, kan dit doemscenario (de eventuele duikeling) definitief de prullenbak in. Negen wedstrijden op rij is het team van trainer Piet Roozen inmiddels ongeslagen! De kloof met de top drie is weliswaar nog overbrugbaar maar het feit dat er nu reeds sprake is van een degelijke status als midden-motor stemt de aanhang meer dan tevreden. Vanmiddag staat er overigens bepaald geen intikkertje op het programma. Sparta komt op bezoek.
 

Steppe.

De foto showt ons met name de erbarmelijke kwaliteit van het strafschopgebied. Het typeert de staat van de ‘zestienmetergebieden’ in de periode van de kunstgrasloze  voetbaltijdperken. Het is bijna mei en ook bij Slikkerveer krijgt de terreinchef extra grijze haren bij het zien van deze kaal gelopen steppe. Straks, tijdens de komende zomerstop zal het Sahara-gedeelte weer afgezet gaan worden met het rood-witte politielint zodat op de plaats van het ‘delict’ het extra gestrooide graszaad haar werk kan gaan doen. Tsja, en als je deze plaat toch ziet, dan moeten we toch ook weer eerlijk zijn dat we naar deze stofhaptijd niet echt terug verlangen. Wat een ellende zeg! Het lijkt verdorie letterlijk wel de oude thuishaven van Roda JC: Kaalheide! Maar zoals eerder aangehaald, we zitten vanmiddag toch echt bij Slikkerveer versus Sparta én bovendien krijgen we een heel belangrijk moment voorgeschoteld. 
 

Bart Melsert.

De fotograaf is er maar eens hoog voor gaan zitten of staan! Beneden vond hij het kennelijk ook te stoffig voor zijn lens. Sparta weet al na negen minuten op voorsprong te komen door niemand minder dan Henk van Stee. Henk verzilvert knap voorbereidend werk van Ron Timmers tot de 0-1. Maar na 20 minuten spelen nivelleert Hugo de Vries die achterstand op aangeven van Ronald Harms. Kort na rust krult Spartaan Ron Timmers een vrije trap achter doelman Bart Melsert en moet Slikkerveer opnieuw in de achtervolging. En dan zijn we aanbeland in de 80e speelminuut. Ton van Gemeren speert achter een verre uittrap van Bart Melsert aan en Sparta-verdediger Ton van ’t Hoff geeft lichtgewicht Van Gemeren ‘binnen de zestien’ een onreglementaire vliegles. Arbiter Huib Baak is onverbiddelijk: strafschop! En zo zijn we aanbeland bij het moment suprême.
 

Edwin van Buren.

Edwin van Buren neemt vlak voor tijd zijn verantwoordelijkheid. Links, is de dikke paal van de ballenvanger zichtbaar maar die hoeft gelukkig niet in actie te komen. Edwin stuurt de bal namelijk koeltjes in de juiste hoek en doelman Wout van Driel, die menig strafschop in zijn loopbaan wist te keren, maakt een foute keuze, 2-2. Scheidsrechter Baak zal weldra naar de middenstip wijzen en Slikkerveer blijft zodoende ook in het 10e competitieduel op rij, keurig ongeslagen! Hoewel in de resterende tijd Sparta nog fel aandringt en er nog een aantal ‘billen-knijpen-minuten’ ontstaan voor de thuisclub, blijft de zwaarbevochten 2-2 gehandhaafd. Uiteindelijk een foto met voldoende stof tot nadenken zullen we maar zeggen.

Wat een elegante foto krijgen we vandaag voorgeschoteld! Het betreft een actieopname van de laatste generale repetitie van Rijsoord. Een oefenwedstrijdstrijd, tegen Zwart Wit ’28. De tweekamp vindt plaats op de gedenkwaardige ‘heilige grond’ van de thuisclub: sportpark ‘De Vaan’ te Rotterdam Zuid! Rijsoord kroonde zichzelf, in de afgelopen competitie, tot kampioenskoning van de derde klasse. Het gevolg is, dat de op dit moment hoogste amateurcompetitie, van de brigade van de nieuwe trainer Jan Isendoorn, het podium wordt, waarop moet worden gestreden! De vraag die vele supporters zich stellen: ‘is deze selectie sterk genoeg om zich te handhaven’? Aanstaande zaterdag wacht als eerste competitietegenstander het eveneens gepromoveerde H.C.S.C. Dat wordt meteen een pittig ritje richting Den Helder.
 

Kind van de Mauritsweg.

En omdat adel verplicht, heeft de wedstrijdsecretaris van Rijsoord meteen ook maar wat knappe tegenstanders op de oefenkalender gezet. Verleden week rammelde het nog aan alle kanten bij Rijsoord toen het gerenommeerde S.H.O. de promovendus op een 1-4 nederlaag trakteerde. En vanmiddag tegen Zwart Wit ’28 is er van een makkie uiteraard helemaal geen sprake. Het fotomoment toont ons een nog superjonge (een paar dagen terug vierde hij z’n 22 verjaardag), Kees Rutten. Kees was een echte nummer 9 en technisch sterk in de kleine ruimtes. Later speelde hij ook vaak op andere posities. Kees kon ook aardig ouwehoeren (“Ik kon slecht tegen onrecht”), vooral tegen gezag uitstralende scheidsrechters. Kees werkte ooit nog een proeftraining bij Excelsior af maar bleef Rijsoord, als ‘kind van de Mauritsweg’ uiteindelijk altijd trouw.
 

Dick van de Polder.

Na zijn actieve voetballoopbaan is Kees wél gewoon doorgegaan met wat hij in de wedstrijd ook altijd deed: draven! Hij liep 26 marathons, waaronder die van Londen en New York. Kees roemde onder de trainers die hij meemaakte met name de immer zeer kritische ex Vrije Volk journalist Dick van de Polder (“die had er echt verstand van”) en Leo van Graafeiland (“hij beheerste de kunst om een hecht vriendenteam te formeren”). En dan toch nog maar even terug naar de foto. Zo te zien wordt er nog volop gewerkt aan de overkapping van de zittribune. En kijk eens aan! Wat een volk  voor een vriendschappelijk potje voetbal! De modellen van de shirts bleken kennelijk hot in deze tijd. Zowel Rijsoord als Zwart Wit ’28 sieren hun outfit op, met een opzichtige, fraaie, breed lopende kleurband om hun afgetrainde body’s. Buiten de kleurverschillen valt op dat ze bij Zwart Wit een V-hals hebben en bij Rijsoord een ronde! Tevens lijken ze bij de Rotterdammers wat comfortabeler qua moderniteit. Op deze broeierige middag spelen zij namelijk lekker met korte mouwtjes. Uiteindelijk hadden de ‘boertjes’ uit Rijsoord lak aan de reputatie van de Rotterdamse branieschoppers. Met een 0-1 overwinning verlieten zij De Vaan. Het was Henk Bestebreurtje die matchwinnaar werd. Hij strafte een foutieve beoordeling van Zwart Wit doelman Aad van der Laan, na een geniepige voorzet van Arie Baas, koppend af. Het blijkt de enige goal in deze tweestrijd te zijn. Een heerlijke opsteker voor de competitieouverture van aanstaande zaterdag.

Het is een zwaarbewolkte zaterdag. De zaterdagvoetballers van Bolnes hebben een acceptabele competitiestart gemaakt. Na vier duels staat de teller op vijf punten! Streekgenoot Rhoon fungeert als een best wel te nemen volgende hindernis met 3 gespeeld en slechts 1 punt. Dit moet dus eigenlijk ‘kaassie’ zijn, vanmiddag aan De Kievitsweg. Maar de ‘zebra’s kennen in de aanloop naar dit treffen personele problemen. Handenbinder, spits Piet van Woerdt, de doelgerichte ‘midvoor’ moet vanwege werkzaamheden in Groningen deze wedstrijd laten schieten (normaliter schiet hijzelf!). Een andere belangrijke pion, Piet Korteweg staat weliswaar aan de aftrap, maar wel met een behoorlijk tegensputterende knie. Korteweg is in dit elftal van meerwaarde. De medische staf is duidelijk: ‘die knie pakken we in, dus gaan met die banaan’! Maar het blijft behelpen vandaag. Ex-keeper Van Gameren speelt noodgedwongen in de punt van de aanval en de hardnekkige knieblessure van Korteweg maakt het er allemaal niet makkelijker op. 
 

Jan Oostenrijk.

Drie joekels van kansen zijn vanmiddag niet aan linksbuiten Korteweg besteed en ook pogingen van Cees Liedorp stranden telkens in het zicht van de haven. Omdat de openingsgoal niet wordt geforceerd moet Bolnes uiteraard defensief ook zelf attent blijven op de linke tegenstoten van bezoekers. De oeroude voetbalwet (als je ze zelf niet maakt….) ligt namelijk met de minuut steeds meer op de loer. Maar het verslag meldt dat met name de jonge Krijn Legerstee als een rots in de branding zijn verdediging leidt. Samen met Jan Oostenrijk zorg Krijn ervoor dat er geen muisje door de Bolnes verdediging glipt. Dan maar 0-0! Op de foto uit de spannende slotfase zien we dat Bolnes nog volop aan de bak moet! De wedstrijd is namelijk in het tweede bedrijf aardig gekanteld en Bolnes staat nu zelf onder druk. Uiterst rechts staat een geconcentreerde Krijn Legerstee.
 

Levensgenieter.

Hier loopt een pas 21 jarige, ranke verdediger, met een fantastische winnaarsmentaliteit. Zijn genen hebben ongetwijfeld ook iets meegepikt van de Bolnesse klokken- en horlogemaker ‘ome Krijn,’ want als geen ander was Krijn bij de tijd. Een intelligent persoon. Hij was een echte verbinder. Een levensgenieter pur sang. Als voetballer speelde hij altijd drie helften! Twee op het veld en één in de kantine. Op donderdagavond was Krijn eindverantwoordelijke van de schakelaar oftewel: de lichtknop in de kantine. Daar drukte hij steevast als laatste op. Met andere woorden Krijn deed hoogstpersoonlijk het licht uit! Na zijn actieve voetbalcarrière is Krijn zelf, met wisselend succes, het trainersvak in gegaan. Maar in hart en nieren is hij altijd een ras-Bolnessenaar gebleven. Als supporter koos hij later elke zaterdag- en zondagmiddag wel een boeiend amateurpotje uit in de regio. Met een groen flesje in de ene hand en een sigaartje in de andere paradeerde hij dan rond het veld. Van het wedstrijdverloop pikte hij uiteraard niet veel mee. Wél van de aandacht van toeschouwers langs de lijn. Dát vond hij verrukkelijk! Hij had altijd mensen in zijn kielzog! 
 

Handje-raaien.

Je kan een boek over hem schrijven vol anekdotes! Eén van de mooiste blijft toch die van 1988. Nederland speelt de finale tegen Rusland. Krijn was met zijn vriendenclan in München neergestreken. Een finaal uitverkochte finale. Maar Krijn zocht altijd naar openingen. En ineens hoort hij: ‘Hilfe Bitte’! Een begeleider van enkele rolstoel-gehandicapten vraagt aan de vriendenclub of één van hen iemand naar binnen zou kunnen ‘rollen’. Dat werd handje-raaien wie de gelukkige werd. Maar spelletjes won Krijn altijd! Een aangereikte ‘Deutsche’ badge werd keurig om z’n nek gehangen. Zo creëerde hijzelf de beste plek in het stadion. Van heel dichtbij zag Krijn hoe Ruud Gullith en Marco van Basten oranje-geschiedenis schreven. Het sprongetje terug naar het fotofragment van Bolnes versus Rhoon dat in een bloedeloze nul-nul eindigde krijgt dan zodoende een mooie herinneringswaarde.    

Al heel vroeg in het seizoen staat er een meeslepend streekduel geprogrammeerd op de voetbalagenda. RVVH ontvangt aartsrivaal Heerjansdam. Hercules start deze match als koploper na 3 overwinningen op rij. De gezworen vijand uit het pittoreske Waaldorp vergaarde 2 punten minder maar heeft ook een wedstrijd minder gespeeld. Deze partij is een regelrechte botsing aangaande de koppositie. Op het megadruk bevolkte sportpark kun je de derbysfeer als het ware proeven. Vanmiddag wordt het smikkelen en smullen, tussen beide kemphanen uit de regio. Maar het treffen gaat volgens de correspondent regelmatig over de schreef. De ‘Dammers’ schuwen de pittige onderlinge duels niet en het normaliter op hun technische bagage leunend RVVH laat zich onbeteugeld meezeulen in deze behoorlijke schoppartij. Voor de pauze weten de in het wit, met de groenzwarte, verticale, smalle strepen op het tenue spelende bezoekers een voorsprong te nemen. 
 

Ab Punt.

Scheidsrechter Van Pelt strooit deze middag met strafschoppen. Maar liefst 3 keer fluit de leidsman voor een stipbal. De 1e keer vanwege een handsbal van RVVH-verdediger Ab Punt. Heerjansdam-spits Piet de Beeld weet er wel raad mee, 0-1. Ondertussen hebben beide elftallen meer aandacht voor elkaars ledematen dan voor een vermakelijk potje voetbal. De Herculeanen Arie Dekker en Ab Punt waren keien van verdedigers, met de nadruk op kei(hard)! Buiten de kalklijnen kon je gezellig een biertje met die mannen drinken maar tijdens een wedstrijd was het buffelen geblazen. Als er tijdens dit duel al een VAR bestaan zou hebben dan hielden Arie en Ab het hoogstens een halfuurtje uit! Kanjer Joop Visser, van Heerjansdam, was Dekker, reeds voor de gescoorde 0-1 al een keertje tegen het lijf gelopen. Nou, die ontmoeting bleek voor Joop meteen een ‘koffie verkeerd.’ Bram Hooghart werd zijn vervanger. 
 

Bewegende beelden.

En nu we het toch over Arie Dekker hebben pakken we maar gelijk de ‘bewegende beelden’ erbij. De meesterlijke en heerlijke overzichtige foto toont Arie’s onverzettelijkheid. Heerjansdam-spits Izaäk Kleinjan maakt, enigszins terughoudend kennis met een alles-of-niets, maar winnende sliding van Dekker. Dat kwartje viel na de rust overigens de andere kant op. Dekker liep Kleinjan omver waardoor strafschop nummer ‘twee’ voor Heerjansdam volgde. Er druipt een geconcentreerde nervositeit van dit actie-fragment. Vijf Ridderkerkers zien het gebeuren. Rechts lijkt Lam Mak even zijn oriëntatie kwijt. Links kijkt middenvelder Jan Schouten gespannen naar het vervolg. In het doel staat een geconcentreerde Arie Rijsdijk, als het ware ingelijst, in dat inmiddels antieke, schitterende, vierkante, houten doel! Op de rug zien we rechts Ab Punt. Ab had een kwaaie middag. Hij liet z’n hart en lichaam spreken tegen arbiter Van Pelt. ‘Wegwezen jij’, beval de leidsman! Maar Ab vertikt het om het veld te verlaten. Aanvoerder Cor Vlegaard neemt zijn verantwoording en stuurt de volop tegensputterende Ab dan maar zelf van het veld!
 

Henk Kooiman.

Toch nog even terug naar de plaat. Wat een publiek! Normaal gesproken zullen de fans van Heerjansdam achter het doel van de vijand hebben plaatsgenomen hoewel ik toch ook enkele Hercules-supporters bespeur. Keurig voor de staande ouderen, zit en ziet de gehurkte jeugd dit moment aan zich voorbijgaan. Vandaag is het gamen geblazen en zien we zo’n ambiance met zoveel kijkende jongeren zelden meer. Terug naar het wedstrijdverloop. Jan Schouten kopte RVVH naar 1-1. Doelman Henk Kooiman deponeerde hierna een penalty achter collega-doelman Arie Rijsdijk. Maar met dergelijke karweitjes wist Arie Rijsdijk zelf ook wel raad. Want met de volgende elfmeter, dit keer dus voor de thuisclub, revancheerde Arie zich één-op-één tegen Kooiman, 2-2. Die tussenstand duurde overigens maar heel even. Net na deze aftrap poeierde Izaäk Kleinjan, de niet helemaal verdiende 2-3, binnen. En met zo’n eindstand op het scorebord moet het aangenaam terugfietsen langs de Waalweg geweest zijn voor heel veel Heerjansdam-aanhangers.

Een historische dag uit de clubgeschiedenis van Rijsoord. Het is weliswaar koud maar droog deze zaterdagmiddag. En toch regent het in het kraaiendorp! Namelijk: records! Onder leiding van trainer Cees Lagendijk verovert Rijsoord de titel van de 1e klasse C (Zuid) en ligt er dientengevolge een ticket klaar voor de hoofdklasse. Op dit moment, het walhalla van het amateurvoetbal. Hoger kan niet in het zaterdagvoetbal. Er hangt nog geen blaadje aan de bomen en Rijsoord mag zich al kampioen noemen. Het solide elftal is bovendien de eerste kampioen in Nederland aangaande de standaardelftallen. In Zeist is de afdeling administratie nog lekker op wintersport. De kampioenschalen worden doorgaans een maandje later gefabriceerd en van de juiste inscriptie voorzien! Tsja, dat een ploeg zó vroeg al niet meer in te halen is, daar hebben ze even geen rekening mee gehouden in het KNVB-centrum. Vanmiddag wordt de 17e ronde gespeeld tegen VVGZ. De Voetbal Vereniging Geluk Vogels uit Zwijndrecht kent heel andere belangen. De club bevindt zich middenin de strijd om rechtstreekse degradatie te voorkomen. Dat zijn op voorhand dus vaak wel de meest bloedlinke opponenten.
 

 

Glasblazers.

Verleden week had LRC nog de ongeslagen status van Rijsoord bruut verstoord. De ‘glasblazers’ uit Leerdam bliezen Rijsoord met maar liefst 1-4 van de mat. De 1e  nederlaag voor Rijsoord in deze competitie! Dat was even wennen in het kraaien-kamp! Maar de voorsprong op de enige naaste concurrent (ook LRC) is dusdanig groot dat elke volgende ‘driepunter’ meteen de titel oplevert. Dan moet het maar tegen streekgenoot VVGZ  gebeuren. Het fotofragment toont een zeer belangrijke inbreng van de strijdbare, pezige, winnaar-verdediger Barrie Tieleman. Voor de oudere lezers: bij zo’n duik stond er met name in de 20e eeuw dan op de sportpagina’s vrijwel altijd het afgezaagde onderschrift: een doelpunt ‘à la Beb Bakhuys.’ Beb schreef op 11 maart 1934 als speler van het Nederlands elftal zijn eigen geschiedenis met zo’n soortgelijke gescoorde, vallende kopbal! Dat gebeurde in het Olympisch Stadion te Amsterdam tegen België. Het werd maar liefst 9-3 voor Oranje. Leen Vente scoorde 5 keer en Kick Smit en Beb, elk 2 keer. Beb’ s gedenkwaardige kop-goal was de 1-1. Voor wat het waard is. Terug maar naar het fotomoment. Het is nu nog 0-0 maar dat duurt niet lang meer.
 

Casper Westerveld.

Achter bij de tweede paal zijn nog wat flarden zichtbaar van de voorbereider van deze treffer, topscorer Casper Westerveld. Casper heeft na een knappe inleidende actie het hoofd van Barrie weten te vinden. De meesterlijke snoekduik laat VVGZ-doelman Kees van Welie kansloos, 1-0. De Zwijndrechtse verdediger die zich heeft laten foppen door Casper Westerveld ziet het enigszins gelaten aan. Overigens besliste Westerveld zelf, middels zijn 24e competitiedoelpunt de wedstrijd na rust definitief met de 2-0. Rijsoord is al na 17 duels kampioen. Da’s historisch en ook het tot dan toe behaalde aantal punten. Bovendien bereikte de selectie van trainer Cees Lagendijk dus de hoogste klasse. Ook uniek op dat moment! En Barrie scoorde met z’n zweefduik zijn 4e competitiedoelpunt, ook knap! Oh, ja, het verslag meldt dat Barrie deze treffer pas in 2e instantie maakte. Sttt! Dát gaan we natuurlijk tegen niemand verklappen. Beb Bakhuys vond in februari 2000 een opvolger in Barrie Tieleman. In 2014 raakte Barrie z’n ‘titel’ weer kwijt aan ene Robin van Persie. Tegen Spanje showde Robin voor heel de voetbalwereld zijn creatie van de vallende kopbal: wat ’n plaatje was dat! À la Beb en à la Barrie veranderde daarna weer in: à la Robin!

Slikkerveer speelt in eigen ‘huis’ tegen Excelsior’20. De Schiedamse bezoekers beleven een matige competitiestart. Na vier wedstrijden hebben ze slechts twee puntjes binnen weten te harken. Echter Slikkerveer doet het niet zoveel beter met vier-uit-vier! De belangen vanmiddag zijn derhalve glashelder: bij winst slaat de thuisclub meteen een mooie kloof op Excelsior. De foto blijft te mooi om er niks van te vertellen! Het actiemoment is op zich al een ‘plaatje’! Rechts geeft aanvaller Henk Wernke als het ware schietles. Alleen al qua performance scoort Henk hier punten! Dit is een schoolvoorbeeld van: zó knal je een bal op het doel van de tegenstander! Henk staat erbij als een zilverreiger die hoopt dat er snel een visje tegen z’n standbeen aanbotst. Zijn uithaal met rechts showt perfectie. Staande op z’n ongetwijfeld chocoladebeen met het afgezakte kousje op z’n enkelknokkel. Lichaam iets voorover gebogen. Bijsturen met beide armen maar vooral ook: kijken naar de bal. De fotograaf heeft net als Henk op het juiste moment afgedrukt. 
 

Op de brommer.

Henk Wernke ontpopte zich bij Slikkerveer als een nauwelijks bij te benen rechterflankspeler. In deze tijd zou televisieverslaggever Sierd de Vos hem geliefkoosd bijgenaamd hebben tot: “Henk is vandaag weer op z’n brommer”! Henk speelde altijd met z’n voetbalkousen afgezakt tot op z’n enkels. Een reprimande van zijn trainer om de kousen tot normale hoogte op te hijsen werd door de razendsnelle spits hooguit 10 minuten volgehouden. Zijn gespierde bovenbenen verschaften hem een dreigende uitstraling bij de tegenstander. Als we het fotofragment nog wat verder uitdiepen dan valt er nog het één en ander op. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat scheidsrechter Van Wijngaarden zelf heeft gevoetbald want waarom zou Henk hem vanaf die afstand willen raken? Henk schiet op het doel. De arbiter, die hier even het gezicht van filmkomiek Jerry Lewis lijkt te imiteren, had gerust wat meer vertrouwen in de schutterskwaliteiten van Henkie mogen hebben. Goeiemorgen wat een ‘angsthaas’! Hij is natuurlijk vooral bang dat z’n fluit geraakt wordt. De Excelsior’20 verdediger weet, wellicht ook afgeleid door die kolderieke pose van de scheids, kennelijk ook niet waar hij naar moet kijken. Echt een poging om de uithaal van de Slikkerveer-aanvaller te blokken wordt in elk geval niet ondernomen. 


Ruud van Beek.

De foto laat nog iets moois zien. Strijder en aanvoerder Ruud van Beek kijkt in de verte verwachtingsvol toe en 2e van links geeft Teus van Vliet ook les. Dat deed-ie heel z’n leven al als leraar maar hier geeft Teus spits-les! Hij anticipeert nu reeds op de pegel van zijn medespeler Wernke. Gunt de keeper dit schot van afstand nog een tweede kans? Komt de bal wellicht nog van een verdediger of via de paal of lat terug? Zorgt dan dat je als spits altijd in stelling staat: doorbewegen of anticiperen op een afvallende bal! Het speeltuig hoeft maar één keer goed te vallen! Of het zover kwam vertelt dit fragment niet. Wel meldt het verslag een uiteindelijke 1-0 zege voor de roodhemden. De maker? Meester Teus. De centrumspits profiteerde van de ontstane chaos, binnen de ‘zestien’ van Excelsior’20, na een scherp aangesneden corner van ‘linksbuiten’ Wim Blok. We gaan er maar gemakshalve van uit dat de chique geknipte haren ook inderdaad het achterhoofd van Teus van Vliet toebehoren. De coupe verraadt dat het nog niet zo lang geleden is dat hij naar de kapper is geweest. Deze vereeuwigde haardracht ziet er in vergelijking met anno heden in elk geval een stuk voller uit.

Het is een frisse zaterdagmiddag aan de Vlasstraat. Rijsoord positioneert zich keurig op de 3e stek van bovenaf bezien. Vandaag krijgt het elftal van trainer Joop Warner de kans om de kloof van 6 punten tussen Rijsoord en koploper Capelle te verkleinen. De bezoekers brengen ook een oude bekende mee naar het ‘kraaiennest’. Bij Capelle is oud-eerste-elftal keeper Henk Schouten namelijk de trainer-coach. In Capelle wist Rijsoord de kampioenskandidaat tijdens de heenwedstrijd ook al een puntje te ontfutselen dus telt er voor de fanatieke Schouten iets voor twee deze middag, namelijk: een gewaarschuwd mens! De partij boeit vanaf de eerste omwenteling van de bal. Capelle heerst in de beginfase maar langzamerhand neemt de thuisclub de uitgeraasde pressie van de groen-zwarten heel knap en dominant over. 
 

Oom agent.

De vele toeschouwers, waarvan de meesten dicht op elkaar kruipend, hebben plaatsgenomen op de zittribune, worden verwend met een attractieve tweekamp. Er is strijd en het golvende spelbeeld verveelt geen minuut. Dat geldt ook voor de 2e helft waarin het scenario van de eerste acte (Capelle bovenliggend en daarna Rijsoord weer de betere) wordt herhaald. Het enige wat ontbreekt is de bekende kers op de taart: goals! Capelle stevent, na deze brilstand in wellicht wel de meest lastige uitbeurt van dit seizoen, op de titel af. In het vanmiddag wél winnende Excelsior Pernis (0-1 bij Bolnes) kent Capelle vanaf nu de grootste concurrent, op slechts 2 punten achterstand. Maar wát maakt de nu eigenlijk vrij schimmige foto zo interessant? Welnu het middelpunt van deze vereeuwiging is de springende inspecteur van politie te Rotterdam. Zijn naam? Gerrit van der Burg. Gerrit komt uit een echt Ridderkerks politienest. Zijn vader én oom (agent) maakten beiden deel uit van het Ridderkerse ‘plietsie-korps’. In de woelige, beginjaren zestig waarin de ‘meidenmarkt’ floreerde op het ‘dorp’. 
 

Café De Stofwolk.

Waar in het beruchte café De Stofwolk knokpartijen gesust dienden te worden. Waarin collega-agent Leeuwis met zijn motor-met-zijspan achter het schorem, met hun opgevoerde solexen aanjoeg en waarin een pyromaan jaren later, maandenlang Ridderkerk in z’n greep hield met zijn ziekelijke fascinatie voor alles wat met vuur te maken had. Wat ’n tijden! Snel terug naar de hoofdpersoon in dit verhaal. Ridderkerk mag trots zijn op zo’n (oude) inwoner. Inmiddels prijkt de functie van voorzitter van het college van procureurs-generaal op zijn palmares. Veel hoger reikt een carrière-ladder niet. Dat geldt eigenlijk ook een beetje voor het foto-fragment. We zien hier een hoog opverende en voorop in de strijd gaande, 25-jarige spits van Rijsoord. De toenmalige inspecteur van politie te Rotterdam stookt hier zélf onrust, in de defensie van Capelle. 
 

Zwoeger.

Altijd bij Rijsoord gespeeld Gerrit? “Nou, nee! Vanaf mijn jeugd begonnen bij RVVH. Maar bij Rijsoord dacht ik meer kans te krijgen om in het eerste te spelen. Mede door mijn fanatisme bereikte ik uiteindelijk dat doel. Ik was eigenlijk een echte nummer negen. Het type zwoeger maar ik was ook snel. Dat kon je niet meteen aan mij afzien maar dat was best een belangrijk wapen. Ik kon ook goed koppen. ‘k Heb veel goeie maten over gehouden uit mijn voetbaltijd. Later heb ik nog in het zesde elftal mijn wedstrijdjes gespeeld in een vriendenteam. Goh, wat is dit toch al weer lang geleden zeg!” In Johnnie Djermor , Arie den Uijl en Sjaak Stip herinnert Gerrit zich zijn beste medespelers. Gerrit van der Burg: een man, die ondanks zijn prominente status bijna de uitvinder van de bescheidenheid is. Tot slot nog even terug naar de foto. Steven van Driel (nr. 15) doet nog een vergeefse 2e poging om koppend te scoren. De Capelle verdedigers Sjaak Koudstaal (midden) en Hans van der Dries (rechts) kunnen enkele seconden later opgelucht ademhalen. Het bleef, zoals eerder gememoreerd namelijk: 0-0.  

Zonnebrilletjesweer aan De Vlasstraat. Rijsoord speelt vanmiddag thuis tegen Houdt Braaf Stand Schiedam. Tsja, zo’n clubnaam mag dan allemaal wel heel lief klinken maar arbiter Leen Looie zadelt maar liefst vier HBSS-voetballers wel met een geel kartonnetje op. Hoewel het een stevig potje voetbal is kan er zeker niet van een schoppartij worden gesproken. De thuisclub is als promovendus aan een degelijk seizoen bezig. Hoewel Zwaluwen en Delta Sport gaan uitmaken wie er met de titel mag gaan strijken gloort er voor Rijsoord nog een sprankje hoop op een periodetitel. Het verleden seizoen juist naar deze 3e klasse gedegradeerde HBSS weigert daar echter aan mee te werken. Hoewel Rijsoord duidelijk de bovenliggende partij is wordt er in de eerste acte tegen de oranjehemden niet gescoord. 
 

Wereldgoal.

Na de thee wordt de druk van de thuisclub opgevoerd en naderen we het schitterende fotomoment van hierboven. Het is linkerspits, strijder en mannetjesputter Peter van Vugt die met een uiterst fraaie krachtsinspanning het puntje van zijn linker-‘schaats’ tegen een heerlijke voorzet van maatje Ruud Schmidt aan weet te raken. De verdediger links van HBSS houdt braaf (af)stand (anticipeert gewoon te laat) en doelman Van Eijsden reageert duidelijk verschrikt en gaat zich verkijken op de rekbaarheid van Peter’ s uitschuifbare linkerbeen. Dit is echt een wereldgoal! Het is bovendien een dusdanig belangrijke 1e treffer waarvan je kunt zeggen: het lek is boven! 

En het gevolg is opluchting en blijdschap in het Rijsoord-kamp. Dit is mooi hoor! Hier doe je het allemaal voor. Prachtige blijdschap. De ban is gebroken en middelpunt is nr. 8, (een ruime voldoende): Peter van Vugt himself! Na zijn explosie van enkele seconden geleden volgt nu een knuffel-uitbarsting met twee toegestormde medespelers. Links is de krachtige omhelzing van voorbereider Ruud Schmidt bijna voelbaar. Ruud showt hier niet zijn gebalde vuist. Oh nee, dit is een gebalde arm! Peter hapt bijkans naar adem vanwege de kneveling van Ruud’ s linkerarm. In de nu nog gestrekte rechterarm van Peter van Vugt zal straks de stralende Rob Terlouw (rechts) ten prooi vallen. Als dit geen glunderende snoet is dan weet ik het ook niet meer. En? Sleepte de door UNICEF gesponsorde thuisclub de overwinning binnen vanmiddag? Zeker wel! Het werd uiteindelijk een regelmatige 3-0 zege. Twee ‘Johannen’ diepten de score verder uit. Johan de Rooij poeierde de 2-0 binnen en Johan Tieleman deed met zijn 3-0 de eindduit in het zakje.  

Het is een zonnige ‘dag van de arbeid’ op het Sportpark. Vandaag staat de laatste competitiewedstrijd van RVVH geprogrammeerd. Het zijn de slotakkoorden van een uiterst  wisselvallig seizoen. Tegenstander is het reeds gedegradeerd Zwaluwen en voor de thuisclub valt er ook niets meer te winnen. Een wedstrijd die dus eigenlijk nergens meer om gaat dan slechts om een baard en wel die van: des keizers! En dan te bedenken dat de formatie van de scheidende trainer Steef Buijs (hij wordt de komend voetbaljaargang de nieuwe oefenmeester van Sportclub Feijenoord) uit de laatste 7 wedstrijden maar liefst 19 winstpunten peurde! Zelfs een periodetitel ging, ondanks deze prachtige serie, aan de neuzen van de blauwwitten voorbij.
 

 

Peter Stassen.

Maar vergeet niet dat halverwege deze competitie er zelfs nog zorgen om directe handhaving waren. Die wederopstanding, meldt het wedstrijdverslag, wordt eigenlijk toegeschreven aan de terugkomst van mandekker Joost Huijsdens. Vanaf zijn herintreding kan er voortaan man-op-man worden verdedigd. Technicus Peter Stassen kan zodoende één linie verder zijn bruikbare ideeën wat makkelijker aansturen. Bovendien wierp Vincent van Noord zich, in de tweede competitiehelft, als een oersterk aanspeelpunt in de frontlinie op. Het kwartje viel dus simpelweg, in vrijwel alle linies, stapsgewijs de goede kant op. De kentering bleek ingezet en veel ‘winnen’ doet dan bij dit spelletje vaak de rest! Voor de pauze kabbelt de wedstrijd een beetje voort. De enige opwinding op slag van rust komt van de voet van Zwaluwen-aanvaller Ron de Jager die doelman Patrick Pak van RVVH vrij onverwacht weet te verschalken. Met een 0-1 tussenstand gaan de 22 acteurs hun kopje thee voor de laatste keer dit seizoen in competitieverband drinken. Maar na de pauze trakteert Hercules de supporters op een kostelijke 2e helft. Met name één man zorgt in z’n uppie voor een complete omwenteling: Daniël Vermeulen! 
 

Mazen.

De frêle linkspoot kwam maar liefst 11 seizoenen voor het eerste team van RVVH uit! Hij zet met een originele hattrick (3 goals door dezelfde speler achter elkaar in één helft gescoord) de 3-1 op het scorebord. En één van die doelpunten brengt ons bij de puike foto hierboven. De afbeelding legt de elegante trap met links keurig vast en Daniël legt hiermee zelf ook iets vast, namelijk: de definitieve eindstand! Vermeulen was een behendige aanvaller. Ondanks zijn tengere postuur schuwde hij nooit de duels. Hij beschikte ook over een prima gemiddeld, scorend vermogen. Dat bewijst hij dus ook hier. Zijn hoofd(je) keurig ingelijst in één van de vierkante mazen van het net. De Vlaardingse sluitpost Tobias Duifhuijsen, een echte penalty-killer, staat al op het verkeerde been zo te zien. En wat dacht u van die drie kinderhoofden op de voorgrond? Dat is toch hilarisch? Herinnert u het nog? Toen we zelf jong waren? Als er dan voor een strafschop gefloten was? Dan draafden we razendsnel naar de plek waar het vonnis werd voltrokken: achter het doel van de keeper! Ehm….als we er al niet stonden natuurlijk! En hier kijken we tegen drie keurig geknipte en geschoren achterhoofden van de jeugdige supporters aan, die elk moment de bal tegen het garen zullen zien gaan ploffen. Nou ja, (zien ploffen) dat geldt met name voor de ogen in hun voorhoofden uiteraard!

Over het weer hoef ik u niet veel te verklappen deze dag. Alle cliché ’s kunnen uit de kast gehaald worden om de zware nevelflarden een kwalificatie te geven. Arbiter Heide is de leidsman van de topper Slikkerveer – Alblasserdam. De bezoekers voeren de ranglijst aan met slechts één schamel puntje voorsprong op o.a. Slikkerveer. Klokslag 14.00 uur kan de arbiter, vanuit de middenstip nog beide doelen waarnemen. Dus: aftrappen met die handel! In deze spannende ‘klassieker’ wordt de bal aan het rollen gebracht. Opvallend veel toeschouwers hebben een transistor-radiootje van huis meegenomen. De lange antennes doen hun uiterste best om door de steeds verder aandikkende mist de nodige geluidsgolven op te pikken om deze zo zuiver mogelijk te transporteren richting koukleumende oren van de transistor-eigenaren. Elders in het land staat namelijk nog een klassieker geprogrammeerd van een andere kraker in de eredivisie. 
 

Ajax-Feijenoord.

Vandaag trapt Feijenoord, in Amsterdam, om half drie af tegen aartsrivaal Ajax. Een kleine 1500 toeschouwers vanmiddag op het Sportpark en 67.000 fans in het Olympisch Stadion. Kijkdichtheid plenty, maar als je dit letterlijk neemt….er valt (bijna) niks te zien! Dit is geen gewoon neveltje. Dit is geen mistflard. Dit heet geen slecht zicht. Dit noemen ze: potdicht! Maar goed, het sein: starten, heeft geklonken, dus er zit niks anders op voor de 22 acteurs om te ballen. Bij Alblasserdam zit het defensief overigens ook potdicht maar bij Slikkerveer vinden de bezoekende oranjehemden rond het half uur toch een gaatje. Regisseur Wout Plaisier zoekt en vindt zijn rappe ploeggenoot Tonny van Tol. De dekselse vleugelspits doet waarin hij zo goed in is: scoren! Het staat 0-1. Langs de lijn ging het al snel als een lopend vuurtje: ‘Alblasserdam staat met 0-1 voor’! Na de pauze wordt het met de minuut waziger. Plots klinkt er toch gejuich langs het veld. De meeste mensen zijn benieuwd. Scoort Slikkerveer? Of breidt Alblasserdam de score verder uit? Beide niet, wordt al snel duidelijk. 
 

Paja.

Maar in Amsterdam wél! Feijenoord komt op voorsprong in het hol van de leeuw. Het is de ‘zuidslaaf’ Paja Samardzic die Ajax-keeper Gert Bals met een pegel van afstand letterlijk verrrast. Ook dáár dus 0-1. Ook dáár gescoord door een rechterspits. Maar is er dáár dan geen mist? Nou, arbiter Jef Dorpmans heeft exact hetzelfde gedaan als scheidsrechter Heide vanmiddag bij Slikkerveer. Óók Dorpmans heeft de beide doelwachters Eddy Pieters Graafland en Gert Bals vanaf de middenstip waargenomen. De aftrap werd weliswaar een kwartier verlaat maar óók hij vond het verantwoord om af te trappen. Maar beide fluittisten zouden uiteindelijk van een koude kermis thuiskomen. In Ridderkerk vindt de leidsman het bij 58 minuten spelen welletjes! Inrukken gebaart hij. Een wijs besluit vond men bij de thuisclub. “Het was slecht voetballen zo”, refereert spits Ad Scheurwater aan de barre weersomstandigheid. “Ik had met niemand meer contact”, verklaart centrumverdediger Wim Hagendijk en doelman Hans Plaat tenslotte: “Ik heb op goed geluk m’n uittrappen maar de mist ingezonden”. Bij tegenstander Alblasserdam zijn ze minder content met de staking. En dat is logisch. De reglementen schrijven simpelweg voor dat de gehele wedstrijd moet worden overgespeeld in het geval van staking vanwege weersomstandigheden. En dus begin je dan weer met een dubbel-blanke stand.
 

Sjaak Swart.

In Amsterdam heeft Sjaak Swart doelman Eddy P.G. inmiddels verrast met de gelijkmaker. Die heeft vrijwel geen toeschouwer gezien zo mistig is het. Maar na een half uur houdt arbiter Dorpmans het ook bij de grote ‘klassieker’ voor (niet) gezien. Nadat Piet Keizer nota bene, binnen de lijnen, tegen een bijziende grensrechter was aangebotst was ook dáár de maat vol. Keeper Gert Bals had de gelijkmaker niet eens meegekregen vertelde hij na afloop. “Ik zag geen bal meer”!  Het fotofragment spreekt boekdelen. Alblasserdam doelman Van Schagen (of is het Slikkerveer-goalie Hans Plaat?) gaat gestrekt naar de hoek om een afgevuurde mistpegel te pareren. Arbiter Heide is attent meegelopen en zichtbaar in de mazen van het net. Van keeper Van Schagen gaat het verhaal rond dat hij zich pas 10 minuten ná het affluiten bij z’n medesplers in de kleedkamer voegde. Hij wist niet dat de partij gestaakt was maar vond het wel gek dat hij een tijdje wel heel weinig te doen kreeg. De overgespeelde wedstrijd tussen Ajax en Feijenoord werd op 10 maart 1968 1-0 voor Ajax (Ruud Suurendonk). Over het verloop van de ‘replay’ tussen Slikkerveer en Alblasserdam kunt u in Terugblik  nr. 360 lezen.     

Het is een smerig koude dag aan de Sportlaan. Voor een lentedag had de temperatuur best wat aangenamer gemogen, dan de hooguit 5 graden van hedenmiddag. Het is gelukkig wel droog maar er is nog niemand onder de vette mensenmassa die het waagt om zijn of haar binnen-voering uit de jassen te halen. Het publiek staat zo dicht mogelijk bij en tegen elkaar gepropt om nog wat extra warmte te creëren! Want druk is het! Goeiemiddag, wat is dit dan voor een topper? Welnu, dit is de replay van de eerder gestaakte mistwedstrijd in dit seizoen! Dik 2500 toeschouwers zijn getuige van de ontknoping in de 3e klasse C. Slikkerveer krijgt een laatste kans om de aanstaande gedoodverfde kampioen Alblasserdam alsnog een loer te draaien. Eigenlijk hebben de roodzwarten die spanning een week geleden zelf definitief vergooid door thuis, tegen Westlandia, niet verder dan 0-0 te komen. 
 

Peentjes zweten.

En omdat Alblasserdam gewoon doorgaat met winnen bedraagt de kloof tussen de nummer 1 en Slikkerveer maar liefst 6 punten met nog 3 speelronden voor de boeg. Zelf 3 keer winnen en Alblasserdam dan ook nog eens 3 keer verliezen. Dat is het enige scenario om nog een beslissingswedstrijd te forceren. Slikkerveer stelt haar eigen aanhang niet teleur. Het laat de grote horde meegereisde ‘overkanters’ het eerste kwartier peentjes zweten. Henk Wernke schiet een pass van Teus van Vliet binnen en Van Vliet zelf bekroont tellen later zijn onnavolgbare solo met een doeltreffende laatste tik achter een verbouwereerde Alblasserdam-goalie Bas van Schagen. Er is dan nauwelijks een kwartier verstreken en de oranje-witte tegenstander begrijpt dat hun geplande feestje wel eens een weekje uitgesteld zou kunnen gaan worden. Maar, (daar is-ie weer…) een wedstrijd duurt nu eenmaal 90 minuten! En als de kruitdampen zijn opgetrokken en arbiter Van Heijnen het signaal voor een kwartiertje rust geeft hebben de voetballers van trainer Cas Wegman de schade al gerepareerd. Het is vleugelaanvaller Tonny van Tol die, de overigens prima keepende doelman Hans Plaat van Slikkerveer, tot tweemaal toe weet te verschalken. 
 

Leen de Ruiter.

In de tweede acte dompelt datzelfde ‘neusje-voor-de-goal-spits’ Van Tol Slikkerveer in rouw met zijn 3e treffer. Zo eindigt deze wedstrijd in 2-3, mede omdat Leen de Ruiter nog een strafschop (gegeven omdat Van Vliet door Hans Kroeze onreglementair van de sokken werd gelopen) over het doel jaagt. Alblasserdam schrijft clubhistorie. Op het middenveld bij de bezoekers steekt ene Wout Plaisier er met kop en schouders boven uit. Hij is de zuivere voeder van menig Alblasserdamse aanval en met name op hem krijgt de thuisclub vanmiddag weinig vat! Wat weet hij zich nog van deze historische kraker te herinneren? “Nou heel veel! Het was voor ons namelijk een historische kampioenschap. Onze burgemeester Vijgeboom was zelfs getuige van deze pot. Wist je trouwens dat deze wedstrijd al eerder was gespeeld maar toen gestaakt werd vanwege de mist?” Wout Plaisier werd geboren in Oostendam. Via de Slikkerveerse Ambachtsschool behaalde hij zijn diploma-scheepstimmerman, waarna hij bij scheepswerf Pot jaren achtereen dat diploma in de praktijk etaleerde. Saillant détail: tussen 1986 t/m 1989  werd Wout 3 seizoenen achtereen zélf trainer van Slikkerveer. In het seizoen 87/88 promoveerde hij als eindverantwoordelijke met zijn roodhemden naar de 1e klasse. “Dat was toch uit mijn trainersloopbaan wel het meest in het oog springende succes. Wat een mooie tijd zeg! Ik heb veel vrienden over gehouden uit die tijd. De beste amateurspeler met wie ik heb samen gewerkt vraag je? Dat is toch wel Leo van Buren. Die heeft ook nog een mooie profloopbaan gehad. Maar bij Papendrecht had ik Frans Lutjeboer in mijn ploeg. Die kon ook vreselijk goed voetballen.” Tenslotte  terug naar de foto. Hans Plaat onderschept hier een aanvalspoging van de aanstaande kampioenen. Kees van der Steen geeft de doelman rugdekking en achter Kees hoopt Alblasserwaarder Jan Slavenburg op een misser van de doelman. Cor van der Wal (links), Wim Hagendijk (2e van links) en Ruud van Beek (uiterst rechts) controleren het spelmoment nauwlettend.

Gelegenheid: Receptie behaald landskampioenschap RVVH. Vandaag een sfeervolle herinnering aan een zogenaamde kampioensreceptie. Zo’n bijeenkomst werd in de vorige eeuw nog als een gemeengoed bestempeld in voetballand. Na een behaald afdelingskampioenschap van de hoofdmacht van de vereniging nodigde het bestuur van de kampioen, andere clubs uit diezelfde competitie en streekverenigingen of andere bevriende clubs uit voor een receptie. Deze foto geeft ongetwijfeld het meest memorabele samenzijn ooit uit de clubgeschiedenis van RVVH weer. 
 

Siem Bot.

Wie en wat schotelt de fotograaf ons vandaag voor? Allereerst de 4 mensen op de voorgrond achter de (bestuurs)tafel. Tweede, vanaf links, kijkt een markante voorzitter Siem Bot vol overtuiging in de lens. Siem hanteerde maar liefst 23 jaar achtereen de voorzittershamer bij Hercules. We zien hem zelfs twee keer op deze foto prijken, maar rechtsboven, valt Siem, met zijn keurig ingedeukte hoofddeksel wellicht wat minder snel op. Meteen naast hem, rechts, tovert penningmeester Cor Plaisier een originele sixty ‘emoji smiley’ op zijn gezicht. Die glimlach is logisch van het bestuurslid die over de centjes gaat. Het afgelopen seizoen was het namelijk ‘kassa’ geblazen in de door hemzelf beheerde portefeuille. Eerst het behaalde kampioenschap en daarna het lucratieve toetje van het toernooi om de landstitel. Drie extra thuiswedstrijden lokten bij elkaar meer dan tienduizend kijkers naar het Sportpark. Rechts, achter de anjers verscholen, zit bestuurslid Andries Oostdijk en links, camoufleert de voornamelijk uit fresiaatjes bestaande bloemgarnering het jonge gelaat van de pas 25 jarige secretaris Theo Huizer. Die maskerade past wel een beetje bij Theo. Nooit op de voorgrond. Doe maar gewoon! Bescheidenheid siert de mens. Ras-RVVH-er Theo Huizer is vanaf zijn 13e lid van RVVH. Hij bekleedde zo’n 30 jaar een bestuursfunctie binnen de club. Bij ledenvergaderingen hanteert Theo als notulist nu nog altijd de vulpen. Wat herinnert Theo zich nog van deze receptie? 
 

Piet Heijman.

“In elk geval de plaats van handeling boven het café. Maar ook de pakkende speech van KNVB-er Fokke Remmers roept mooie herinneringen op. En dat geldt ook voor café-eigenaar Piet Heijman. In die tijd verzamelde Piet dan altijd met zo’n viltstift de amateurvoetbal-uitslagen van dat weekend op een mooi wit a-viertje, ook van de regio clubs, en die hing hij dan, keurig bijgehouden, op aan zo’n vitrinekast. Dat lokte altijd voetbalklandizie. Het café was vroeger ook een vertrekpunt van de elftallen of supporters naar uitwedstrijden, dat heb ik ook altijd uniek gevonden.”  
Terug naar de foto. Die bal op de voorgrond heeft het allemaal wel een beetje gehad vanavond. Dit is een speeltuig dat overduidelijk naar lucht snakt. Het is niet te hopen dat dit een slecht symbool richting de toekomst wordt voor RVVH. Aan de top blijven is nu eenmaal moeilijker dan er te komen. Maar laten we wel wezen. Anno ‘heden’ zitten de 4 kapitalen, welke de voetbalverening R.V.V.H. accentueren, nog steeds in de clubnaam verankerd dus zo’n vaart (slecht voorteken) heeft het in 1967 met die maffe bal (die misschien wel volledig opgepompt in een rond gat ligt) gelukkig niet gelopen.