Deze foto uit 1924 van de Ridderkerkse Mondharmonica Vereniging werd genomen in de tuin van Huys Ten Donck.
"DE KLEINE BAZUIN" opgericht 15 november 1923, zo staat het in het vaandel van deze niet meer bestaande vereniging, in de volksmond gewoon de "mondurgelclub", maar ook wel de lollyclub genoemd, een vreemde naam eigenlijk, maar toch wel toepasselijk omdat in de twintiger jaren de lolly in de handel kwam, werd er ook een straatdeun op gemaakt die luidde: lolly is lekker, lolly is fijn zonder een lolly kan niemand zijn, dit werd dan behandeld op een hogere toon en dat toevallig op de wijs van een zojuist ingestudeerd nummer van de club.
En daar in die jaren bijna ieder een bijnaam had, ontkwam ook de "mondurgelclub " hier niet aan. In de twintiger- en dertiger jaren kon bijna iedere jongen mondharmonica spelen, maar om de techniek goed te leren moest je toch op de club zijn. Onder de bekwame leiding van de dirigent M. Verboom (die zelf ook componeerde) werd wekelijks gerepeteerd in de zaal van Sint Joris, toen de enige concertzaal in het dorp! Wanneer een stuk ingestudeerd werd, zong of neuriede de heer Verboom dit steeds voor, ook werd wel op viool of accordeon voorgespeeld, voorwaar geen geringe opgave.
Daar notenschrift niet werd gebruikt, ging alles op het gehoor, maar zo leerde men het toch. De resultaten bleven dan ook niet uit. Op veel concoursen werd geblazen en menige eerste prijs behaald. Toch stonden in de muziekwereld de mondharmonicaverenigingen niet zo hoog aangeschreven, wat wel begrijpelijk was, omdat maar één instrument bespeeld werd, behalve dan de trommel, de grote trom en de bekkens.
Dat de club in aanzien stond, bleek wel uit de jaarlijkse uitvoering, welke altijd een volle zaal had. Ook het Kerstfeest dat gevierd werd in "Huis ten Donck" voor personeel en pachters met hun gezinnen werd opgeluisterd met muziek van "de Kleine Bazuin", had ieders waardering. Zoals u op de foto ziet, droegen ze al uniformen en petten, wat voor toen een hele prestatie was. Moeilijkheden begonnen in '40, door de oorlog. Ledenverlies door mobilisatie e.d., en speelruimte. Men heeft nog gerepeteerd in het ashok aan de Havenstraat, waar nu een autobedrijf is. Weer later in Obadja. Er werd nog meegedaan met de historische en allegorische optocht in 1946, maar daarna ging het snel bergafwaarts. Op het laatst kwamen nog 5 of 6 leden op de repetitie. De zaalhuur welke toch niet hoog was kon niet meer betaald worden. De dirigent deed het voor nop. Toen besloot men om de vereniging maar op te heffen. Erg jammer, maar zo ging het overal in het land. De jeugd had geen animo hiervoor, en ging over op andere vormen van vrijetijdsbesteding o.a. door de vele mogelijkheden van sportbeoefening en de muzikalen konden toch altijd naar de muziek en zangverenigingen en zo werd een stuk verenigingsleven, dat toch veel vermaak verschafte, historie.
Het vaandel van de voormalige vereniging, dat u midden op de foto ziet, bevindt zich in de Ridderkerkse Oudheidkamer. Dit artikel uit het archief van de Stichting Oud Ridderkerk werd ruim 35 jaar geleden geschreven door de heer Wim van Wingerden, ook bekend als “Wim de Spar”.